Eindelijk! Na weken speculeren, gokken en zoeken is de Mol bekend. Sarah werd ontmaskerd door Alexy. De West-Vlaamse Michèle Vergote keerde met lege handen, maar allesbehalve ontgoocheld, naar huis. Wij spraken met haar.
Het recept voor de finale van De Mol is een klassieker: een onvergetelijke ervaring en nog snel wat geld in het laatje proberen te brengen. Maar slechts één ding telt in de laatste aflevering, en dat is de ontmaskering van de kandidaat die al wekenlang roet in het eten gooit. Dat bleek niemand minder dan Sarah Loos te zijn. Alexy was haar het snelst op spoor en mag zich de winnaar noemen van het dertiende seizoen. Michèle werd eervol derde. Ze was de laatste West-Vlaming in het gezelschap. De docente anatomie, fysiologie en pathologie aan de Hogeschool Gent woonde de eerste acht jaar van haar leven in Brugge, dan drie jaar in Roeselare. Van 2000 tot 2007 woonde ze in Izegem, waar ze haar zesde leerjaar en middelbaar volmaakte. Zij bleef met lege handen achter, maar was niet teleurgesteld.
“Teleurgesteld en de finale van De Mol, die twee begrippen horen niet samen. Na de jungleproef was ik er zó zeker van dat ik naar huis moest, dat ik in mijn hoofd al afscheid had genomen. Ik was klaar om mijn lief en zoontje terug te zien. Alles wat daarna kwam, voelde als een onverwacht cadeau. Ik vertrek met een rugzak vol onvergetelijke herinneringen en negen vrienden voor het leven. Hoe kan je dan teleurgesteld zijn?”
Wat ging er door je heen toen je de spot op Alexy zag schijnen?
“Trots. En het gevoel dat alles op z’n plek viel. Er had dit seizoen echt geen betere winnaar kunnen zijn. Alexy heeft het spel op een prachtige manier gespeeld: scherp observerend, analytisch en met de aanpak van een echte wetenschapper. Ik deed ontzettend graag proeven met hem. Hij bracht altijd rust, bleef logisch redeneren, zelfs onder zware druk. En zijn geheugen is ongelooflijk. Ik weet zeker dat we over tien jaar nog gesprekken zullen hebben waarin hij zegt: “Weet je nog, toen Sarah dat deed?”, en dan volgt hij met elk detail.”
Hoe zou je de prestatie van de mol omschrijven?
“Sluw, slim en vastberaden. En ja, ook genadeloos. Maar dat wil je net! Je wil geen mol die medelijden krijgt of twijfelt. Sarah ging all-in, voluit voor de laagste groepspot ooit. Het was hard tegen hard dit seizoen. We hebben écht moeten knokken voor elke euro in de groepspot. Wat Sarah zo’n sterke mol maakt, is hoe ze het spel keihard speelde, maar tegelijk ook oprecht naast ons stond. Ze troostte, steunde, was er als vriendin. Die combinatie van koel, strategie en warme menselijkheid: dat maakt haar een fenomenale mol. En een prachtige vrouw!”
Tijdens het seizoen werd je erg verdacht door kijkend Vlaanderen. Hoe komt dat, denk je?
“Geen idee eigenlijk, want ik zat niet vaak op de plekken waar het grote geld te winnen viel: niet uit de container geraakt, niet bij de eersten in de trein, niet bij de skydivers, enzovoort… Als ik de mol was, dan was ik wel de minst efficiënte ooit. Ik reageerde vaak ook op totaal andere manieren dan de mol zou doen: zo was ik bij de bevrijding van Pedro oprecht teleurgesteld dat er voor pasvragen gekozen werd. Dat zou de mol niet doen: die zou dat goedpraten om de kans groter te maken dat het later nog eens gebeurt! Maar goed, in De Mol geloof je vaak wat je wil geloven…” (lacht)
Jullie werden dit seizoen serieus gedwarsboomd door de molkoffer. Hoe vaak heb je die koffer vervloekt tijdens de proeven?
