In 2023 was hij nog “het talentje uit West-Vlaanderen” dat tijdens de jaarlijkse klimtest van Belgian Cycling op de Ballon d’Alsace 23 seconden sneller omhoog reed dan Remco Evenepoel. Vandaag is Milan Donie (20) al zeker van een profcontract bij Lotto tot eind 2026. “Maar in een grote ronde zal ik eerder als knecht dienen”, houdt de belofte uit Kortrijk de voetjes op de grond.
Het draaide dus allemaal om die veelbesproken klimtest, op maandag 15 mei 2023. Over een inspanning van 23 minuten trapte Milan Donie op de Ballon d’Alsace, een col van negen kilometer, een gemiddeld vermogen van 420 watt. Duizelingwekkende cijfers voor een 18-jarige junior van minder dan 70 kilo. “Daar is het voor mij toch wel allemaal een beetje begonnen”, glimlacht Donie. “Op basis van trainingsgegevens wist ik al eerder dat ik talent had, maar de bevestiging is daar echt gekomen. Je moet weten: toen we een jaar ervoor als eerstejaarsjunior de klimtest in de Vogezen al eens aflegden, waren de beste Belgische beloften daar ook, onder wie William Lecerf Junior (nu prof bij Soudal-Quick-Step, red.). Jarno Widar en ik waren ruimschoots sneller dan hen. Toen was iedereen verbaasd.”
Het heeft nochtans een poos geduurd vooraleer het er in wedstrijden uitkwam. Hoe kwam dat?
“Ik was toen al een renner met een grote motor die zware koersen nodig had. In juniorenkoersen van twee uur zijn explosievere renners in het voordeel. Ook rijden in een groot peloton was niet mijn sterkste punt. Ik heb veel moeten leren, maar het is er uiteindelijk wel uitgekomen.”
Als tweedejaarsjunior in 2023 brak je door met een derde plaats in zowel Luik-Bastenaken-Luik als de Alpenklassieker. Welke prestatie mogen we het hoogst inschatten?
“De Alpenklassieker, omdat ik daar op het podium stond met Jarno Widar en Paul Seixas (die als 18-jarige neoprof bij Decathlon AG2R La Mondiale dit seizoen al vier podiumplaatsen behaalde, red.). Wat Seixas laat zien, is geen verrassing voor mij. We reden nog samen bij het juniorenteam van AG2R. Als nieuweling legde hij al de beste tests van de hele jeugdploeg af. Ik denk dat dit het nieuwe normaal is geworden. Alles is tegenwoordig zo professioneel. Elk profteam heeft nu een jongerenploeg. Alle jonge renners met talent trainen al als profs. Ik zie nog maar weinig verschil tussen WorldTourteams en hun opleidingsploegen.”
Seixas sloeg zijn periode als belofte over. Jij niet. Hoe heb jij jezelf het voorbije anderhalf jaar bij de U23 zien evolueren?
“Mijn start was rampzalig. Conditioneel was er geen probleem, maar in een nieuw peloton had ik enorm veel schrik om te vallen. De Ronde van de Isard in mei was het kantelpunt. Als ik mezelf met een jaar geleden vergelijk, zie ik een gigantisch verschil. Toen reden Jarno en ik helemaal op het einde nog zo snel mogelijk naar voren. Gelukkig waren we sterk genoeg om dat te kunnen doen. Dit jaar was er nog geen enkele koers waarin ik in het tweede deel van het peloton heb vertoefd.”
Hoe is die klik er gekomen?
“Dankzij sportpsycholoog Jens Van Lierde heb ik op mentaal vlak stappen gezet en leren omgaan met die angst. Ik had ook een uitstekende mentor aan ploegmaat Milan Menten. In het begin van dit seizoen koersten we een paar keer samen. Milan heeft er mee voor gezorgd dat ik nu perfect weet wanneer ik moet opschuiven.”
Hoe staat het met je fysieke progressie?
“Ik ga nog altijd vooruit, maar die sprong is niet indrukwekkend. Het voorbije jaar heb ik misschien 10 watt gewonnen. Mijn grootste progressie is dat ik in een peloton heb leren rijden.”
Met succes, want in februari won je ei zo na de Ronde van Rwanda bij de profs.
“Ik voelde me supergoed, alleen jammer van die voedselvergiftiging en de stilgelegde slotrit, want ik denk dat ik anders het eindklassement had kunnen winnen.”
Wie Rwanda zegt, denkt aan het WK van eind september. Hoop jij op een selectie voor de wegrit bij de beloften?
“Dat WK speelt heel hard in mijn hoofd. Ik zou er enorm graag aan de start staan, zeker nu ik het parcours uit mijn hoofd ken. In januari sprak ik met Serge Pauwels, maar voor de rest vernam ik nog niets over een eventuele selectie. Dat valt enigszins te begrijpen, aangezien ik door knieproblemen geen superstart van het seizoen heb gekend. Na de Ronde van Rwanda ben ik tijdens een training in Spanje ten val gekomen en heb ik een kneuzing aan de binnenkant van mijn linkerknie opgelopen. Daardoor zat er vocht in mijn knie, maar pas in mei is die diagnose gesteld.”
Hoe ben je daarmee omgegaan?
“Daarin kan ik nog progressie boeken. Ik ben daar dan heel hard mee bezig. Ik word betaald om te koersen en heb verplichtingen tegenover de ploeg. (denkt even na) Het zijn stappen die ik mijn carrière nog zal moeten maken.”
