Meer dan twintig jaar na de plechtige opening en onthulling van een plakkaat en monument bleek het plein voor Charles Valcke in Vlamertinge nooit officieel erkend, tot verrassing van de nazaten in het bedrijf dat hij er stichtte. De schepen die het plein destijds opende, zette dat nu recht. “Het moest officieel worden en liefst nog voor mijn dood.”
Het is officieel: de Ieperse gemeenteraad heeft het pleintje voor het ontmoetingscentrum en de sporthal in deelgemeente Vlamertinge erkend als het Valckeplein. “We zijn verrast”, reageert Charles Valcke (35). Hij is nu CEO van het Vlamertingse betonbedrijf Valcke en achterkleinkind van de stichter met dezelfde achter- én voornaam.
“Het verwondert ons dat dit niet officieel was bij de opening van het plein in 2003.” Dat was een heus evenement met veel volk, een fanfare en speeches van het toenmalig stadsbestuur. Charles was 13 en poseerde op het plein met vader Carlos, grootvader Roger en overgrootmoeder Simonne bij het monument voor zijn overgrootvader. “Ik mocht het doek afdoen bij de onthulling”, weet Charles nog.
Oud logo
Het monument is vervaardigd uit eigen beton en draagt het oude logo: de ‘V’ van Valcke en Vlamertinge en het dak van een hangaar. Op een muur aan het plein hangt een plakkaat van de stad met ‘Charles Valckeplein’. Het bedrijf ligt wel anderhalve kilometer verder. “Eind de jaren ‘60 was er steeds meer vraag naar sportaccommodatie”, verklaart Carlos. “Mijn vader Roger was erg sportief en vond een terrein achter de vroegere gemeenteschool. Daar werd een Valckehangaar gebouwd, functioneel om te sporten vanaf december 1971. De school is afgebroken en in de plaats kwam het huidige OC. Het plein voor de sporthal en het OC had een naam nodig.”
“Charles Valcke lag aan de basis van een bedrijf dat ondertussen 95 jaar bestaat en in die periode voor het inkomen zorgde van honderden gezinnen”, zegt achterkleinzoon Charles. “Het bedrijf blijft sterk lokaal verankerd: meer dan 90 procent van onze medewerkers woont in een straal van 20 km. De maatschappelijke impact en de tewerkstelling waren de voornaamste redenen voor de benoeming tot Charles Valckeplein.”
Niet in Google Maps
Officieus en dus onvindbaar via Google Maps. “We geven dit plein officieel de naam Charles Valckeplein”, speechte Frans Lignel nochtans als eerste schepen van Ieper tijdens de opening in 2003. “In die tijd stak het niet zo nauw”, vertelt de 77-jarige Vlamertingenaar nu. “Toen hadden we in ons dorp nog veel mensen die zich inzetten als vrijwilliger. Op dat moment had niemand zich de vraag gesteld: is dat nu officieel of niet. We lieten de technische dienst destijds officiële bordjes maken, maar officieel wordt het pas na de goedkeuring door de gemeenteraad.”
Oud-schepen
“Ik moest er plots over nadenken: spijtig, zo’n verdienstelijke man en het is nu nog niet helemaal rond”, aldus Frans. “Ook al was het voor de goegemeente in orde, ik vond dat een tekort. Het moest officieel en liefst nog voor mijn dood. Niet dat ik morgen doodga hoor (lacht), maar na mij zou men dit wellicht niet meer weten. Ik vroeg de secretaris van de straatnamencommissie om dit plein officieel te laten erkennen, waarna dit unaniem goedgekeurd werd. Daarna volgde de goedkeuring door het schepencollege en uiteindelijk de gemeenteraad. Een dank voor wat Valcke voor ons dorp betekend heeft en nog betekent. Voortaan zal het Valckeplein voorkomen in de lijst van meer dan 500 straatnamen die Ieper rijk is.”
Officieel valt de voornaam weg. Op het straatnaambord zal de toevoeging ‘Charles, °1906 – +1971, industrieel’ vermeld worden. “Het blijft een eer”, vindt Carlos. “We smijten naar niemand een steen en zijn blij met de rechtzetting.”
Frans Lignelplein
“Ik ben ooit Chiroleider geweest van Carlos”, verklapt Frans. “Charles, de eerste, kwam z’n kleinkind Carlos eens bezoeken op kamp. Als bedrijfsleider van honderden mensen voetbalde hij mee met de rest. Elke generatie komt en gaat. Vooraan mijn huis heb ik een speciale boom: een linde, die ik een tiental jaar geleden plantte. Onze verre voorouders spraken recht onder deze ‘boom van rechtvaardigheid’. Hij staat net in bloei.”
De bladeren verbergen een plakkaat: ‘Frans Lignelplein’. “Een afscheidscadeau van de technische dienst toen ik stopte als schepen.” Een officieus plein. Voorlopig. (TP)
The post Ondanks een plechtige opening, plakkaat én monument is dit plein pas 22 jaar later officieel erkend: “Het moest, en liefst nog voor mijn dood” is provided by KW.be.
