Geboren en getogen in het stadscentrum van Ieper, met 23 jaar op de teller in stadsdienst – waarvan de laatste vijf als directeur van Bibliotheek en Archief – en actief in tal van cultuurverenigingen, wat hem vorig jaar de Prijs Van Wonterghem-De Brabandere opleverde. Meer Iepers dan Alexander Declercq kan een Ypersche Katte niet worden.
In de Sint-Maartenskathedraal kan je nog tot 7 september de tentoonstelling Pelgrim voor de vrede – 40 jaar pausbezoek aan Ieper bezoeken. Het initiatief komt van de Vrienden van de Sint-Maartenskathedraal vzw, een van de vele Ieperse verenigingen waarbij Alexander Declercq betrokken is. “We dachten: als we nog eens tien jaar wachten, zijn er nog minder mensen die het meegemaakt hebben. Nu roept het bij veel mensen mooie herinneringen op. Ik was toen bijna tien jaar en stond op de eerste rij bij het Sint-Maartensjeugdkoor. Ik was diep onder de indruk.”
Het lijstje verenigingen waarbij je betrokken bent, is behoorlijk lang.
“Dat is spontaan en geleidelijk gegroeid. Ik denk dat ik al op mijn zestiende bestuurslid was bij het Sint-Maartensjeugdkoor. Omdat de jeugdraad eiste dat ook jongeren in het bestuur zaten, kwam ik op die manier terecht in het bestuur. Sindsdien ben ik actief gebleven in verschillende verenigingen.”
Wat is je drijfveer om dat te doen?
“In 1992 ben ik ernstig ziek geweest. Ik was toen 17. Ik heb toen ontzettend veel steun gekregen van heel veel mensen. Ongelofelijk. Die mensen hebben me erdoor getrokken toen ik bijna een jaar in het ziekenhuis lag. Daar is iets gegroeid, de kiem van mijn engagement. Niet dat ik daar en toen bewust beslist heb om iets terug te doen, maar onbewust is dat besef wel ontstaan: ik wilde iets betekenen voor de maatschappij. Niet door op de barricades te staan of daar mee uit te pakken, maar op mijn manier.”
Waarom heb je de stap gezet van cultuurbeleidscoördinator naar directeur van Bibliotheek en Archief?
“Ik was ontzettend graag cultuurbeleidscoördinator. Dat was een nieuwe functie waarbij je over alle diensten en onderdelen van de cultuursector heen kon werken, als een verbindende figuur. Ik denk dat ik die rol ook aankan. Maar toen deze kans zich voordeed, wilde ik die grijpen. Als cultuurbeleidscoördinator kwam ik wel op alle diensten, wat natuurlijk een enorme rijkdom is, maar je blijft overal een beetje een buitenstaander. Nu had ik het gevoel: hier kan ik echt landen. In de bibliotheek en het archief kan ik het hele plaatje mee vormgeven.”
“Ieper is rijk aan mensen die dingen in beweging willen brengen”
Als voorzitter van de kerkfabriek sta je in voor het beheer van de Sint-Maartenskathedraal. Voelt dat als een zware verantwoordelijkheid?
“Het is een eer om daarvoor te mogen zorgen, want het is voor onze stad een belangrijk gebouw. Een van de iconische plekken van Ieper. De kathedraal stond volledig heropgebouwd tegen 1930, terwijl de wederopbouw van de Lakenhallen pas in de jaren zestig afgerond was. Die hebben ondertussen een volledige make-over gekregen. Idealiter zouden we een meerjarige subsidieovereenkomst moeten kunnen afsluiten met de Vlaamse overheid, bijvoorbeeld om alle daken te kunnen aanpakken. Nu gebeurt dat stukje per stukje. Ik wil niet als Calimero klinken, maar ook de Menenpoort kreeg een volledige restauratie. De kathedraal, als derde monument, blijft een beetje achter.”
Zijn er al gebreken?
“Zeker. We hebben regelmatig last van binnensijpelend water, wat risico’s inhoudt voor onder andere de schilderijen. We proberen er zo goed mogelijk zorg voor te dragen. In het verleden waren er ook voldoende middelen, maar die staan nu onder druk.”
Wat brengt de toekomst?
“Er zijn altijd veel plannen en ideeën. Het is soms gewoon een kwestie van tijd vinden om alles ook effectief te realiseren. Elke dag ben ik – naast mijn job – nog enkele uren bezig met die engagementen. Anders lukt het niet. Tijd voor andere hobby’s is er dus niet. Hopelijk kunnen we nog veel verwezenlijken waarmee we iets kunnen betekenen voor de samenleving. Dat hoeft niet spectaculair te zijn.”
Ben je een trotse Ieperling?
“Ik ben hier geboren en getogen. Dat draag je sowieso mee. Ik vind dat Ieper, als relatief kleine stad, bijzonder veel te bieden heeft. Veel meer dan heel wat andere steden. We hebben misschien niet dat grootstedelijke karakter, maar dat hoeft ook niet. Dat is net wat Ieper zo mooi maakt: niet te groot, maar wel bijzonder rijk. Rijk aan geschiedenis, en aan mensen die dingen in beweging willen brengen. Die zorgen dat Ieper een levendige stad blijft. Dat vind ik belangrijk. Ieper leeft. Er wordt veel georganiseerd. Er is bijna geen enkel weekend waarin er niets te beleven valt.”
The post Alexander Declercq bij veel verenigingen actief: “Ik wilde iets betekenen voor de maatschappij” is provided by KW.be.
