Erika Rivera (33) sloeg op de vlucht voor criminele bendes, reisde een halve wereld rond voor asiel en wordt nu geconfronteerd met een harde diagnose: darmkanker met uitzaaiingen naar lever en longen. “Ik wil kindjes, maar voor ik nieuw leven kan geven moet ik beter worden.”
Het beschermt tegen de zon, maar Erika Rivera (33) draagt haar hoed vooral tegen blikken van de mensen sinds chemotherapie haar zwarte lokken deed uitvallen. “Geen Engels alsjeblief, ik probeer Nederlands te leren”, zegt ze meteen. De vrouw komt uit El Salvador, een land in Centraal-Amerika. “Ik ben gevlucht, want mijn land wordt geteisterd door bendes. Ze doden al wie niet doet wat hen gevraagd wordt.”
Haar job of haar leven
“Bendes in El Salvador, zoals MS-13 en Barrio 18, zijn criminele groeperingen die gemeenschappen beheersen met geweld, afpersing en bedreigingen. Hun aanwezigheid doet veel mensen, vooral jongeren en vrouwen, op de vlucht slaan om hun leven te redden. Ik werkte als psychologe en bendeleden dwongen me om mijn baan op te zeggen, anders zouden ze me vermoorden.”
“Het grootste risico was om gezien te worden als iemand die in het ‘vijandige gebied’ hoorde. Met andere woorden, als een jongere in een wijk woonde die onder controle stond van een bende en werkte op een plek die werd gedomineerd door een andere bende, kon die als spion of vijand worden beschouwd, zelfs als hij geen enkele band had met bendes. Dit bracht mijn leven onmiddellijk in gevaar. Ik vroeg asiel aan in België en hoopte hier op een beter leven.”
“Ik belandde in Leopoldsburg, waarna een maatschappelijk werker mij stuurde naar Ieper.” Daar woont Erika in een appartementje. “Ik ging aan de slag als poetsvrouw en droom hier van een job als maatschappelijk werker omdat ik andere mensen wil helpen. Daarom had ik psychologie gestudeerd in El Salvador.”
Buikpijn
“Het begon met pijn aan mijn buik en er was bloed in de stoelgang. Vorig jaar kreeg ik plots de diagnose van darmkanker, die al uitgezaaid was naar mijn lever en linker long. Dat was een shock. De dokter en ikzelf durfden nooit denken aan darmkanker door mijn vrij jonge leeftijd. Ik ben sportief en eet gezond. De dokter vroeg of deze kanker aanwezig was bij mijn voorouders, maar dat weet ik niet: mijn moeder was geadopteerd en ik heb weinig informatie over mijn familie.”
Smeekbede
“Ik zocht de beste behandeling voor mij en vroeg vier opinies in België. Momenteel krijg ik twee keer per maand chemotherapie, maar mijn lichaam kan dit niet meer aan. Ik wil ook hyperthermie proberen, een alternatieve behandeling in Amsterdam. Helaas kan ik dit niet alleen betalen, daarom smeek ik om hulp bij anderen en start ik een crowdfundingsactie.”
Depressie
Erika kwam in een diep dal terecht. “Ik was maandenlang depressief”, zegt ze snikkend. “Mijn hele leven is plots gepauzeerd. Ik wil opnieuw een normaal persoon worden. Ik mis werken, collega’s en sociaal contact. Ik wil kindjes, maar voor ik nieuw leven kan geven moet ik beter worden. Na elke scan zegt de dokter of mijn tumoren stabiel zijn of niet. Prognoses krijg ik niet. ‘Ik weet het niet’, klinkt het, wanneer ik vraag hoeveel tijd ik nog heb. Ik tracht er dus niet over na te denken en probeer enigszins positief te blijven.”
Geloof
De vrouw heeft ook een schriftelijke boodschap voorbereid in het Nederlands en leest deze voor. “Aan lotgenoten nog dit: blijf vechten en zoek tot de laatste optie om beter te worden. Dat dit niet gemakkelijk is, weet ik zelf maar al te goed. We mogen het geloof en de hoop niet verliezen.” (TP)
Erika steunen kan hier.
The post Criminele bendes deden Erika (33) vluchten naar ons land, plots moet ze ook hier vechten voor haar leven: “De diagnose was een shock” is provided by KW.be.
