Tijdens de finale van het Eurovisiesongfestival mag Manu Van Acker onze punten delen met Europa. De laatste West-Vlaming die die eer te beurt viel was de Kortrijkse leerkracht Angelique Vlieghe (35), die het avontuur zich nog herinnert alsof het gisteren was. “Ik ben nog nooit zoveel geschminkt geweest als toen.”
Tot zijn grote vreugde kreeg Manu Van Acker vorige week te horen dat hij de punten mag delen op het Eurovisiesongfestival, tijdens de editie waar zijn goeie vriend Red Sebastian ons land vertegenwoordigt. Een opsteker omdat zijn goeie vriend Red Sebastian ons land vertegenwoordigt. De laatste West-Vlaming die de punten met Europa mocht delen was Angelique Vlieghe uit Kortrijk.
Maar liefst 195 miljoen mensen uit veertig landen zagen op 10 mei 2014 hoe Angelique, toen 24 jaar, met een kamerbrede glimlach de punten voor ons land aankondigde. Het was de editie waar Axel Hirsoux de finale niet had gehaald en Conchita Wurst uit Oostenrijk de grootste liedjeswedstrijd van Europa won.
“Ik keek al jaren met mijn man – toen nog mijn vriend – naar het Eurovisiesongfestival”, blikt Angelique terug. “Een jaar eerder was het aan Peter Van de Veire, en ik zei luidop ‘dat ik dat eigenlijk ook wel zou kunnen’. Een klein jaar later schreef radiozender MNM een wedstrijd uit, waarbij een onbekende Vlaming de kans kreeg om de punten uit te delen, dus ik besloot mij – deels voor de grap – in te schrijven.”
“Ik zie en hoor alleen maar hoe droog mijn mond toen was”
Angelique schopte het tot de laatste drie, die enkele opdrachten moesten uitvoeren in de VRT-gebouwen, en kreeg uiteindelijk het goeie nieuws te horen dat zij het mocht doen. Wat volgde was een rollercoaster van emoties. “Maar ik kan het mij nog herinneren alsof het gisteren was. Ik word er ook af en toe nog over aangesproken in school (Angelique geeft godsdienst aan het OLV Hemelvaartinstituut in Waregem, red.). Veelal van broers of zussen van leerlingen die toen les kregen van mij. Tegenwoordig Googelen studenten ook hun leerkracht, en dan botsen ze al eens op dat fragment op YouTube. Ook mijn kinderen zagen het al. Of ik het zelf nog bekijk? Ik zoek het niet op, ook al omdat ik alleen maar foutjes zie. Ik ben redelijk perfectionistisch van aard, en zie én hoor alleen maar hoe droog mijn mond was.”
Aan de bewuste uitzending ging echter heel wat vooraf. Op dezelfde avond dat Angelique te horen kreeg dat zij ons land mocht ‘vertegenwoordigen’, kreeg ze al een telefoontje van een stylist, die haar maten vroeg en voor haar ging shoppen. “Ik had geen inspraak in wat ik droeg, nee. Tijdens mijn proef op de VRT had ik een rood kanten kleedje aan. Ik woog toen wat meer dan nu, en de online commentaren waren niet mals. Om te zorgen dat er niet méér kwamen, kozen ze voor een zwarte dure designblazer die naar eigen zeggen ‘mijn vormen niet echt accentueerden’. Maar het was iets dat ik zelf nooit zou dragen, eerlijk gezegd. Het heeft nog een paar jaar in mijn kast gehangen als souvenir, maar ik heb het uiteindelijk weggedaan. Veel leuker vond ik het make-upgedeelte. Al ben ik in mijn leven nog nooit zo straf geschminkt geweest als toen, het voelde alsof er 15 lagen oplagen. Je kon geen enkele porie meer zien. Ik zei het toen tegen mijn man: mooier dan dit ga ik nooit meer worden.” (lacht) “Qua tekst moest ik vooral een contract ondertekenen dat ik geen politieke uitspraken zou doen, maar dat was het laatste van mijn gedachten.” De hele week lang werd er gerepeteerd. “Op donderdag, vrijdag, en ook zaterdagmorgen. Het was pittig, want die week moest ik ook aanschuiven bij Radio 2 in Kortrijk, bij Radio 1 in Gent en op zaterdag ook bij MNM op de VRT.”
De opname zelf, in Brussel, was eveneens intens. “Je moet plaatsnemen in een soort lichtbak, waar het veel te warm was”, glimlacht Angelique. “Er liep iets mis met de puntendeling van Spanje, waardoor het veel sneller dan verwacht overging naar mij. Ik hoorde dus constant in mijn oortje dat ik klaar moest staan en moest blijven glimlachen. Mijn mond was zo droog als iets. Ik wilde niets liever dan met mijn tong eens rondgaan, maar ik had schrik dat dat het eerste beeld zou worden. De reacties achteraf waren heel positief. Niemand had door dat ik daar met een plakbek stond.” (lacht) “Ik herinner mij ook dat het zo snel voorbij was. Maar ik vond het heel tof om te doen. Ik heb zelfs achteraf nog gedacht om iets te doen in die richting, en gesolliciteerd bij Focus/WTV. Alleen werd dat niets.”
Vandaag zijn we meer dan tien jaar later en is het leven van Angelique grondig veranderd. Ze is gaan samenwonen, getrouwd en ondertussen moeder van drie kinderen, en staat nog met evenveel goesting voor de klas, zo zegt ze zelf. “En we kijken nog steeds trouw naar het Eurovisiesongfestival. Ik kijk er wel dankbaar op terug, op mijn avontuur. Meer nog: eigenlijk zou die presentatie wel vaker mogen gebeuren door iemand die niemand kent. Het moet niet altijd een bekende Vlaming zijn, al gun ik het Manu Van Acker uiteraard heel hard nu zijn goeie vriend meedoet. Of ik nog tips heb voor hem? Geniet van het moment en go with the flow. Ah, en zorg dat je water dichtbij hebt.” (lacht)
Bekijk hier nog eens het fragment:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op “Cookie-instellingen” te klikken.”
The post De laatste West-Vlaming die de punten mocht uitdelen voor het Eurovisiesongfestival? De onbekende Angelique Vlieghe uit Kortrijk: “Een tip voor Manu Van Acker: keihard genieten” is provided by KW.be.
