Het is van moeten voor Cercle tegen STVV. Verlies zaterdag betekent, met nog twee matchen te gaan, vier punten achterstand, en dan is groen-zwart zo goed als zeker veroordeeld tot de 14de of 15de plaats in de degradatie-play-offs. Hét boegbeeld van Cercle, Thibo Somers (26), is sinds zijn eerste jaren in de A-ploeg al wat gewoon inzake degradatiestress. Maar vorig seizoen eindigde Cercletje wel vierde, dit seizoen gevolgd door een straffe campagne in de Conference League. Maar nu in acuut degradatiegevaar: de ‘captain is speaking’. Over de val naar beneden, Muslic, Feldhofer en Dewulf. En over zijn toekomst.
Het mes op de keel: de druk en stress moeten groot zijn?
“Het is zo’n beetje dezelfde spanning als vorig seizoen, toen we knokten voor een plaatsje in de Champions’ play-offs. Het was toen ook van moeten. Nu willen we zo snel mogelijk veilig zijn. Vorig jaar was ik almaar aan het rekenen om erbij te zijn, waardoor ik het gevoel heb minder met die stress om te kunnen gaan dan nu. En ik wil die stress niet meer.”
Is het echt vergelijkbaar? PO1 was leuk en een Europees ticket nog leuker, maar degradatie is toch veel dramatischer? De toekomst van de Vereniging kan ervan afhangen.
“Ach, je mag in het voetbal niet té veel nadenken. Of rekenen. Dat kan ons alleen maar verkrampen. Vooral de jonge spelers dan. Ik herinner me dat ik mijn eerste jaar in het eerste elftal – toen het ook zo knokken was – die druk en het rekenen maar moeilijk kon loslaten. Vóór de laatste en beslissende speeldag: als dit en als dat… Gek word je ervan. Het is dan aan de meer ervaren spelers zoals ik om aan te tonen dat we kunnen omgaan met de druk.”
Leading by example, heet dat.
“Zoiets. Tussendoor op training aangeven dat de situatie al eens mag worden vergeten, er nog eens mag worden gelachen en zo. Maar eenmaal op het veld dan weer voortrekker zijn in drive en scherpte.”
Een gelijkspel is geen optie, toch?
“Ik ga liever niet rekenen. Zulte Waregem rekende zich met een voorsprong van zes punten ook al zeker van promotie en het werd toch nog héél nipt. Ik heb afgelopen seizoenen afgeleerd te gaan rekenen. Voor wat Cercle betreft toch. Als ik naar andere competities kijk, doe ik dat heus ook wel, maar als je zelf op het veld staat, werkt dat toch anders. Of je wordt gek. Paniek is geen goed idee als je voor drie finales staat.”
Jij hebt nogal wat ervaring met degradatiestress. In je eerste seizoen in het eerste elftal redden jullie het met een 14de en in het volgende seizoen met een nipte 16de plaats.
“Daarom. In dat eerste seizoen stonden we vier of vijf matchen voor het einde nog acht punten achter, herinner ik me. En waren we al ten dode opgeschreven. Het is die flow die we nu ook moeten verkrijgen.”
Jullie hebben dit seizoen nog niet kunnen winnen van Sint-Truiden, hé? Tweemaal gelijk en één keer verloren.
“Thuis hadden we de hele match controle maar het werd nog een draw door een tegengoal in de 92ste minuut. (denkt na) We moeten zaterdag vooral een vroege tegengoal vermijden. Dat is al te vaak gebeurd dit seizoen, mede daardoor zijn we in die situatie verzeild eraakt.”
In de volgende seizoenen ging het met Cercle alleen maar bergop: 10de, 8ste en 4de…
“Ja…” (zucht)
Hoe is Cercle plots zo ver kunnen afglijden? Te vroege tegentreffers en het was vaak net niet, oké. Maar er wordt vooral gewezen naar het vertrek van jullie topscorers, eerst Denkey met tien goals, en dan Olaigbe met vijf, waardoor jullie veel te moeilijk scoorden en veel te vaak bleven steken op een gelijkspel.
(haalt schouders op) “Toen Denkey in oktober vertrok stonden we ook helemaal onderin.”
Ligt de terugval dan aan de fysieke en mentale belasting van de succesvolle en historische Europese campagne?
“Ik vind het in elk geval geen excuus voor de situatie waarin we verzeild zijn geraakt. We hadden zo uitgekeken naar onze Europese campagne, ook voor mij de eerste. We spéélden veel matchen, drie maanden aan een stuk elke donderdag en zondag, maar voor een profvoetballer is niets plezanter. Neen, daar wil ik niet naar verwijzen.”
“Paniek is geen goed idee als je voor drie finales staat”
En toch trok coach Muslic met een halve B-ploeg naar Reykjavik. Al of niet in opdracht, er moest spelers rust worden gegund.
“We kwamen daar snel voor, we hadden die match evengoed met 0-2 of zo kunnen winnen en dan was er geen vuiltje aan de lucht. Drie dagen daarna wonnen we trouwens op Union.” (grijnst)
Toch werd het een beetje het begin van het einde voor Muslic. Hij verloor impact op de spelersgroep, werd uitgelegd. Klopt dat?
“Tja… Ik had een goeie band met Miron en denk dat de meesten dat nog steeds hadden. Maar zo gaat het nu eenmaal in het voetbal, hé.”
