De Oostendse Alyssa Saliou (31) reisde als sportjournaliste en reporter voor de Uefa Europa rond en nam deel aan het VTM-programma ‘Bestemming X’. “Ik heb van mijn hobby’s ook mijn carrière kunnen maken. Mijn eerstvolgende uitdaging is het EK vrouwenvoetbal en ik kijk uit naar het WK voetbal.”
“De Mercator associeer ik met Oostende voor Anker. Er zijn talloze foto’s van mij voor het schip, maar ik was nooit eerder aan boord”, bekent Alyssa. Na het interview maakte ze nog verder kennis met de rijke geschiedenis van de driemaster, die in 1960 uit de vaart werd genomen.
Waarom noem je jezelf ‘een kind van de zee’ ?
“Ik hou van het strand, de zee zit in mijn bloed. We hadden een strandcabine en ik ben daar opgegroeid. Op het strand en aan zee leerde ik wandelen, op het potje gaan en zwemmen. Ook nu ben ik zoveel mogelijk op het strand. Alle eigenaars van strandbars kennen me (lacht) . In woon op enkele minuten wandelen van de zee. Dat is best handig. Ik herinner me een maatregel tijdens de lockdown, waarbij je niet buiten een bepaalde perimeter rond je woning mocht. Ik wandelde op de Zeedijk en de politie controleerde me. Ik zag er wellicht uit als een toeriste die de coronaregels overtrad (lacht). Maar ik kon bewijzen dat ik vlakbij woon en dus in mijn eigen omgeving bleef. Sindsdien ken ik de exacte afstand van mijn woning tot het strand: 740 meter. Mijn liefde voor de zee gaat niet meer weg. Mensen die hier wonen, beseffen vaak niet welke luxe ze hebben. Ze moeten geen uren in de file staan om de zee te zien.”
Hoe ben je in de sportjournalistiek terecht gekomen?
“Eerder toevallig. Ik had een uitnodiging ontvangen voor de Gouden Schoen, toen die nog in het Kursaal van Oostende werd uitgereikt. Ik vond de voetbalwereld heel erg boeiend. Het was enkele maanden voor ik een beslissing moest nemen over verdere studies. Thuis durfde ik niet zeggen dat ik sportjournaliste wilde worden. Ik koos dus voor communicatiemanagement. Dat was erg interessant, maar ik zag het niet zitten om heel mijn carrière met marketing en communicatie bezig te zijn. Tijdens mijn opleiding communicatie studeerde ik nog sportjournalistiek aan dezelfde school. Het was best grappig, want ik had dezelfde vakken en dezelfde leraars als tijdens mijn vorige opleiding. Die richting bestaat nu trouwens niet meer. Na mijn studies ging ik als clubreporter aan de slag bij KV Oostende. Ik moest me op korte tijd inwerken en heb veel geleerd van toenmalig trainer Yves Vanderhaeghe. Hij gaf me heel wat tactische uitleg en inzicht. Bij KVO stonden ze er ook voor open dat ik als meisje wilde leren.”
Wat houdt je job in? Reis je veel?
Bij de Uefa, die het voetbal tussen Europese teams controleert, ben ik de Belgische medewerker. Met een dubbele taak. Als correspondent vraagt de Uefa me de nieuwtjes over de Belgische ploegen. Ik speel hen alles door over spelers, clubs, entourage, de voetbalbond en competitieformule. Het tweede deel van mijn job, als ‘Belgian reporter’, doe ik het liefst. Ik ga naar de Europese matchen van de Belgische teams, en ondertussen ook van Nederlandse en sommige Franse ploegen. Daarvan breng ik verslag uit op de website van de Uefa, maar ik interview vooraf ook de coach en achteraf de coach en spelers. Mijn werk wordt door Uefa verkocht aan rechtenhouders die geen journalist ter plaatse hebben. Zo volgde ik de match Feyenoord tegen Atletico Madrid. Bij beide ploegen spelen Mexicanen en ik volgde de match in Rotterdam. Mijn interviews werden naar Mexico doorgestuurd. De voorkeurtaal is het Engels. Ik reis veel en mijn job bracht me in Italië, Kroatie en veel andere Europese landen.”
