Elk jaar tijdens Oostende voor Anker komt de stad tot leven als een schip in rust: geankerd, maar vol avonturen en verhalen. Het festival is voor mij meer dan nostalgie en folkore. Het toont wat Oostende is: een plek om aan te meren in een wereld die steeds beweeglijker en onzekerder wordt. Zoals een zeilschip zijn anker werpt om niet af te drijven, zoeken mensen ook verankering en houvast in hun leven. Oostende biedt dat. De zee is hier geen decorstuk, maar een ‘compagnon de route’. Hier voel je de ruimte om te zijn wie je echt bent. Oostendenaren zijn vrijgevochten, koppig en vooral rechtdoorzee. Ze blijven varen, ook als de wind op kop zit.
“Oostende is een warme plek om thuis te komen”
Maar niet alles ligt hier stevig verankerd. Oostende kent ook haar stormen. Betaalbaar wonen is een grote uitdaging, de sociale ongelijkheid, kinderarmoede… En net zoals op een schip moet iedereen mee kunnen: rijk of arm, jong of ouder. Want een stad is maar sterk als iedereen mee aan boord kan komen. Daarom moet Oostende blijven investeren in verbinding, menselijkheid en toegankelijkheid. Geen jachthaven voor de ‘happy few’, maar een veilige haven voor velen. Oostende voor Anker herinnert ons eraan hoe belangrijk het is een plek te hebben waar je mag loslaten, herademen, dromen en veilig aanmeren.
Oostende is die plek voor mij. Ik ben al 13 keer verhuist in mijn leven, maar ik keer altijd terug naar de Stad aan Zee. Oostende is een stad van thuiskomers. Is dat niet wat we allemaal willen? Geen plek om weg te varen, maar een warme plek om thuis te komen.
The post Oostende verankerd is provided by KW.be.
