Stelt u zich volgende situatie eens voor. Je bent competitiewielrenner en doet er alles aan om zeker niet positief te testen op een product dat door mensen dagelijks wordt ingenomen, maar voor jou op de verboden lijst staat. Een verkoudheid? Neem dan vooral geen simpele neusspray. Veel van die producten – denk maar aan Sinutab of Rhinathiol – bevatten efedrine of pseudro-efedrine, stoffen die op de dopinglijst staan. Voor een recreatieve sporter onschuldig, voor een competitiewielrenner levensgevaarlijk.
We vragen ons af hoe Shari Bossuyt zich in de lente van 2023 voelde toen er plots een aangetekende brief in Stasegem werd afgeleverd. Daarop stonden twee woorden waarvan ze, zo vermoeden we, nog nooit gehoord had: letrozole metabolite.
Gelukkig – onze excuses voor de tegenstrijdigheid – was er al een gelijkaardig geval. 14 maanden voor Shari Bossuyt had een landgenoot, Toon Aerts, toevallig een positieve test op hetzelfde product afgelegd en, jawel, toevallig was Bossuyt de dag voor haar plasje ook in het Normandische dorpje gepasseerd waar Aerts in de penarie was geraakt: Flamanville. Daar hadden ze allebei een glas zuivel genuttigd. Mocht u het nog niet weten: ook dat was uiteraard toevallig.
Toevallig hadden Aerts en Bossuyt in Flamanville allebei een glas zuivel genuttigd
Niet zo toevallig was de afloop: Aerts kreeg een schorsing van twee jaar aan zijn broek, Bossuyt was hetzelfde lot beschoren. Enfin, het verdict van het Franse antidopingagentschap vatte alles nog het best samen: niet-intentioneel dopinggebruik. Lees: we beseffen dat je onschuldig bent, maar omdat je dat niet zwart-wit op papier kan bewijzen, laten we jou boeten.
In onze Belgische rechtstaat geldt in strafzaken het onschuldprincipe: niemand wordt gestraft zolang zijn of haar schuld niet wettelijk en overtuigend is bewezen. De bewijslast ligt bij de aanklager. Als er twijfel is, krijgt de beklaagde het voordeel van de twijfel. In de koers werkt het omgekeerd. De atleet of atlete moet aantonen dat hij of zij geen schuld treft.
Een pervers principe, maar wel eentje dat ooit met goede bedoelingen werd ingevoerd: topsport had een gigantisch geloofwaardigheidsprobleem. Strikte regels moesten de rotte appels eruit halen. Exit Shari Bossuyt dus. Gelukkig – geen ironie ditmaal! – twijfelt niemand in het peloton aan haar integriteit. En zijn er voldoende precedenten die aantonen dat sommige ‘dopingzaken’ vergeten worden. Wist u nog dat Simon Yates, twee weken geleden winnaar van de Giro, ooit vier maanden geschorst werd, omdat zijn ploegarts een astmamedicijn vergat aan te geven? Neen? Prima zo.
Het valt te hopen dat Shari Bossuyt tegen zondagavond 30 juli 2028 olympisch kampioene ploegkoers met Lotte Kopecky is geworden en er niemand nog hoeft te verwijzen naar dat glas zuivel uit Normandië.
The post OPINIE – In de koers ben je net als Shari Bossuyt schuldig tot je je onschuld bewijst: “Een pervers principe” is provided by KW.be.