“Naar mijn mening ben ik eigenlijk net iets te zwaar om klimmer te zijn”
Gelukkig toonde je in de recente Ronde de l’Isard, een belangrijke rittenkoers voor beloften, opnieuw tekenen van vorm. Ploegmaat Jarno Widar won en jij werd zesde.
“Ik zat nochtans op slechts 80 procent van mijn conditie. De eerste drie dagen was ik oké, maar daarna voelde ik dat de basis toch een stuk minder is. Tijdens de slotrit heb ik er op de laatste col alles moeten uitpersen om te overleven. De logica zelve. Ik had de twee maanden ervoor te weinig trainingsuren kunnen maken.”
Vanaf komend weekend rijd je net als vorig jaar de Baby Giro. Toen hielp je Widar aan eindwinst. Wat wordt het nu?
“Na de Isard heb ik twee weken goed kunnen trainen, dus normaal zou ik nu opnieuw tegen mijn topvorm moeten aanleunen. Mijn vriendin is van Sittard, in Nederlands-Limburg. Van bij haar kon ik enkele stevige trainingen in de Ardennen en het Eiffelgebergte afhaspelen. Hopelijk heeft het effect in Italië. Onze missie is eindwinst. Ik hoop om met Jarno opnieuw de Baby Giro te winnen. En straks in augustus hopelijk ook voor de eerste keer de Ronde van de Toekomst.”
Opvallend: al in 2024 kon je bij Lotto een profcontract voor 2026 en 2027 tekenen.
“Na mijn zege in de Ardense Pijl (in mei 2024, na een solo van 80 kilometer, red.) kreeg ik behoorlijk wat aanbiedingen van verschillende teams, maar wilde ik me eerst op de Baby Giro focussen. Daar is mijn werk in dienst van Jarno blijkbaar opgevallen, want plots kwamen er nog meer aanbiedingen binnen. Er waren enkele gesprekken en ook met Lotto heb ik onderhandeld. Uiteindelijk kon ik begin september, tijdens de Ronde van Istanbul, een profcontract voor twee jaar vanaf 1 januari 2026 tekenen.”
Welke weg wil Lotto met jou bewandelen?
“Tijdens de profstage in januari hebben we al eens besproken hoe we de toekomst zien. We zitten redelijk op dezelfde lijn. Ik ben gemaakt voor het groterondewerk. Als neoprof zou ik in 2026 de Giro of Vuelta proberen te rijden, samen met Jarno, al moeten we uiteraard eerst afwachten hoe dat eerste jaar in de WorldTour verloopt. Dit seizoen focussen we sowieso al meer op trainingsvolume en iets minder op het aantal wedstrijddagen. Dat is allemaal in functie van wat in 2025 volgt.”
Een normale jongen van 20 jaar is in de maand juni aan het studeren. Drie jaar geleden begon je de studie handelswetenschappen en bedrijfskunde in Vives Kortrijk. Hoe zit het daarmee?
“Ik heb mijn studie stopgezet nadat ik mijn profcontract getekend had. Van mijn vader mocht ik niet stoppen vooraleer ik prof kon worden. Het is bijna niet meer mogelijk om de combinatie te maken, zeker niet met het huidige niveau bij de beloften en al zeker niet wanneer je zoals ik een ronderenner bent. Ik zou mijn studie zodanig moeten spreiden dat ik er veel te veel jaren mee bezig zou zijn. Als ik eind 2027 geen nieuw contract krijg, kan ik mijn studie nog altijd hervatten.”
Je bent een klimmer, maar in het verleden waren er nog West-Vlamingen die bij de beloften bergop de pannen van het dak reden, zoals Harm Vanhoucke en Henri Vandenabeele. Zij doen het niet slecht als prof, maar misschien hadden we er toch meer van verwacht. Te veel?
“Ik begrijp wat je bedoelt. Als klimmer moet je een heel specifiek type renner zijn. Je moet heel lang hoge vermogens kunnen trappen en intussen ook scherp staan. Als Belg zijn we ook nog eens benadeeld in vergelijking met een Colombiaanse klimmer die op hoogte is opgegroeid. Harm en Henri rijden enorm goed bergop, maar het zijn geen pure klimmers voor cols van 40 minuten tot een uur. Zo zijn er in België heel weinig. Of ik dat wel kan? (schudt het hoofd) Ik denk het niet. Naar mijn mening ben ik eigenlijk net iets te zwaar om klimmer te zijn. Maar als ik naar het huidige profpeloton kijk, lijk ik goed op Brandon McNulty of Derek Gee, die in de voorbije Giro allebei in de top tien eindigden. Winnen wordt wel moeilijk. In een grote ronde zal ik, puur morfologisch gezien, eerder als knecht dienen. Mijn ploegmaat Jarno Widar komt daar wel voor in aanmerking. Het zou leuk zijn mochten we dat in de toekomst met zijn tweeën kunnen beleven. Ik denk dat dit ook de droom van de ploeg is. Lotto hoopt met ons een toekomst in de grote rondes te hebben.”
The post Is Milan Donie (20), samen met Jarno Widar (19), het Belgische klimmersduo van de toekomst? “Ik wil met Jarno weer de Baby Giro winnen” is provided by KW.be.
