Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot voetballer Charles Vanhoutte, de Kortrijkzaan die zondag Union na 90 jaar nog eens mee de landstitel kan bezorgen.
Beste Charles,
Op 5 april speelden we met KV Diksmuide Oostende op KSC Wielsbeke. Het zou voor Wielsbeke de match van het slotoordeel worden: degradatie uit de nationale voetbalreeksen. Ik stond voor de wedstrijd nonchalant tegen een van de betonnen omheiningen te leunen. Ik keek rond me en zag veel publiciteitsborden. Er zit duidelijk nog altijd een hoop geld in het Texas van Vlaanderen. Met centen koop je evenwel geen ploeg. Een team moet je smeden, puzzelstukken moeten in mekaar klikken. Soms lukt dat wonderwel, een andere keer valt dat dik tegen.
Ik had eigenlijk wel te doen met de lieve mensen van het Wielsbeekse bestuur. Dit is geen club om opnieuw provinciaal voetbal te moeten spelen. Maar ik moet bekennen dat tijdens de opwarming en met de zon op de rug mijn gedachten ook afdwaalden naar jou, Charles. Hier had je dus je eerste voetbalpasjes gezet. Ik zag een jongetje van acht jaar over zijn schouder kijken, het scande het hele miniveldje. De kleine Charles wist waar al zijn vriendjes en alle tegenstanders stonden. Voetbalintelligentie is aangeboren.
Jij zag en je werd gezien. De scouts van Zulte Waregem haalden je al na een jaar Wielsbeke naar hun basecamp. Maar na twee jaar stond je terug op Hernieuwenburg om nog drie jaar bij je vrienden van Wielsbeke te spelen. Bij de meesten is de droom op dat moment voorbij. Jij werd gelukkig opgemerkt door Cercle Brugge.
Je zou uiteindelijk bijna elf jaar op Jan Breydel kamperen, een korte uitleenbeurt aan Tubize niet te na gesproken. Maar pas de laatste twee jaar kwam je talent in de schijnwerpers van het grote publiek te staan. Je speelt nu voor een ploeg die meedoet voor de prijzen. Als Union zondag kampioen wordt, heeft het dat voor een groot stuk aan jou te danken, Charles. Je vista en branie zorgen ervoor dat deze ploeg beter rendeert.
“Ik weet dat je zweetpollen zal krijgen bij het lezen van deze brief”
Ik had het hierboven over het kneden en smeden van een team. In het Dudenpark was het verloop de voorbije jaren niet bij te houden, maar ontluikend en vertrekkend talent werd telkens opgevangen door volwaardige alternatieven. Straf speurwerk van management en staff. De eisen bij de rekrutering zijn danig goed opgesteld dat mislukte transfers maar zelden voorkomen.
Communicerende vaten tussen klasbakken en gekken die intensiteit leveren in de juiste compartimenten van het terrein leidden de voorbije drie jaar tot resultaten die je met een budget als dat van jouw club niet mag verwachten en dus als uiterst exceptioneel kan beschouwen. ‘Daar zou wel eens een einde aan komen’, werd vooral in de bestuurskamers van de kapitaalkrachtigere clubs geopperd. Maar kijk, na een paar ultieme slippers is het zondag zover. Dan wordt Union voor het eerst in negentig jaar landskampioen en pak jij je tweede prijs op evenveel seizoenen.
Na de beker vorig jaar nu de titel. De schorsing van Kevin Mac Allister tegen AA Gent zal je niet eens voelen. Gent komt met de reserven én met Dante Vanzeir. De Buffalo’s slikten in negen Champions Play Offwedstrijden negenentwintig (29!) tegendoelpunten. Zwalpend op Leie en Schelde. Dat de prijzen er nu wel komen voor Union is geen toeval, Charles.
Jij was op dat middenveld de missing link waar ze jaren naar op zoek waren. Ook dat hebben ze goed gezien. Je frisse ogen en snel werkende brein zorgen op beslissende momenten voor de juiste impulsen die een ploeg nodig heeft. Union heeft de voorbije twee jaar veel aan je danken.
Ik weet dat je zweetpollen zal krijgen bij het lezen van deze brief. Zondag toch maar eerst winnen tegen AA Gent, want Club laat geen steek meer vallen. Iets van vel en beer. Maar zweetbilletjes, zoals Noa Lang het zondag verwoordde, Charles? Nog eens ‘unscripted drama’? Ik geloof er niet in.
Ik voorspel een gemakkelijke zege, een wilde zondagnacht met een unieke viering en zie je daarna op reis vertrekken. Bestemming onbekend, maar op teenslippers en met een zak van de Carrefour in de hand. Het zou je eigenlijk wel gegund zijn. En Union ook. Het verhaal van David en Goliath laat zich maar wat graag verfilmen.
Warme groet,
Karl
The post Karl Vannieuwkerke schrijft een brief naar Charles Vanhoutte: “Als Union zondag kampioen wordt, heeft het dat voor een groot stuk aan jou te danken” is provided by KW.be.
