Deborah Maerschalck (38) leeft al 16 jaar met een visuele beperking. “Ik ben blind sinds m’n 22ste, maar ik trek mijn plan”, zegt Deborah. Dat is een understatement. Ze werkt namelijk al enkele jaren bij Curando als aanspreekpunt voor vacatures, kan blind op een toetsenbord werken en speelt in haar vrije tijd vlotjes piano.
Deborah is niet altijd blind geweest. “Ik heb als kind nog gezien en zelfs met de fiets gereden”, vertelt ze. “Maar vanaf mijn 17de ging mijn zicht fel achteruit en vijf jaar later viel alle licht weg. Het heeft lang geduurd voor specialisten konden achterhalen wat de precieze oorzaak was. Ik weet pas sinds drie jaar dat ik lijd aan het syndroom van Rosah, een zeer zeldzame ontstekingsziekte. In heel ons land zijn er maar twee andere families bekend die daaraan lijden.”
Aan het werk
“Mensen vragen soms wat het ergste is: blind geboren worden of op latere leeftijd blind worden. Dat is natuurlijk een moeilijke vraag. Aan de ene kant besef ik wat ik vandaag mis, maar aan de andere kant ben ik dankbaar voor de jaren waarin ik wel gezien heb. Als iemand me vertelt dat hij een rode broek aanheeft, kan ik me daar perfect iets bij voorstellen.”
Haar blindheid was voor Deborah geen reden om bij de pakken te blijven zitten. In 2018 volgde ze een vrijblijvende stage van een half jaar bij Curando in Ruiselede. Die werd verlengd en een jaar later werd Deborah bij de dienst mens en cultuur het favoriete aanspreekpunt voor vacatures. “Ik ben erg dankbaar dat ik die kansen heb gekregen. Curando is een warme en familiale omgeving, waarin ik me prima thuis voel. Mijn grootste troef is dat ik creatief met taal kan spelen. Ik ben namelijk graag met taal bezig.” Deborah kan met een laptop werken via een speciale elektronische braille-leesregel, maar ze kan ook perfect blind typen op een gewoon klavier. “Op elk klavier staat er een puntje of streepje op de letters f en j. Daarmee kan ik me voldoende oriënteren.”
Naar buiten komen
Op donderdag 5 juni geeft Deborah Maerschalck een lezing om 14 uur in lokaal dienstencentrum Den Tap, in de Aalterstraat 10 in Ruiselede. “Ik vind het belangrijk om zelf naar buiten te komen, zodat andere mensen de kans krijgen om met mensen met een beperking om te gaan”, benadrukt ze. “Ik leg ook uit hoe bepaalde hulpmiddelen en omgangsvormen mij helpen om mijn leven te vergemakkelijken.” Speciale gast en absolute eyecatcher wordt ongetwijfeld haar zwarte blindengeleidehond, labrador Tipsy. “Zij is naast mijn vriend mijn tweede grootste steun”, lacht Deborah. “Als ik ergens wandel met een witte stok moet ik me focussen, om alle obstakels te vinden en te omzeilen. Met Tipsy moet ik me daar geen zorgen om maken.”
Voor het interview werden we dan ook uitgebreid door Tipsy besnuffeld en, gelukkig, ook goedgekeurd. (GGM)
The post “Dankbaar om ooit gezien te hebben”: Deborah (38) is blind sinds haar 22ste, maar laat zich door niets tegenhouden is provided by KW.be.
