Voor heel wat vaders wordt het zondag een hoogdag. Vaderdag is immers de dag waarop vooral jonge kinderen in een gedicht verwoorden hoe fel ze naar hun papa opkijken. Zelfs voor tieners is hun vader vaak hun grote voorbeeld. Sommigen kiezen zelfs heel bewust om later hetzelfde beroep uit te oefenen als hun vader. Tristan Demeyere en Max Van Hoorn, beiden leerlingen van Hotelschool Ter Groene Poorte, hopen over enkele jaren in de voetsporen te treden van diegene naar wie ze opkijken. We vroegen aan de zoons waarom ze naar hun vader opkijken, terwijl we bij de vaders informeerden of ze het leuk vinden dat hun zoon dezelfde beroepskeuze maakt als zij destijds.
Max Van Hoorn (17), leerling van het vijfde jaar Hotel van Ter Groene Poorte, is de verpersoonlijking van de spreuk ’de appel valt niet ver van de boom’. Zijn ouders zijn de trotse uitbaters van sterrenzaak De Zuidkant in Damme. Van hen heeft hij als kind geleerd wat gastronomische verwennerij betekent.
“Ik heb nochtans als kind elke dag gezien hoe hard mijn ouders moesten werken om een Michelinster te verdienen en die te behouden”, opent Max Van Hoorn. “Er is niemand in mijn klas die het zo goed weet als ik. Bij ons thuis draait alles rond de zaak van mijn ouders. Het interieur van het restaurant regelmatig opfrissen, nieuwe borden kopen wanneer de menukaart aangepast wordt. Het hoort er allemaal bij. Ik ben heel blij dat ik voor een opleiding in de horeca gekozen heb, want ik hou van druk en stress in de keuken. De spanning om alles op tijd in orde te krijgen voor de klanten wanneer het hectisch wordt achter het fornuis vind ik eigenlijk zalig.”
Nochtans hadden zijn ouders liever gezien dat hun zoon niet in hun voetsporen zou treden. “Het zijn moeilijke tijden voor wie ambitie heeft en als chef in de horeca zijn weg moet zoeken”, vertelt papa Patrick Van Hoorn (48). Hijzelf verliet destijds als Nederlands-Limburger zijn geboortestreek om samen met zijn vrouw in Damme een eigen zaak te starten. “Toen Max klein was, hadden we heel weinig tijd om met hem bezig te zijn en daarom werd hij toevertrouwd aan een ‘au pair’. Dat vond hij niet altijd leuk en daarom dachten we dat hij zou kiezen voor een ander beroep. Max is echter geen stilzitter en we hadden vrij snel door dat koken zijn ding was. Als kleuter hielp hij al graag in de keuken om koekjes of pizza te maken. Uiteindelijk zijn we blij dat we hem niet verplicht hebben om een andere studierichting te kiezen. Ikzelf kook nog altijd supergraag, want het blijft een prachtige stiel. Ik ben er zeker van dat Max ook altijd met heel veel liefde zal koken”, aldus Patrick Van Hoorn.
“Ik besef maar al te goed wat mijn ouders gerealiseerd hebben en wat ze nog elke dag voor elkaar krijgen”, geeft Max zonder omwegen toe. “Het klinkt misschien een beetje pretentieus, maar ik wil heel hard werken om een topchef te worden. Tijdens het weekend werk ik niet in de zaak van mijn ouders, want ik wil zoveel mogelijk ervaring opdoen in verschillende keukens. De keuken in het restaurant van mijn ouders is trouwens te klein voor twee chefs. Mijn vader en ik hebben hetzelfde karakter en dan zou dit al eens kunnen botsen. Mijn vader wil ook niet dat ik een kopie van hem word en dan is het goed dat ik in andere restaurants werk om de stiel te leren. Wie weet kan ik later de zaak van mijn ouders overnemen en de keuken uitbreiden. Dat zou de verwezenlijking van een kinderdroom zijn.”
The post Zo vader, zo zoon bij Max en Patrick Van Hoorn: “De zaak van mijn ouders overnemen zou de verwezenlijking van een kinderdroom zijn” is provided by KW.be.
