“Wat wij al die tijd al wisten, is nu ook door een rechter bevestigd, zwart op wit: Dylan trof geen schuld en de automobilist had het ongeval kunnen vermijden.” Zes jaar nadat een ongeval met zijn bromfiets Dylan Lommens (17) uit Waarmaarde (Avelgem) het leven kostte en evenveel jaren juridische strijd later, zijn de ouders van de jongeman opgetogen dat de 28-jarige automobilist met wie hij botste toch een schadevergoeding moet ophoesten. De politierechter in beroep achtte hem op burgerlijk vlak aansprakelijk, niettegenstaande de politierechter in eerste aanleg hem op strafrechtelijk vlak vrijsprak en daar niets meer aan veranderd kan worden. “Dit is voor ons belangrijk om Dylans naam te zuiveren”, aldus plusmama Cynthia Verdonck en papa Steven Lommens.
Dylan was de nacht van 5 juli 2019 met zijn bromfiets op weg naar huis, na zijn eerste werkdag als jobstudent. Langs de Vierkeerstraat in Heestert (Zwevegem) botste hij frontaal met de BMW van Sven D. (26) uit Anzegem. Voor de tiener kon geen hulp meer baten. Hij overleed ter plaatse. De automobilist verklaarde dat Dylan wellicht aan de verkeerde kant van de weg reed.
Drie verkeersdeskundigen lieten hun licht over het ongeval schijnen, maar tot eensluidende conclusies kwamen ze niet. Slechts één zaak was duidelijk: het ongeval gebeurde op de rijstrook van de bromfietser, maar wel bijna in het midden van de weg. Was Dylan op dat moment aan het telefoneren? Dat wou de politierechter in eerste aanleg weten, omdat Sven D. had geopperd dat Dylan nog iets over zijn gsm had gemompeld, vooraleer hij stierf. Maar ook een onderzoek van het telefoontoestel door het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie (NICC) bracht geen duidelijkheid. Er waren rond het ogenblik van het ongeval wel inkomende berichten en oproepen, maar die werden niet door Dylan opgenomen of beantwoord.
Geen straf
Het parket seponeerde aanvankelijk de zaak. Pas na rechtstreekse dagvaarding door de nabestaanden, kwam de automobilist toch voor de politierechter. “Er is veel tegenspraak in de verslagen van de deskundigen. En de aanvullende onderzoeken brachten weinig extra informatie”, las de politierechter uit zijn vonnis voor. Daardoor sprak hij Sven D. op basis van twijfel vrij als verantwoordelijke voor het ongeval. Geen straf dus voor hem, en dat zal zo blijven, want het parket ging niet in beroep.
Beroep
De nabestaanden van Dylan deden dat wel op burgerlijk vlak, en ze kregen nu gelijk, waardoor de (verzekering van de) automobilist hen nu een schadevergoeding moet uitbetalen. “Op burgerlijk gebied kijkt men met een andere bril naar de zaak dan op strafrechtelijk gebied”, aldus Bram Van den Bunder, advocaat van Sven D. “Twijfel leidt op strafrechtelijk gebied tot vrijspraak, terwijl de minste fout op burgerlijk gebied tot aansprakelijkheid leidt. De politierechters in beroep vonden dat de automobilist niet tijdig in de remmen is gegaan toen hij voor zich lichten zag opdoemen. Tegelijkertijd vonden ze dat er bij Dylan geen fout kon vastgesteld worden. We zullen er ons bij neerleggen, hoe vreemd het ook is dat de automobilist is vrijgesproken maar toch aansprakelijk wordt gesteld. Er zijn geen winnaars, enkel verliezers.”
Naam gezuiverd
“Om de centen ging het ons helemaal niet”, aldus Cynthia en Steven. “Maar om het zuiveren van Dylans naam. Wij waren er vanaf de eerste dag van overtuigd dat hem geen schuld trof, en dat is nu in een vonnis bevestigd. “Er is geen fout van Dylan bewezen. Het ongeval was vermijdbaar indien de automobilist na het opmerken van het licht van de bromfiets had geremd. Hij reed op de foute kant van de rijbaan, Dylan aan de juiste kant”, staat er in het vonnis te lezen. “Het kon ook niet anders”, aldus vader Steven. “De impact op de BMW was aan de rechterzijde. Hoe kan dat als de auto aan de juiste kant van de weg reed? Maar door leugenachtige verklaringen af te leggen, en omdat het gerecht haar werk vanaf het eerste moment na het ongeval niet (goed) heeft gedaan, is de automobilist er zonder straf vanaf gekomen. En daar kunnen we niets meer aan doen. Dat vind ik nog altijd spijtig. Ik had liever gehad dat de automobilist een straf had gekregen, en een rijverbod. Nu gaat hij lustig verder met zijn leven.”
