Exact een week geleden werd de nieuwe paus gekozen. Bijna een miljoen kijkers zagen bij VRT hoe de Amerikaan Robert Prevost werd aangekondigd als paus Leo XIV. Journalist Willem Van Mullem (38) uit Brugge stond letterlijk en figuurlijk op de eerste rij. Een reconstructie van een wekenlange rollercoaster met 15 live verslag-gevingen op één dag, vogelkak, witte rook en fiche nr. 9.
Als we Willem spreken, giert de adrenaline naar eigen zeggen nog steeds door zijn lijf. Sinds zaterdag is hij terug in het land, na de meest spannende maand in zijn journalistieke carrière en wellicht ook zijn leven. De VRT-journalist werkt al sinds 2017 vast voor de openbare omroep en is reporter voor zowel Terzake als Het journaal, maar hij werd de afgelopen weken wereldberoemd in Vlaanderen door zijn bevlogen, authentieke en enthousiaste verslaggeving van het pauselijk gebeuren in Rome. “Eind februari was ik er al toen het niet zo goed ging met paus Franciscus”, vertelt Willem. “Tijdens zijn langverwachte terugkeer op Pasen waren we er ook bij. Maar wat daarna gebeurde, tartte alle verbeelding. Op paasmaandag stonden we om 8.30 uur op een wijndomein, op een halfuur van Rome, voor een reportage over de impact van de importtarieven van Trump. De dag nadien zou ik samen met de camera- en geluidsman terugkeren naar België. Rond half tien kakte er een vogel op mijn hoofd. Dat is geen grap, maar ik moest meteen denken aan het oeroude geloof dat als zoiets gebeurde in het Pantheon in Rome, dat je onsterfelijk zou worden.” (lacht)
“ Wat volgde, was evenzeer onvergetelijk. “In de wijnkelder trilde mijn gsm plots. Ik kreeg telefoontjes van collega’s uit Brussel en zag ook een pushbericht passeren van de krant La Repubblica. E’ morto Papa Francesco, stond er. Ik las het luidop, en ook de eigenaars van het wijndomein schrokken. Er daalde een soort tristesse neer, wat aantoonde hoeveel de paus voor de Romeinen had betekend. Ik zei tegen de eigenaar dat ik doorgaans een heel diplomatische en beleefde man was, maar dat ik nu eiste dat hij me zou voeren tot aan het Sint-Pietersplein. Hij twijfelde niet. In de auto belde ik met collega’s in Brussel om de verbinding te checken en een eerste reactie te geven bij Radio1. Toen ik de woorden ‘morte’ en ‘Franciscus’ liet vallen, zag ik hoe er – haast theatraal – tranen rolden vanachter de zwarte zonnebril van de chauffeur. Ik heb het ook gezegd in mijn verslaggeving: je moet in Rome niet geloven om iets te voelen.”
Witte rook
Als een van de eerste media vatte Willem post op het Sint-Pietersplein, waar de meeste mensen nog niet eens ingelicht waren van het overlijden. Nog geen kwartier later pakte VRT al uit met een extra journaal en de eerste reacties. Tussen de aankondiging en de begrafenis is Willem nog heel even over en weer geweest naar zijn Italiaanse schoonfamilie, waar zijn vrouw en kinderen waren. Voor de begrafenis zelf werd zijn collega Steven Decraene (met roots in Stasegem bij Harelbeke, red.) overgevlogen. “Daar was ik erg blij mee, want wij gaan ver terug. Hij nam me indertijd mee op sleeptouw en ik beschouw hem als een mentor. Hij was dankzij zijn West-Vlaamse nuchterheid ook de perfecte man om bepaalde zaken af te toetsen, wat mij het nodige zelfvertrouwen gaf.”
