Michaël ‘Mite’ Callewier is uitbater van café The Comix aan de Kortrijksestraat 99 in Harelbeke. Hij begon op zijn zestiende in de horeca en is er via omzwervingen altijd in blijven werken, nu al 39 jaar lang. Hij baat sinds 1997 The Comix uit. “Ik wil dit nog zeker tien jaar blijven doen.”
Michaël Callewier (54) wordt door bijna iedereen met Mite aangesproken. “Vanaf het derde leerjaar was het Mite, wat mijn moeder natuurlijk niet graag hoorde, maar ik maakte mij daar niet druk om”, vertelt Michaël. “Op school was ik een speelvogel en eigenlijk ben ik 40 jaar later nog niet veel veranderd. Op school bakte ik er niet veel van, dus begon ik op mijn zestiende te werken in de horeca, in Trouwzaal Astoria in Kortrijk. Ik werkte er op de recepties, ging ‘s avonds het eten opdienen, was dan ‘biergarçon’, moest om 5 uur helpen opkuisen en ‘s anderendaags was er om 11 uur alweer een nieuw feest: het was erg leuk, maar ook zwaar.”
De Cactus
Michaël komt uit een gezin met zeven kinderen. “Als ik iets wilde, moest ik ervoor gaan werken. Later werkte ik dan ook in allerlei jeugdcafés zoals ‘t Kroegske bij Christiane, en deed ik ook vakantiejobs in de horeca in Nieuwpoort. Na mijn legerdienst werkte ik in ‘t Fonteintje in Nieuwpoort en bleef er drie jaar. Dat was een mooie periode, maar ik werkte zes of zeven dagen per week, soms tot 20 uur per dag. Later ging ik nog aan de slag in de bowling in Nieuwpoort. Mijn zus werkte toen in de bowling in Deerlijk en vroeg of ik naar het Bockorcentrum wilde komen, toen een grote nieuwe zaak die goed draaide. Ik werkte mij op tot chef en draaide er eveneens lange dagen. Intussen had ik Ines leren kennen en onze droom was een eigen zaak starten. Dat gebeurde op 1 augustus 1997. We namen De Cactus over, die niet goed meer draaide, maar we betaalden wel een forse overname voor de ligging en de mogelijkheden die er waren.”
Verenigingen
The Comix was geboren. “Ondertussen zijn we 28 jaar verder: met ups en downs, maar nog altijd met veel plezier. Ik baatte het café uit met Ines, maar zij werkte toen nog bij haar pa en kwam helpen in het weekend. Met twee kinderen erbij, Michèle en Louis (nu 26 en 18, red.), was het geen sinecure. Na 15 jaar gingen we uit elkaar, maar we zijn nog altijd goede maatjes”, zegt Mite. “In 2000 zetten we een zaaltje bij voor recepties, feestjes, vergaderingen enzovoort. Dat bleek een schot in de roos, want de verenigingen bleven maar komen. Op een bepaald moment hadden we er zelfs 25.”
Noodlot sloeg toe
Het noodlot sloeg echter toe in 2004, toen het café volledig uitbrandde. “De Savoyard was toen vrij en we verhuisden voor anderhalf jaar. Door de vele hulp van de vaste klanten konden we er na elf dagen alles al opfrissen en de nodige vergunningen in orde brengen. Het was een oud bruin café, maar de klanten vonden de weg opnieuw. In juni 2005 gingen we vervolgens open met de vernieuwde Comix.”
“Dit was het café zoals we het zelf wilden qua indeling. Twintig jaar later is er nog niet zo veel veranderd. Vroeger stonden hier BMX-fietsen, brommertjes en koersfietsen geparkeerd, nu zien we al eens rollators van Benidorm Bastards”, lacht hij. “Veel mensen zijn ook al bijna 30 jaar klant. Het caféleven is echter veel veranderd, zeker sinds de coronacrisis. Men geniet nu meer met het gezin thuis of op reis. Ik weet niet of ik vandaag nog zou durven herbeginnen, want het wordt er zeker niet makkelijker op met alle bijkomende kosten. Alles is duurder, er is een rookverbod, maar al bij al zou ik het ook niet kunnen missen. Dit is mijn leven. Ik werk al 39 jaar in de horeca en hoop er zeker nog tien jaar bij te doen.”
Tradities
The Comix is nog een echt volkscafé waar iedereen elkaar kent en waar nog altijd een pak verenigingen samenkomen: een kaart- en dartsclub, een supporterslokaal van de Rode Duivels, een Land Roverclub, een spaarkas, voetbal- en fietsclubs. “We hebben ook onze eigen tradities: op vrijdagmiddag is er pistolet met gekap voor de vaste klanten, op zondag eentje voor de voetbalploeg en dan is er ook een toastje of een hapje bij de apéro voor iedereen. Mensen hebben dat graag en ze appreciëren zoiets ook”, glimlacht Mite.
“Bij ons is er altijd leven in de brouwerij en dat houdt ons jong. Het maakt dat we nog een paar jaar verder kunnen doen: weliswaar niet meer dag en nacht zoals vroeger, maar toch nog genoeg voor het zout op de patatjes.”
The post Michaël ‘Mite’ Callewier staat bijna 40 jaar in de horeca: “De brommers zijn nu rollators geworden” is provided by KW.be.
