Haar moeder begon in 1955 met De Club, zij nam in 1985 over. Vandaag is Sophie Degraeve (63) de oudste, maar zeker ook bekendste barmoeder van Lauwe. Nu zondag is ze dag op dag 40 jaar bezig. Komende zomer viert ze feest met optredens op de Plaats. “Ik wil dit zeker nog tien jaar doen.”
Een oude doos voor videocassettes vol foto’s. Sophie bekijkt ze een voor een en slaakt een lichte zucht. “Waar zijn de jaren naartoe”, klinkt het. “Kijk, ze dansten nog op tafel hier. Het was een donderdagavond. Het was toen toch iets zotter dan nu. Vroeger ergerden mensen zich als ze moesten wachten, nu is er geen wachten meer. Er komt nu eenmaal minder volk.”
Ze werpt een blik naar buiten. Door het grote vensterraam is het een grote werf. Hekkens, gravel, een werfkeet en een kraan. Dat is het uitzicht dat Sophie heeft. “Het is een zure appel, maar we moeten erdoorheen bijten. Het is allemaal voor het goede, de Plaats zal zoveel mooier zijn. Plus, corona was nog een stuk erger.”
Glimlach
Een mens zou er moedeloos van worden, maar Sophie niet. Ze wijst op de veranderingen, maar telkens zal er een glimlach volgen. Al veertig jaar staat ze achter de toog van Café De Club en nog altijd met evenveel plezier. “Nog nooit heb ik hier met een lang gezicht gestaan.”
Sophie viert niet enkel haar veertigjarige carrière, maar ook zeventig jaar De Club. “Dit was een oude vlasschuur, maar de tijd van het vlas was voorbij. Mijn ouders Guy en Marie-Anne besloten dan maar een café te runnen. Van nul hebben het hier opgebouwd, later nog met twee feestzalen.”
Op 1 juni 1985 zal ook Sophie in de zaak stappen met haar man Ortwin Callewaert. Na haar studies tolk Engels en Frans werkte ze vijf jaar in Hotel Broel in Kortrijk. “Ik moest het klappen van de zweep elders leren, maar sowieso was ik voorbestemd om hier te belanden. De eerste vijf jaar was dat enkel het café, mijn ouders deden toen nog de feestzaal.”
Dagmenu’s
Tot in 1990 Sophie ook dat overnam. Van jubileum tot vergadering, van babyborrel tot rouwmaaltijd, elke week valt er wel iets te beleven. En tijdens de week zijn er haar beroemde dagmenu’s. Een goed soepje en een vol bord lekkers. “De rosbief wordt nog gemaakt op de wijze van mijn moeder. Net als de koeientong”, zegt ze.
Grootmoeders keuken, het blijft de troef van De Club. “Frietjes werken altijd, maar ook de croque met mijn croquesaus of spaghetti zijn voltreffers”, klinkt het. “Op de duur is het wel zoeken naar inspiratie om eens iets nieuws voor te schotelen. Maar als ik dan eens iets kook van Jeroen Meus, zeggen ze snel dat Meus mag thuisblijven.”
Na veertig jaar doet ze het nog met evenveel passie. “Om zeven uur sta ik in de potten te roeren. ’s Avonds kan ik rekenen op mijn superteam. Vroeger waren we het eerste open en het laatst gesloten, maar dat zou ik niet meer kunnen. Dankzij de medewerkers kan ik nu ook genieten van een filmpje, een uitje met de vriendinnen of van kleinkindjes Leo en Ella.”
Heel lauwe bij naam
Zo kan ze ook blijven genieten van het werk. “Als ik niet in contact zou staan met de klanten, dan zou ik wegkwijnen. Ik denk dat ik heel Lauwe bij naam ken. Vroeger moest ik vragen wie de papa of mama waren, nu zijn het al de grootouders waarachter ik moet vragen. Drie generaties dus. En nog altijd met hetzelfde devies: babbelen, luisteren en achteraf zwijgen.”
Het is haar lieve leven en dat wil ze dan ook uitgebreid vieren. Op zaterdag 19 juli organiseert ze haar jubileumfeest – aan de vooravond van 21 juli, een van de hoogdagen in het dorp – met optredens en dj’s. “De werken zullen nog niet helemaal af zijn, maar we doen het dan maar op de gravé. Ik wil er iets moois van maken. Om dan nog zeker tien jaar door te gaan.” (JDW)
The post Café en feestzaal De Club bestaat 70 jaar, Sophie (63) staat er 40 jaar achter de toog: “Hier nog nooit met lang gezicht gestaan” is provided by KW.be.