Enter Feldhofer. Ik had na tien matchen nog nooit een trainer geïnterviewd die nog niet had verloren. Goed een maand later lag hij buiten.
“Tja, we zetten een reeks van ongeslagen matchen neer maar we wonnen te weinig. Hetzelfde liedje eigenlijk: zo’n trainerswissel wordt boven de hoofden van de spelers beslist.”
Wat ik zo raar vond: Feldhofers ontslag volgde op twee ijzersterke en driftige prestaties tegen het Poolse Jagiellonia en op Anderlecht.
“We hadden ons in de terugmatch tegen Jagiellonia (2-0) altijd moeten kwalificeren maar het werd weer net niet. Maar het was wel een geweldige opsteker voor de match op Anderlecht. Waarin het weer over details ging, we kregen voldoende kansen om te scoren. We verloren en kwamen uiteindelijk een puntje tekort. (peinzend) Vorig jaar vielen die details doorgaans in ons voordeel, nu bijna altijd in ons nadeel.”
En dus enter Jimmy De Wulf. Het DNA van Cercle! Maar drie matchen later zijn jullie nog een plaatsje gezakt.
“Het zijn de spelers op het veld die het moeten doen, hé. Al veel mensen vroegen mij of Jimmy nu als T1 is veranderd. Neen dus. ”
Maar was het geen risico? Als debuterende T1 meteen de druk van degradatie play-offs én een kind van het huis. Een ander profiel dan pakweg de ervaren Bernd Storck die rücksichtslos kan te werk gaan.
“Ik vind het op dit moment eerder een voordeel dat Jimmy hier de werking en de spelers kent en een klik heeft met de spelergroep. Bij een totaal nieuwe coach heb je dat op zo’n korte tijd misschien niet.”
Ook STVV wisselde van coach. Enter Wouter Vrancken daar. Zien jullie dat nu als een voordeel of een nadeel, een nieuwe coach, vlak voor jullie duel met Sint-Truiden?
“Ik hoop op een nadeel. (lacht) Maar Vrancken heeft al wat bewezen, hé. We kennen zijn manier van voetballen, het is aan ons om ons te wapenen. En er zit best nog veel kwaliteit in zijn ploeg.”
Vooral dan Bertaccini, al 18 goals. Hij is het grote verschil tussen Cercle en STVV toch?
(denkt na) “Niet meteen. Ik vind dat wij als ploeg niet minder kwaliteit hebben. (denkt nog dieper na) Het zal vooral gaan om mentaliteit. Wie er het meeste voor wil gaan.”
Blijkbaar hebben zowel STVV, Cercle als Kortrijk danig schrik van die 14de plaats, die nochtans geen klein vangnet biedt: barrages tegen de winnaar van de eindronde in 1B. Zou jíj nú tekenen voor zekerheid van die 14de plaats, waardoor tenminste al rechtstreekse degradatie is vermeden?
“Met wellicht RWDM als winnaar van die eindronde, weet ik dat niet zo zeker: geen klein vangnet… (beslist) Neen, we pakken die 13de plaats!”
Hoe pijnlijk zou degradatie zijn voor de aanvoerder en hét boegbeeld van Cercle? Al van zijn 9de bij de Vereniging en al zes seizoenen in het eerste elftal. Raad eens aan hoeveel speelminuten in groen-zwart tenue je al komt?
“Poeh… (rekent) Pakweg 6 seizoenen maal 30 matchen is 180 maal…”
Bijna 12.921 minuten. En weet je hoeveel goals?
“27?”
29! Maar is dat niet te weinig voor een aanvaller?
“Och… Scoren is niet meteen mijn eerste taak, ik moet vooral het team helpen. Maar ik heb dit seizoen al op zo’n negen posities moeten spelen.”
Je liet recent nog blijken dat je dat beu werd.
“Iedereen speelt liever op een vaste positie, denk ik. Dat zou toch beter zijn voor mijn ontwikkeling?”
Want het kind van het huis denkt aan een stap hoger? Ook dat liet je laatst horen. Je je contract loopt volgend seizoen af en je wilde nog niet bijtekenen.
“Neen. Ik heb gezegd dat ik mij eerst 100 % wil focussen op de komende drie matchen. Dat weet mijn makelaar ook.
Je hebt ongetwijfeld nog veel contact met die andere Cercle-boys Charles Vanhoutte en Olivier Deman, de maten waarmee je je hele jeugd voetbalde? En die vertellen dan van de Champions League, de Bundesliga… Dan ga je toch denken: toeme, zij wel….
(lachje) “Ik maakte twee seizoenen geleden een andere keuze dan zij: ik verlengde wel en zij niet. Echt, ik ben momenteel niet bezig met mijn toekomst. Ik denk nu alleen aan de matchen die komen.”
En wat denkt jouw vriendin Severine daarvan? Ze volgt je, ook naar het buitenland?
“Severine werkt als uitzendkracht. Maar is sedert vijf, zes jaar ook een Cerclefan en een voetballiefhebber. Ik denk dat ze mij zou volgen, ja. (lachje) Zolang ze ook kan blijken werken, zegt ze dan.”
Maar je gaat niet voetballen in tweede klasse, toch?
“Daar durf ik niet eens aan dénken!” (lacht)
The post “Voetballen in tweede klasse? Daar durf ik niet aan dénken”: boegbeeld Thibo Somers (26) en Cercle Brugge ontvangen Sint-Truiden met mes op de keel is provided by KW.be.
