Lieven Mathys schrijft over zijn leven in Tielt.
Ik heb er mijn eerste communie gevierd, een jeugdvriend U2 zien playbacken en tientallen weesgegroetjes gepreveld. Ik heb er afscheid genomen van mijn beste maat, mijn zonen er naar het kleuterschooltje gebracht en er zelf als broekje spelletjes gespeeld tijdens de speelpleinwerking. Ik heb er ooit een fles schuimwijn gewonnen tijdens de jaarlijkse Fancy Fair, maar die laten vallen op weg naar huis… Er hangen flink wat herinneringen aan ‘t Sint-Paulus dat binnenkort gesloopt wordt. Na de brand van vorig jaar valt er niets meer te redden.
Wist je trouwens dat dit prefabgebouwtje begin de jaren 70 een ‘levensschool’ van Bekaert was? De staaldraadfabrikant had er al een in Zwevegem. “Heel wat jonge gastjes van 14 tot 16 jaar werkten in het bedrijf. Die hadden dus quasi geen scholing gehad, maar in de levensschool konden ze één dag per week les volgen voor lichamelijke, geestelijke en culturele ontwikkeling”, volgens opzoekwerk van de Roede van Tielt.
“Ik heb er tientallen weesgegroetjes gepreveld”
Met het opstarten van een vestiging in Aalter was er nood aan een nabijgelegen school. In Tielt dus. De wijk bleef echter groeien en ook de Kerk-eigenaar van de Watewy voelde een nood. De Bekaert-school werd een kapel. Ik heb er uren naar E.H. André Monstrey mogen luisteren. Met de bouw van de nieuwe kerk in 1982 werd het gebouwtje een polyvalente ruimte annex kleuterklasjes. Het was ook de backstage van ons geliefde festival Melkrock.
Ook al verdwenen. Maar niet vergeten. Alhoewel… in dit geval evenveel black-outs als herinneringen. Vergeef me. Tien weesgegroetjes en zand erover. Amen.
The post Adieu Sint-Paulus is provided by KW.be.
