Voor heel wat vaders wordt het zondag een hoogdag. Vaderdag is immers de dag waarop vooral jonge kinderen in een gedicht verwoorden hoe fel ze naar hun papa opkijken. Zelfs voor tieners is hun vader vaak hun grote voorbeeld. Sommigen kiezen zelfs heel bewust om later hetzelfde beroep uit te oefenen als hun vader. Tristan Demeyere en Max Van Hoorn, beiden leerlingen van Hotelschool Ter Groene Poorte, hopen over enkele jaren in de voetsporen te treden van diegene naar wie ze opkijken. We vroegen aan de zoons waarom ze naar hun vader opkijken, terwijl we bij de vaders informeerden of ze het leuk vinden dat hun zoon dezelfde beroepskeuze maakt als zij destijds.
Afgaand op foto’s uit zijn kindertijd is het niet verwonderlijk dat Tristan Demeyere (17) na het zesde leerjaar ervoor koos om in Hotelschool Ter Groene Poorte zijn middelbare studies te starten. Als kleuter liet hij zich immers graag fotograferen in de keuken van zijn vader David (49), die samen met zijn echtgenote Vanessa restaurant ‘Laissez-Faire’ in de Scheepsdalelaan runt.
“Het was altijd mijn grote droom om naar Ter Groene Poorte te komen”, vertelt Tristan. “Toen ik in het vijfde leerjaar zat, was ik al zeker van mijn keuze en tot op heden heb nog geen ogenblik spijt gehad van deze beslissing. Ik heb nochtans thuis altijd gezien hoe hard mijn ouders moeten werken, maar ik heb ook mogen ervaren met hoeveel passie mijn vader in de keuken staat en er alles voor doet om de klanten te verwennen. Momenteel zit ik in het vijfde jaar van de bakkerijschool. Eigenlijk heb ik gekozen voor de afdeling bakkerij omdat ik niet zo graag in de zaal sta. Brood bakken is ook niet echt mijn ding, maar lekkere desserts maken doe ik heel graag. Af en toe help ik ook eens in het restaurant van mijn ouders om borden te dresseren of dessert af te werken.”
“We hebben onze zoon nooit verplicht en zelfs niet gepusht om voor een horeca-opleiding te kiezen”, vult papa David Demeyere aan. “We weten maar al te goed wat het betekent om te werken op tijdstippen dat de meeste andere mensen aan het genieten zijn. Werken in de horeca is daarenboven nog complexer dan tien jaar geleden en dat beseft Tristan maar al te goed. Gelukkig is hij niet bang om de handen uit de mouwen te steken, maar of hij later zelf een eigen zaak uit de grond zal stampen, is een andere zaak. Hij heeft aanleg in het dresseren van borden en hij amuseert zich op school. Voor mij en mijn vrouw is dit het allerbelangrijkste. Ikzelf ben pas in het derde jaar middelbaar naar Ter Groene Poorte gegaan en pas dan ben ik echt opengebloeid. Het doet me veel plezier dat Tristan elke dag met de glimlach naar school vertrekt.”
Momenteel pakt Tristan elke kans om bij te leren met beide handen. “Elke zaterdagnamiddag help ik in een patisseriezaak in Assebroek. Ik leer heel veel bij en de zaakvoerder geeft me alle kansen om te groeien. Ik vind bijleren heel belangrijk om later een echte krak in mijn vak te worden. Ik hoop dat ik volgend schooljaar de kans krijg om naar het buitenland te gaan tijdens mijn stage. Werken in het buitenland schrikt me zeker niet af. Daarna wil ik graag nog een specialisatiejaar volgen. Het is mijn grote droom later borden te dresseren of desserts te maken in een klasserestaurant of sterrenzaak. Ik denk dat ik net als mijn vader pas echt tevreden zal zijn als ik zie dat ik met mijn desserts mensen gelukkig en blij maak”, besluit Tristan met een grote glimlach. (PDC)
The post Zo vader, zo zoon bij Tristan en David Demeyere: “Pas tevreden als we mensen gelukkig maken met onze gerechten” is provided by KW.be.