Maar dan moest het spannendste moment nog komen: het conclaaf dat een nieuwe paus moest verkiezen. Het moment dat er witte rook opsteeg uit de schoorsteen, zal Willem evenmin snel vergeten. “Ik zat naast een Italiaanse reisgids en ik had het al grappend over hoe Venetië het Brugge van het zuiden is, toen we in de verte gegil hoorden en er razendsnel een soort geroezemoes ontstond. De gids kneep in mijn arm en veerde recht: ‘È bianco!’ (het is wit, red.). Hij belde meteen met zijn moeder, en wij haastten ons naar het Sint-Pietersplein. In tien minuten tijd zagen wij heel dat plein vollopen. Mensen kwamen als mieren uit de grond. Dit had ik nog nooit gezien.”
Jongetje van zeven
Opnieuw kon Willem heel snel op antenne gaan. “Alle lof voor mijn collega’s, die het alweer heel professioneel hebben aangepakt. We waren heel goed voorbereid en konden meteen ons werk doen. Ik heb meteen verteld wat ik rond mij zag gebeuren.” Zijn bevlogen relaas zorgde voor een boeiende verslaggeving, die ook nog eens heel authentiek en verfrissend oogde. “Mijn sociale media waren zowat ontploft en ik heb achteraf van mijn bazen gehoord dat ik daar helemaal mezelf was, en dat was ook zo. Dat mensen die aanpak apprecieerden, is het mooiste compliment denkbaar.”
“Dat ze zagen dat ik mezelf was op tv, is het allerschoonste compliment”
Het meest stressvolle moment was de klassieke ‘Habemus papam’. “Als journalist wil je meteen meegeven wie het is”, aldus Willem. “Ik had maar liefst 133 Italiaanse biografieën van alle aanwezige kardinalen zitten. Acht daarvan had ik uitgelicht en gestudeerd. Toevallig was ik eerder op de binnenkoer aan de praat geraakt met pater Michel, de overste van de Salvatorianen. Hij gaf me de raad om nog eens ‘die augustijn’ te bekijken. Ik had me laten leiden door Vaticaanexperts, die te kennen gaven dat Trump de verkiezing van een potentiële Amerikaanse paus had verbrod met zijn A.I.-afbeelding van zichzelf als paus. ‘Hou hem toch maar in de gaten. Hij zit in de luwte en is tegelijkertijd heel machtig in Rome’, zei pater Michel mij. Dat werd fiche nummer negen. Ik ben die man zo dankbaar, want op het moment dat Goedele (Wachters, red.) aangaf dat het hem was, stak ik mijn fiche trots omhoog alsof het de wereldbeker voetbal was. ‘Ik heb hem!’, zei ik triomfantelijk, terwijl ik naast mij de Spaanse journalist hoorde vloeken dat zij hem niet hadden. Vanaf toen viel alle stress van mij af. Die fiche ga ik inkaderen, denk ik.” (lacht)
Voor Willem was het méér dan een droom die uitkwam. “Ik moest zo vaak denken aan dat eenvoudige jongetje uit Brugge, dat op zijn zevende zo gefascineerd was door het nieuws dat ik de intro’s van het journaal uittikte en op straat verkocht voor vijf frank. Om dan daar in Rome te staan, terwijl er geschiedenis wordt geschreven… dat is fantastisch. Ik moest mezelf echt in de arm knijpen. Ik weet ook niet hoe ik hier ooit nog over geraak. Ik heb nu al het gevoel dat ik mijn journalistiek hoogtepunt heb bereikt, daar tussen alle grote zenders als CNN en BBC. Ik kan alleen maar dankbaar zijn. Ik heb wat ik doe nooit vanzelfsprekend gevonden, maar ik ben er nog meer van overtuigd dat dit het mooiste beroep ter wereld is.”
The post “De overste van de Salvatorianen gaf me de raad om nog eens ‘die augustijn’ te bekijken”: VRT-journalist Willem beleefde verkiezing nieuwe paus vanop de eerste rij is provided by KW.be.
