Natalia Pekarovska breide in het zuiden van Oekraïne aan een mooie journalistieke carrière. Door de oorlog vluchtte ze in 2022 met haar kinderen naar België. Hier leerde ze snel Nederlands en ze zet zich in als vrijwilliger en taalcoach voor Oekraïense nieuwkomers. Hoewel ze nu niet actief is als journaliste, sluit ze een terugkeer naar de media niet uit.
Natalia wist al als kleine spruit dat ze journaliste zou worden. Het was dan ook niet vreemd dat ze als zestienjarige ging aankloppen bij de hoofdredacteur van Znamya Troeda. Het was dé regiokrant in haar streek. Zelf is ze geboren in Vynohradivka, een dorp in de oblast Odessa, waar 99% van de bevolking Bulgaars spreekt, haar moedertaal. Door op zo’n jonge leeftijd al in de journalistiek te stappen, besefte ze al snel dat ze goed zat. “Na een jaar kreeg ik al vaak carte blanche voor mijn interviews en artikels. Het deed me beseffen dat het m’n ding was.”
Big city blues
Na het middelbaar was een opleiding journalistiek de logische volgende stap. Van het platteland trok ze naar de grote stad Odessa, waar ze aan de Odessa Mechnikov National University haar studies verderzette. Ze liep er in de eerste jaren van haar studies stages bij televisie- en radiozenders, maar besefte gaandeweg dat het tekstuele haar voorkeur genoot. Tegen haar derde jaar in de opleiding schreef ze voor de krant ‘Odeski Visti’.
Er lonkte een mooie journalistieke carrière. Natalia bedreef de politieke journalistiek, maar het liefst van al sprokkelde ze toch bijzondere verhalen. Wanneer we haar vragen wat haar bijzonderste item was in al die jaren, moet ze niet lang denken. “Op een gegeven moment kwam ik een jongeman tegen die graag met de moto rondreed. Hij had een badkuip aan zijn moto bevestigd als sidecar. Geloof het of niet, maar hij is er als stunt mee van Odessa tot in India gereden!”
Elke dag anders
“De helft van je werk als journalist is routine: je beluistert je opname opnieuw en schrijft je interview uit. Maar met de mensen spreken wordt nooit routine! Overal waar je komt kan je interessante verhalen tegenkomen. Mensen beseffen soms zelf niet hoe interessant hun leven is! Zo is elke dag ook anders als journalist en dat is het leukste aan de job.”
In de laatste jaren van haar studies kwam ze via een stage in een grote Oekraïense mediaholding terecht. Ze kreeg er een vast contract en bleef altijd actief in Odessa. In 2013, toen ze beviel van haar dochter, werd ze freelancer. Later kreeg ze nog twee zonen.
In 2016 kreeg ze een voorstel om gastdocente te worden aan de universiteit. Opnieuw greep ze de kans. Tegen het jaar 2020 was ze niet langer journaliste, maar werkte ze mee aan een project die de communicatie van jonge politici wilde vergemakkelijken. “Dat kon online, wat veel makkelijker was met drie kinderen.”
In die periode escaleerde de oorlog tussen Oekraïne ook verder. Ze besliste om in april 2022 naar Bissegem te vluchten met haar kinderen, aangezien de ouders van haar ex-man hier al woonden. “Toen wist ik nog niet veel over België”, zegt ze. “Ik kende toevallig wel al wat van de Belgische kunst omdat ik daar aan de universiteit over had geleerd. En ik wist natuurlijk dat er hier zowel Nederlands als Frans gesproken wordt.”
Talen
Dat taal de sleutel tot integratie is, besefte Natalia meteen. Sinds ze hier woont, heeft ze in een razendsnel tempo het Nederlands geleerd. “Maar in het begin vreesde ik echt dat ik de mensen hier niet zou begrijpen met dat West-Vlaams”, lacht ze. Maar dat begint blijkbaar ook al te lukken. Ondertussen kent ze zo al acht (!) talen: Bulgaars, Oekraïens, Russisch, Pools, Frans, Engels, Duits en Nederlands.
En ze begint aardig haar draai te vinden in onze regio. Enkele maanden geleden gaf ze een workshop voor TAJO vzw in het kader van de journalistieke themadagen. Ze doet ook al van in het begin van haar periode in België vrijwilligerswerk voor Refu Interim. Via Refu kwam ze daarna terecht bij Mentor vzw waar ze nu stage loopt. “Daar ben ik nu bezig met taalcoaching voor Oekraïners die hier aankomen en op de arbeidsmarkt terecht willen komen.”
Mogen we haar binnenkort als journaliste in een Belgisch medium verwachten? “Voorlopig ben ik daar alleszins nog niet mee bezig”, zegt ze.
The post “West-Vlaams was in het begin moeilijk”: Journaliste Natalia (41) vluchtte van Oekraïne naar Bissegem is provided by KW.be.
