Hij kan naar eigen zeggen geen banaan tekenen, maar verkocht al meer dan tweeduizend schilderijen én zijn werk is tot in de Verenigde Staten gegeerd. Waregemnaar Denis De Gloire (66) timmerde – of beter: verfde – zich de afgelopen 25 jaar een indrukwekkende carrière bij elkaar en denkt allesbehalve aan vaart minderen. “Dat ik kritiek krijg omdat ik veel reclame maak voor mijn werken? Als je een keuken wil kopen, zal je die toch ook eerst goed bekijken?”
Zijn werk hangt bij topmedici in Los Angeles, is te vinden in galerijen in Parijs, maar tegelijk kan je tijdens de thuismatchen van SV Zulte Waregem op de ledboarding reclame voor zijn schilderijen zien: Denis De Gloire is in de kunstwereld een pièce unique.
Hij weigert zichzelf dan ook als kunstenaar te omschrijven, maar heeft het liever over color constructor of schilderijmaker. “Omdat ik kunstschilder een te verheven term vind. Ik heb immers geen kunstacademie of hogere opleiding gevolgd. Vraag me niet om een banaan of een hond te tekenen. Dat talent bezit ik niet. Ik ben gewoon erg creatief en volg al jaren mijn buikgevoel.”
Met succes, want sinds hij in 2000 van start ging, gingen er al meer dan tweeduizend De Gloires over de toonbank. Al leek hij aanvankelijk in de wieg gelegd gelegd te zijn om zijn vader Aloïs als schilder-behanger op te volgen. “Hij was hier in Waregem als zelfstandige aan de slag en na een schildersopleiding aan het toenmalige Vormingsinstuut in Roeselare ben ik met een leercontract bij hem gestart. Ik ben letterlijk opgegroeid tussen de verfpotten, maar door omstandigheden heb ik de zaak niet overgenomen.”
70 frank per uur
Wat volgde, was een gevarieerde loopbaan. Na een verlengde legerdienst ging Denis aan de slag in een tapijtenatelier, werkte hij een tijdlang in een kachelfabriek en runde hij als oud-bokser een eigen boksclub annex café in hartje Waregem. Het was daar dat hij zijn uit het oog verloren schildersmicrobe herontdekte.
“Vraag me niet om een banaan of een hond te tekenen. Dat kan ik niet”
“Rond mijn achttiende heb ik het Stedelijk Museum van Amsterdam bezocht. Daar kreeg ik voor het eerst moderne kunst onder ogen. Ik herinnerde me ook een illustere ochtend, ergens eind jaren zestig. Mijn vader zat aan de keukentafel de krant te lezen en begon plots te foeteren. In een artikel las hij dat een schilderij van Jackson Pollock voor ettelijke miljoenen was verkocht. Bij elkaar gekletste verf, zei hij. En ik maar werken aan 70 frank (1,75 euro, red.) per uur. Ik was hoop en al tien jaar, maar zei toen tegen mezelf dat ik dat óók wilde doen. Maar dan beter.”
Nadat hij in het gezegende jaar 2000 een bezoek bracht aan Mu.Zee in Oostende, besloot Denis vier schilderijen te maken om zijn cafémuren mee te decoreren. “Maar die had ik amper omhoog gehangen of ze waren al verkocht. Een vaste klant, Ria Beulque, wilde ze alle vier. Het gevoel dat ik toen kreeg, was machtig. Wat ik creëerde, viel in de smaak. Sindsdien is de trein niet meer gestopt.”
Mede dankzij een toevallige ontmoeting op een kunstbeurs in 2009, waar De Gloire met een vermogende West-Vlaamse industrieel aan de praat raakte. “Hij geloofde in wat ik deed. We maakten een afspraak: hij zou alle materiaal bekostigen, in ruil voor de helft van de opbrengst. Het bleek een gouden zet, want zijn engagement gaf me een stevige duw in de rug.”
Beter dan Pollock?
Maar in 2017 stierf de man in kwestie. “Ik heb toen een risico genomen en een groot winkelpand in het centrum van mijn thuisstad gehuurd, op de plek waar vroeger de Wibra te vinden was. Het bleek mijn beste zet ooit, want na vijf maanden ging de omzet maal tien.”
“Of ik beter ben dan Jackson Poloock? Hij schilderde in de jaren veertig van de vorige eeuw, ik in de 21ste eeuw. Ik heb betere verf en kan via sociale media mijn werken de planeet laten rondgaan”
Met Jackson Pollock als een van zijn inspiratiebronnen. “Ik ga verder waar hij gestopt is. Zijn stijl vormde mijn basis, maar ik heb intussen een flinke evolutie ondergaan.” Of hij beter is dan de wereldberoemde Amerikaanse kunstenaar? “Laat ik het zo stellen: Pollock schilderde in de jaren veertig van de vorige eeuw, ik in de 21ste eeuw. Ik heb betere verf te beschikking, met meer uitgesproken kleuren en beter drogend. En via sociale media en het wereldwijde web kan ik mijn werken in no time de hele planeet laten rondgaan.”
En dat lukt, want De Gloire heeft naar eigen zeggen schilderijen op alle continenten aan de man gebracht. “Waar ik het meest trots op ben? Misschien wel dat ik in de vermaarde Art Symbol Gallerie op de Place des Vosges in Parijs kind aan huis ben. Daar hebben ze al meer dan 150 werken van mij verkocht en van 13 tot 23 juni vindt er een solotentoonstelling plaats. Niet slecht voor de zoon van een huisschilder uit Woaregem, hé?
Woonkamer boven museum
Wie een De Gloire in huis wil halen, hoeft daarvoor geen astronomische bedragen op tafel te leggen, aldus Denis. “Reken op 1.000 tot 6.000 euro. Maar ik werk ook op bestelling, op maat van de klant. Dat levert me soms de nodige kritiek op, net als het feit dat ik bewust promo voer. Maar daar trek ik me niets van aan. Als je een keuken wil aanschaffen, zal je die toch ook eerst goed bekijken? En grote historische schilders als Rubens en Jan van Eyck werkten ook op commande, toch?”
De komende jaren wil Denis de huidige koers aanhouden. “Ik ben dan misschien wel pensioengerechtigd, maar ik sta nog elke dag te popelen om te schilderen. Het is mijn grote passie. En die hoeft me niet per se tot in de musea te brengen, want daar hoeven ze me toch niet. Liever aan een de woonkamermuur van een echte fan van wat ik maak. Dáár haal ik mijn voldoening uit.”
The post “Rubens werkte toch ook op bestelling?”: Denis De Gloire zit 25 jaar in het vak en is naast schilder ook commerçant is provided by KW.be.