Gemis
“Wij moeten het al 6 jaar zonder Dylan doen”, vervolgt Steven. “Ons leven is helemaal overhoop gehaald. Zowel Cynthia als ik hebben elk een dochter die we graag zien, en daar zijn we ook blij mee. Maar met Dylan kon ik jongens/mannendingen doen. Met de vrachtwagen rijden, aan brom- of motorfietsen sleutelen of er mee rijden, later een pint drinken,… Ik geef toe dat ik het nog altijd moeilijk heb – of zelfs kwaad wordt – als ik andere vaders met hun zo(o)n(en) plezier zie maken. En dat allemaal door een chauffeur die rond de dag van Dylans begrafenis zelfs al stond te feesten. Hij heeft weinig respect getoond. Zijn gedrag stootte ons tegen de borst.”
Strijd
Dat de burgerlijke rechter hen nu toch gelijk geeft, is voor Steven en Cynthia enerzijds een stevig hart onder de riem, anderzijds een doekje voor het bloeden. “Ons vertrouwen in het gerecht is weg”, klinkt het bij Cynthia. “Zes jaar lang hebben we gestreden. Telkens als ik van de rechtbank terug kwam, was ik murw, kapot, een wrak. Wat ik daar allemaal te horen kreeg, wat ze Dylan verweten. Hij zat op zijn gsm, reed aan de verkeerde kant van de weg, at chips op zijn bromfiets,… je houdt het niet voor mogelijk. Maar onze advocaat Jean Van Acker bleef ons steunen, geloven en doorzetten. Hij is de enige die in deze zaak zijn job heeft gedaan. Dylans naam is nu gezuiverd, ook al krijgen we hem er niet mee terug. We missen hem nog elke dag. Zijn kamer is al 6 jaar bijna onaangeroerd. Al zijn spullen liggen er nog, zijn helm waarmee hij verongelukt is, zijn portefeuille met het exacte bedrag dat hij op zak had, zijn laatste slippers, zijn kledij,… Zijn vrienden schreven op de muur een boodschap. Dankzij hun steun, van die jonge gasten, raakten we er door. In de garage staat ook nog altijd de motorfiets en de Pontiac Firebird waarmee Dylan vanaf zijn achttiende zou mee rijden. Confronterend ja, maar af en toe vinden we er ook rust en voelen we ons heel dicht bij hem.”
SAVE-bord
Cynthia en Steven zijn lid van de Ouders van Verongelukte Kinderen (OVK), dat families van jonge verkeersslachtoffers met elkaar in contact brengt. “Nu de onschuld van Dylan is bewezen en de juridische strijd is gestreden, kan er eindelijk werk gemaakt worden van de plaatsing van een SAVE-bord”, aldus Cynthia, die zich ook inzet om in scholen of bedrijven te getuigen over het ongeval en de gevolgen ervan op hun leven. Met de bedoeling er even bij stil te staan en anderen bewust te laten worden van hun verantwoordelijkheid in het verkeer. Een SAVE-bord is een teken van solidariteit met de nabestaanden en moet een blijvende herinnering aan Dylan vormen op de plaats van het ongeval. “Dylan mag niet vergeten worden”, vinden Steven en Cynthia. Daarom organiseren ze jaarlijks ook een activiteit om hem te herdenken. Dit jaar vindt de ‘Ride for Dylan’ op zaterdag 12 juli plaats, een rondrit met oldtimers van en naar Zaal Malpertus in Heestert (Zwevegem). Meer info op www.dylansclub.be. (LSi)
The post Na 6 jaar juridische strijd krijgen ouders verongelukte bromfietser Dylan (17) gelijk: “Zijn naam is eindelijk gezuiverd” is provided by KW.be.
