Shari Bossuyt mag na 785 dagen eindelijk nog eens een rugnummer opspelden. De 24-jarige wielrenster uit Harelbeke is terug van weggeweest na een schorsing voor niet-intentioneel dopinggebruik – ze handelde niet te kwader trouw, maar moest toch een straf uitzitten. Twee jaar later is Bossuyt een andere persoon geworden. “Maar mijn sportieve dromen zijn gebleven.”
Shari Bossuyt en De Krant van West-Vlaanderen gaan al heel lang terug in de tijd. We herinneren ons onder meer talloze prijsuitreikingen van WestSprint, het vroegere regelmatigheidscriterium van deze krant dat de beste jeugdrenners en -rensters uit onze provincie in de bloemetjes zette. Het was op een van die avonden dat haar vader Dany, zelf een beloftevolle ex-wielrenner, ons een anekdote over de kleine Shari vertelde. Het ging over een inspanningstest waarbij de dokter in kwestie had gezegd: “Dany, je dochter moet koersen!” Negen was ze toen.
Bossuyt moet spontaan glimlachten wanneer we de anekdote oprakelen. “Ik herinner me nog dat ik die test afgelegd heb”, vertelt ze meteen, “maar zelf stond ik daar op dat moment helemaal niet bij stil. Wist ik veel wat zo’n test inhield. Ik was een meisje van negen jaar. Negen. Maar de dokter had zoiets nog nooit gezien.”
En dus werd kleine Shari coureur. Net zoals haar papa en net zoals haar zes jaar oudere broer Gianni. Wielrennen werd haar met de paplepel ingegeven. “Maar eigenlijk wilde ik eerst voetballen”, benadrukt ze. “Alleen was daar geen ruimte voor. Mijn papa werkte toen nog in het weekend en mijn broer koerste al, dus stond mijn mama er alleen voor. Voetballen was niet mogelijk, dus besloot ik ook te gaan fietsen.”
En dat deed je uitstekend. Elk jaar werd je beter. In 2022 werd je met Lotte Kopecky wereldkampioen ploegkoers. In 2023 behaalde je met de slotrit in de Ronde van Normandië jouw eerste profzege op de weg, werd je vijfde in Brugge-De Panne en tiende in Gent-Wevelgem. Waar stond de wielrenster Shari Bossuyt toen?
“Ik was de aansluiting met de top aan het maken. Ik had een grote stap voorwaarts gezet. In 2022 kon ik de finale van de grote klassiekers nog niet aan. In 2023 lukte dat wel. Je moet maar eens de namen van de rensters rondom mij in de uitslagen bekijken. Dat zijn nu allemaal minstens subtoppers.”
Iedereen weet intussen wat er sindsdien gebeurd is. Je testte positief op het verboden middel Letrozole Metabolite en ook al erkende het Franse dopingagentschap dat het gebruik “niet intentioneel” was, werd je voor twee jaar geschorst. Vanaf 14 juni mag je eindelijk weer koersen. Is Shari Bossuyt twee jaar na datum nog dezelfde renster?
“Aan de ene kant zie ik de waarden die ik nu op training en tijdens inspanningstests haal. Op basis daarvan mogen we zeggen dat ik sterker ben dan twee jaar geleden. Maar anderzijds blijft de vraag of het eruit zal komen eenmaal ik opnieuw in het peloton zit. Dat kan je niet voorspellen.”
Is Shari Bossuyt nog dezelfde persoon?
(denkt even na) “Ik ben de voorbije twee jaar niet dezelfde persoon geweest, maar ik hoop dat ik in de toekomst opnieuw mezelf kan worden.”
Dat is een mooi antwoord. Terwijl jouw collega-wielrensters de ene koers na de andere bleven rijden, moest jij er plots een heel ander leven op nahouden, zoals elke normale werkmens. Wat heb je daaruit geleerd?
“Ik weet nu wat ik na mijn wielercarrière zeker niet wil doen. Ik heb twee jobs gehad. De ene viel goed mee. De andere was minder mijn ding. Ik heb dat gedaan, omdat het moest. Ik kon niet anders.”
“Op basis van de tests mogen we zeggen dat ik sterker ben dan twee jaar geleden”
Het is algemeen geweten dat een topsporter anno 2025 als een asceet voor zijn of haar passie moet leven om resultaten te kunnen boeken. Jij had die verplichting de voorbije twee jaar niet. Heb je toch wat kunnen genieten van het leven van een doorsnee 24-jarige?
(schudt het hoofd) “Naar festivals gaan of iets dergelijks, dat heb ik nooit echt gedaan. Het spreekt mij ook niet aan. Op zich ben ik wel blij met hoe ik het aangepakt heb. Ik ging halftijds werken en daarnaast kon ik nog doen wat ik graag deed. Ik ben altijd blijven sporten: fietsen, lopen, fitnessen…”
Er zijn de voorbije twee jaar ook heel wat mooie dingen gebeurd. Je werd bijvoorbeeld meter van Valentine, het dochtertje van jouw broer Gianni.
(enthousiast) “Ze werd geboren tijdens de Olympische Spelen. Ik denk dat iedereen wel weet dat de Spelen voor mij de moeilijkste periode in die twee jaar waren. Valentine heeft me daar … (pauzeert even) Door haar geboorte is dat gemis wel wat verzacht.”
Misschien moest het zo wel gebeuren.
(enthousiast) “Misschien wel.”
Wat voor meter ben jij?
“Een zorgzame, denk ik. Maar ook streng.”
