Zaterdagmorgen vertrokken acht fietsers vanuit Moorsele naar bedevaartsoord Compostella in Spanje. Een heldentocht van veertien dagen en maar liefst 2.200 kilometer. In het peloton zitten ook Thierry Vanassche en Katia Millecamps. Hun motivatie is hun zoon Michaël, die tien jaar geleden overleed.
“Elk huisje zijn kruisje”, vertelt Thierry. De pauzes tussen zijn zinnen worden iets langer. “Iedereen rijdt met zijn eigen bedoeling, iedereen rijdt met zijn eigen motivatie. Onze motivatie? Dat is Michaël.”
Verwerkingsproces
Thierry Vanassche doet het verhaal aan de vooravond van een heroïsche tocht die hij samen met zijn vrouw Katia zal ondernemen. Ze worden geflankeerd door nog eens tien koersvrienden, Steven Beckaert, Laurent Declercq, Kristof Deleu, Stefaan Maes, Bjorn Moerkerke, Antony Six, Thomas Six, Brigitte Terryn, Joost Vancoillie, Dirk Vandaele, Dieter Verhaeghe en Geert Verstraete.
Vier van hen vervoegen het peloton in Bayonne, vlak voor het hooggebergte van de Pyreneeën. De bestemming: Santiago de Compostella. Veertien dagen, 2.200 kilometer. Stevig is het zeker. Maar Thierry en Katia hebben alvast hun motivatie. “Het is een manier om onze gedachten te verzetten, want nog altijd is er geen momenten dat Michaël niet bij ons is in gedachten.”
Het verhaal van Michaël is tragisch. De nacht van 30 op 31 januari was de toen 18-jarige student niet thuisgekomen na een fuif in OC De Vonke in Heule. Hij voelde zich onwel, trok even naar buiten en stuurde een sms naar zijn zus. Elk spoor ontbrak. Tot 14 februari, wanneer na een ultieme zoektocht het lichaam van Michaël in de Heulebeek werd teruggevonden.
Het wordt voor het koppel een symbolische tocht. “Enkele jaren terug fietsten we al eens naar Lourdes, nu is het nog een stuk verder Het blijft altijd moeilijk, maar dit is een vorm van verwerking voor ons. Ook uit Lourdes keerden we sterker terug. Als we dan op onze eindbestemming een kaarsje kunnen branden doet ons dat deugd.”
Heroïsche tocht
Zaterdagmorgen vertrokken ze na de wijding van hun fietsen aan het kasteel van Moorsele. Ook symbolisch, want in de poortmuur prijkt al sinds jaar en dag het symbool van de pelgrimstocht. Monique, de oma van Michaël, had voor de gelegenheid geluksbrengertjes gemaakt die ze ook nog liet zegenen door de pastoor.
Ze zullen het alvast nodig hebben, alleen al voor het sportieve menu dat ze verorberen. Zaterdag alleen al kregen ze een amuse-gueule van 184 kilometer voor de kiezen. Zondag volgde een volgende gang van maar liefst 190 kilometer. “Grote afstanden, maar naarmate de bergen komen, worden ze wat korter”, zegt Thierry met de glimlach.
“Sowieso hebben we goed getraind om dit aan te kunnen. Bovendien hebben we het geluk een volgwagen te hebben. Die staat telkens in voor de bevoorrading én heeft twee reservefietsen aan boord. En we hebben elkaar om te steunen. We kennen elkaar allemaal goed en weten wat we aan elkaar hebben. Dat zal ervoor zorgen dat het ook genieten wordt. Van de vriendschap en de uitzichten. En uiteindelijk van onze eindbestemming.” (JDr)
The post “Nog altijd geen moment uit onze gedachten”: tien jaar na dood Michaël (18) fietsen ouders naar Compostella is provided by KW.be.