Is dat evident als vrouw in een mannenwereld?
“Ik moet aan zo veel meer denken dan de gemiddelde mannelijke collega. Aan kledij, aan waar ik wel of niet mag wandelen en aan de toon van mijn stem. Onlangs was ik met Ons Oranjeop een groot internationaal tornooi. Daar nam de persverantwoordelijke van de ploeg me even apart om me in te peperen dat het toch niet de bedoeling was dat ik de spelers zou afleiden. Niet dat er klachten waren of zo. De man zei me letterlijk: “Je bent een knappe jonge vrouw en ik weet hoe spelers kunnen zijn.” Een vreemde opmerking in een professionele omgeving. Je hebt zoveel knappe jonge vrouwen in het dagelijkse leven, in de supermarkt, in het hotel. Ik was benieuwd of hij die ook zou waarschuwen. Maar bon, het is een goede zaak dat vrouwen in de sportjournalistiek kansen krijgen, maar soms wordt toch meer gekeken naar het uiterlijk dan naar de vakkennis. Ik kom uit een basketfamilie, volg het van nabij en zou graag meer doen voor de internationale basketfederatie Fiba, waarvoor ik eerder al opdrachten deed. Ik heb ook interesse in Formule 1, maar dan weer totaal niet in wielrennen.”
Je was ook deelnemer aan Bestemming X op VTM, waarbij je moest raden waar jullie zich bevonden. Waarom nam je deel? Blik je tevreden terug?
(lacht) “Ik kon niet naar het Europees Kampioenschap in Duitsland. Ze hadden mijn collega geselecteerd en dat was een echte domper voor mij. Ik had tijd over en iemand die ik nog kende van KVO tipte me dat ze voor Bestemming X nog kandidaten zochten. Ik werd gevraagd en kwam zo in het programma terecht. Ik sta altijd open voor avontuur. Het is reality-tv, maar ik leerde dat daarin weinig reality zit. Als kijker krijg je een montage en daarin zie je niet wat fout loopt. Bij mijn exit na vier afleveringen kwam zangeres Belle Perez me ophalen op die bestemming X. De rol van die handlangers is me trouwens pas bij de uitzending duidelijk geworden. Ik was me heel erg bewust dat zo’n programma een ander beeld van mij zou kunnen tonen dat een negatieve invloed zou hebben op mijn carrière. Maar de makers van Geronimo stelden me op een faire manier voor. Ik zou meteen opnieuw deelnemen.“
Wat is je volgende project?
“Het EK voetbal voor vrouwen in Zwitserland, waar ik voor Fifa de Red Flames mag volgen. Een hele eer. Er was al een interview met de nieuwe coach en ik bereid me nu voor op mijn vertrek eind juni. Mijn ambitie om meer voor televisie te doen, blijft. Ik zag mezelf in Bestemming X en deed en podcast voor Unibet. Dat smaakt naar meer en ik wil de kansen grijpen. En uitkijken naar wat ik kan doen op het WK in 2026 in Amerika .“
Bio
Privé: Geboren in Oostende op 18 februari 1994. Alleenstaand
Opleiding en loopbaan: lager onderwijs in Astrid Van Imschootschool in de Kroonlaan, secundair in Atheneum Stene en Ensorinstituut. Communicatie en sportjournalistiek in Artesis Plantijn Hogeschool. Sportjournaliste, vijf seizoenen clubreporter bij KV Oostende. Werkt nu voor de Uefa.
Vrije tijd: sportwedstrijden (voetbal, basket) bijwonen
The post Op de Mercator met sportjournaliste en ‘Bestemming X’-kandidate Alyssa Saliou: “Mijn liefde voor de zee gaat niet meer weg” is provided by KW.be.