Je wil graag dat typische karaktertrekje van een sporter, doorzettingsvermogen, aan haar doorgeven.
(knikt nadrukkelijk) “Absoluut. Maar je ziet nu al dat Valentine dat heeft. Ze is echt een mix van haar mama en papa.”
Ik zag op sociale media ook een babyshower passeren. Als coureur moet je zulke zaken vaak missen.
“Daar heb je gelijk in. En van zo’n leuk moment heb ik ook echt wel kunnen genieten. Ik heb dat er met plezier bijgenomen, nu ik nog niet in het buitenland zit voor één of andere wedstrijd.”
We zouden bijna vergeten dat jouw vriend Gerben Thijssen, ook profwielrenner, je enkele maanden geleden ten huwelijk heeft gevraagd.
“We waren aan zee voor een weekendje in Nieuwpoort. Hij zei dat hij een foto en filmpje wilde maken van ons met de hond, Ukkie. Niets speciaals eigenlijk, dus zette ik mijn telefoon klaar. En toen, plots, zat hij daar, op zijn knieën in de duinen. (lacht) Ik heb ja gezegd.”
Zijn er traantjes bij te pas gekomen?
“Toch wel. Het was een totale verrassing voor mij. Over een jaar of twee zullen we trouwen.”
Ben je bepaalde mensen specifiek dankbaar voor hun steun de voorbije twee jaar?
“Ja, toch wel. Mijn dichte familie en schoonouders, een aantal vrienden en ik mag natuurlijk ook mijn ploeg (AG Insurance-Soudal, red.) niet vergeten. Zij geven mij nu de kans om opnieuw op hoog niveau te koersen.”
Ben je ontgoocheld in bepaalde mensen?
“Ja, maar niet specifiek één persoon. Ik heb het dan eerder over bepaalde instanties.”
Hoe hard kijk jij uit naar 14 juni?
“Heel hard. Dat weekend zal ik waarschijnlijk een kermiskoers (in Prosperpolder Kieldrecht, red.) rijden. Een week later is er een nieuwe wedstrijd in Kopenhagen. Dat wordt meteen ook mijn eerste WorldTour-koers, op Gerbens verjaardag. Hij rijdt de dag erna de mannenkoers in Kopenhagen. (grijnst) Ik zal hem dus zelf mijn verjaardagscadeau voor hem kunnen overhandigen.”
“Als Lotte Kopecky dat nog ziet zitten, wil ik graag met haar een nieuwe gooi doen naar een olympische medaille”
Welke doelen stel je jezelf na twee jaar zonder competitie voorop?
“Ik wil eerst de confrontatie aangaan. Hoe zal het voor mij aanvoelen om opnieuw in een peloton te rijden en na een bocht op te trekken? Ik weet niet hoe mijn lichaam zal reageren. Op training vlot het goed, maar ik zal sowieso wedstrijdritme tekortkomen.”
Zijn jouw sportieve dromen veranderd?
“Neen.”
Vertel.
“Ik heb nog altijd dezelfde doelen. Ik wil wedstrijden winnen en over drie jaar naar de Olympische Spelen gaan. Mijn eerste prioriteit wordt het wegprogramma met mijn nieuwe ploeg. Mijn favoriete koers is Parijs-Roubaix, die ik ooit zou willen winnen. Daarnaast moeten we nog bekijken welke pistewedstrijden erbij kunnen. Ik koers graag op de piste, dus wil ik dat niet zomaar aan de kant schuiven, zeker niet nu ik de Spelen van Parijs heb moeten missen. Los Angeles 2028 is zeker nog een doel voor mij.”
In oktober 2022 werd je in Parijs wereldkampioene ploegkoers met Lotte Kopecky. Hoor je Lotte af en toe?
“Ja, toch wel. Ik had de droom om op de Spelen in Parijs een medaille in de ploegkoers te behalen, maar dat was niet alleen een kans die men mij daar heeft afgenomen. Ook voor Lotte was dat zo. Ik denk dus dat we, als we er een keer goed met iedereen over kunnen babbelen en als zij het zelf nog ziet zitten, daar nog een keer vol voor zullen gaan.”
Twee jaar geleden had je een hele entourage rondom jou. Is dat team veranderd? Ik las dat je je de voorbije twee jaar onder meer door een psychologe hebt laten begeleiden.
“Ik heb veel van haar geleerd, allemaal zaken die ik kan toepassen als ik mij niet goed voel. Vooral in het begin van mijn schorsing had ik daar veel aan, zodat ik beter met onzekerheden kon omgaan. Ik zat maar te wachten op meer nieuws, maar telkens wanneer men iets moest laten weten, gebeurde er niets. Dat was om zot van te worden. Voor de rest heb ik nog altijd dezelfde trainer (Erwin Borgonjon, red.) en ook mijn manager (Yannick Prévost, red.) is nog altijd dezelfde. Ik heb alleen een andere ploeg, maar ook daar voel ik mij al helemaal thuis.”
Stel dat ik hier over exact een jaar opnieuw voor jou zit: wanneer zal je tevreden zijn?
“Als ik …”
… Parijs-Roubaix heb gewonnen?
(grijnst) “Neen, gewoon als ik terug sta waar ik in 2023 stond. Dan zal ik tevreden zijn.”
The post Shari Bossuyt (24) koerst weer na loodzwaar hoofdstuk in haar leven: “Ik hoop dat ik weer dezelfde persoon kan worden” is provided by KW.be.