“Vaker dan ik kan tellen. Maar het gekke was: tijdens de proef vergat je die koffer gewoon, door de adrenaline. Pas achteraf, als we analyseerden wat er misliep, dachten we: zou dat door de molkoffer komen? Je kon er ook totaal niet op anticiperen, het kon eender wat zijn. Zelfs tot in de finale wist ik niet exact wat er wanneer is misgelopen met die koffer. Maar één ding is zeker: ik heb zelden zó genoten als toen die molkoffer de lucht in vloog.”
Wat is de vreemdste theorie of tip die je over jezelf gelezen hebt?
“Dat mijn naam Michèle, mijn ronde hoofd (de O), en mijn ketting met een ‘L’ samen het woord MOL vormen! Terwijl die L natuurlijk gewoon staat voor Leo, mijn zoontje, en mijn partner Laurens. De molloten gingen echt ver. De kamer van de mol in aflevering 1 was nummer 504. En mijn favoriete mollenjager Marc Denys uit De Krant van West-Vlaanderen ontdekte in mijn boek Tot op het bot dat op pagina 504 de titel ‘10.3’ staat. En ja, een 3 lijkt op een M en een 1 op een L… Creatief? Absoluut! Correct? Euh…” (lacht)
Wat was voor jou het hoogtepunt van dit avontuur? Wat vond je het allerleukste?
“Als proef: winnen met de drakenboot. Dat was pure teamkracht. Els haar ogen stonden in vuur en vlam, bij Pedro werd een oerbeest wakker, en we roeiden alsof ons leven ervan afhing. Die euforie achteraf, ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk. Maar hét hoogtepunt was de molkoffer zien ontploffen, dat was zo symbolisch. Ik was zó fier dat Alexy, Nimrod en ik in de twee laatste afleveringen nog flink wat geld voor de groepspot hadden verdiend. Het ging niet om het geld, maar om die groepswinst. Dat gevoel pak je voor altijd mee.”
Wat was het meest verrassende moment?
“Bij de treinproef, toen wij uitgeschakeld waren, zagen we plots een fietser met een blauw helmpje langs de trein racen. “Is dat Nimi?!” riep iemand. We klopten als gekken op het raam en moedigden hem aan, ook al hoorde hij ons natuurlijk niet. Dat was zo’n absurd moment!”
“Maar ook het moment van thuiskomen was verrassend. Ik hou van avontuur, van het uit mijn comfortzone stappen, van het leven op 100 per uur. Tijdens de opnames was ik drie weken lang een 16-jarige zonder verantwoordelijkheden. Geen gsm, geen horloge, geen afspraken. Je vliegt van het ene avontuur naar het andere en verliest volledig het gevoel van realiteit. Terug thuis was het even wennen aan het ‘volwassen’ leven. Ik miste mijn negen medekandidaten enorm, maar besefte ook hoe gelukkig ik ben met het ‘eenvoudige’ leven: een weekendje met vrienden, een dansende peuter in de woonkamer, een knuffel van mijn lief aan het einde van de dag. Meer heb ik eigenlijk niet nodig.
Hoe waren de reacties van je familie, je vrienden, je collega’s op je deelname?
“Mijn familie en vrienden waren ontzettend aan het supporteren voor mij. Ze kennen me echt goed: ze zagen wanneer het spel niet ging zoals ik wilde of wanneer ik me als een vis in het water voelde. Mijn oma SMS’te na aflevering 1: “Michèleke, je doet het goed, je bent de mol.” Twee weken later kwam het bericht: “Michèleke, ik ben fier op je, je bent niet de mol, dikke zoen, oma.” We hadden ook een WhatsAppgroep vol leuke polls, zoals “In hoeveel afleveringen zal Michke wenen?” Iedereen stemde resoluut voor 100%.” (lacht)
Kan je nu, zoveel maanden later, het avontuur in drie woorden samenvatten?
“Het worden er vier: Waar blijft dat pintje?”
The post Michèle is niet de saboteur noch de winnaar, maar genoot met volle teugen: “De Mol was sluw, slim en vastberaden. En ja, ook genadeloos” is provided by KW.be.
