In november 2023 stonden grote delen van de Westhoek onder water. Pas nu is duidelijk dat van de 36 miljoen euro schade, er slechts 5 procent is uitbetaald. Ook landbouwer Marino Leeman (48) van de Spaarbekkenhoeve in Merkem diende een schadedossier in, maar is bijzonder ontgoocheld. “We zijn afhankelijk geweest van de politieke willekeur. Als onze streek nog eens onder water komt, dan moeten ze niet meer afkomen met een gedwongen vertrek.”
Uit cijfers die Vlaams parlementslid Loes Vandromme (CD&V) opvroeg, blijkt dat amper 5 procent van het gevraagde bedrag van de schade na de overstromingen in november 2023 is uitbetaald. Concreet in cijfers betekent dat, dat er in de Westhoek 559 schadedossiers zijn ingediend voor een totaalbedrag van 36 miljoen euro. In Houthulst was er sprake van bijna 4,2 miljoen euro.
Wat blijkt vandaag? 58 procent van die 559 schadedossiers komt in aanmerking voor een tegemoetkoming. Zes op de tien goedgekeurde dossier is uitbetaald, het gaat over iets meer dan 1,8 miljoen euro. In Houthulst werd 176.537 euro uitbetaald. Dat er zo weinig werd vergoed, komt omdat enkel de fluviale overstromingen in aanmerking kwamen. Dat zijn waterlopen die buiten hun oevers traden. Gemiddeld werd slechts 5.540 euro per dossier toegekend.
Broekratten
Marino Leeman runt in Merkem, vlakbij de winterdijk die het water van het natuurgebied De Blankaart tegenhoudt, een landbouwbedrijf met melkkoeien. Al generatieslang boeren daar telgen van de familie Leeman. Het zijn echte ‘broekratten’, zoals ze daar genoemd worden. Broeken zijn lager gelegen weilanden die ’s winters vaak onder water staan. Maar in november 2023 kon de Westhoek het vele water van de regen niet slikken. Anderhalf jaar later blikt Marino met een wrange nasmaak terug.
“Eén ding is voor mij duidelijk: als de Westhoek nog eens onder water komt, vertrek ik niet”
“We zijn hier wel wat water gewoon, maar tijdens die bewuste winter was ik er toch niet gerust in. De winterdijk vertoonde overal barsten en het water stond helemaal bovenaan die aarden berm. Mocht die dijk gebroken zijn, dan was de ramp niet te overzien. Gelukkig liep het zo’n vaart niet, maar het water steeg. Ik kreeg het bevel, via de gouverneur, om mijn woonst en boerderij te verlaten. Zelf weigerde ik te vertrekken, maar mijn jongvee verhuisde ik uit voorzorg.”
Modderpoelen
Eens het water was weggetrokken, kon Marino de schade opmeten.
“En die was aanzienlijk. Mijn weilanden waren herschapen tot modderpoelen. Het duurde lang voor het gras opnieuw begon te groeien. Ik moest daardoor mijn eerste snede gras aankopen. Dat kostte me 15.000 euro voor twintig hectare, ofwel 750 euro per hectare. Enkel dat kreeg ik vergoed via het rampenfonds. Amper een goede 13.000 euro kwam er op mijn rekening. Moest ik daarvoor een landbouwexpert aanstellen die me 2.500 euro heeft gekost om mijn dossier in orde te brengen? Hoewel ik een bevel kreeg om te vertrekken, kreeg ik niets voor de verhuis van mijn jongvee. Mijn volledige omheining van de weilanden was naar de vaantjes, ook dat maakte geen deel uit van de ramp blijkbaar. Zelfs voor de verzekeringen glipte ik door de mazen van het net. Slotsom? Ik heb minstens 25.000 euro uit mijn eigen zakken moeten betalen.”
Politieke (on)wil
Marino wijst vooral met een beschuldigende vinger naar de beleidsmakers.
“Toen we hier met onze voeten in het water stonden, zijn de politici en zelfs de koning afgekomen. Waarom? Dat vraag ik me vandaag af. Ze hadden het geld dat die bezoeken hebben gekost beter aan ons gegeven. Het rampenfonds steunt te veel op de politieke (on)wil. Dat kan toch niet? Toen mijn vader in 1993-1994 ook getroffen werd door watersnood, kreeg hij liefst 80 procent van zijn schade vergoed. Vandaag zie ik het ongeloof in zijn ogen wanneer ik hem vertel over de aalmoes die ik ontving. Eén ding is voor mij duidelijk: als de Westhoek nog eens onder water komt, vertrek ik niet. Hoe kunnen politici ons verplichten om dat te doen zonder daar iets tegenover te zetten?”
(Gudrun Steen)
The post Boer Marino na wateroverlast in de Westhoek anderhalf jaar geleden: “Van de ruim 40.000 euro schade kreeg ik amper 13.000 euro vergoed via rampenfonds” is provided by KW.be.
