“Uiteraard heeft de dood van paus Franciscus mij diep aangegrepen, ik heb vijf jaar voor hem gewerkt”, zegt de Brugse priester Gabriël Quicke. De paus noemde hem bij zijn voornaam. Hij was als staflid van de Pauselijke Raad ter bevordering van de Eenheid van de Christenen en is nu rector van de Belgische Kerk in Rome.
“Ik krijg veel kaartjes van Bruggelingen sedert de dood van paus Franciscus, onder meer van Marc George, onze vroegere leraar Griekse in het Sint-Lodewijkscollege. Herinner je je hem nog?”, vraagt Gabriël Quicke (64) ons tijdens ons telefonisch gesprek.
Wees
In feite horen we de kapelaan van de paus aan te spreken met monseigneur, maar onze ex-klasgenoot verkiest ‘Gaby’, zoals tijdens zijn Brugse humaniora. Hij werd op zijn vijfde wees, nadat zijn ouders door een voorbijrijdende trein gegrepen werden. “Dat heeft zijn sporen nagelaten, tot nu. Met zes broers en zussen werd ik door een ongehuwde tante opgevoed”, bekent Gaby ons.
Sindsdien heeft hij een lange weg afgelegd. Hij studeerde aan het Grootseminarie in Brugge en theologie aan de KU Leuven en in Rome. Hij gaf godsdienstles aan het Klein Seminarie in Roeselare en werd directeur van het Grootseminarie in Brugge. Maar hij werd ook gouwproost van de KSA West-Vlaanderen.
Arabisch
In 2007 werd hij benoemd tot priester in zending in Libanon en was hij actief in een Palestijns vluchtelingenkamp. “Daar leerde ik Arabisch praten, wat mij later ook goed van pas kwam, toen ik in 2007 Johan Bonny opvolgde als staflid van de Pauselijke Raad ter bevordering van de Eenheid van de Christenen.”
“Ik moest voor het Vaticaan bruggen bouwen met de oriëntaalse christenen. Eerst onder paus Benedictus, vanaf 2013 onder paus Franciscus. Kort na zijn aanstelling moest ik het bezoek van de koptische paus voorbereiden. Typerend was dat Franciscus zijn ‘broeder’ alleen, in alle nederigheid, opwachtte, aan de poort van zijn Domus Sanctae Martae, zonder de bescherming van zijn Zwitserse wachten.”
Bona sera
“Ik herinner mij zijn aanstelling als paus op 13 maart 2013 nog goed, als was het gisteren. Ik moest in Rome les geven, maar schortte mijn klas wat vroeger op om naar het Sint-Pietersplein te gaan. Ik wou zien of er witte rook uit de schoorsteen van het Vaticaan kwam. Aanvankelijk was het grijze rook, die langzamerhand wit werd.”
“Het was een unieke ervaring. Hoe moet ik het omschrijven? Paus Franciscus verscheen en zei : bona sera! Heel eenvoudig, goede avond, zonder tierlantijntjes. Je kon even een speld horen vallen op het bomvol plein. Deze man van God bewees meteen dat hij een man van het volk was. Paus Franciscus was een groot voetballiefhebber, welnu de sfeer op het Sint-Pietersplein nadien kon je vergelijken met de dynamiek van de massa tijdens een voetbalwedstrijd.”
Bruggenbouwer
“Heel zijn tien jaar durend pontificaat stond in het teken van de nederigheid, de aandacht voor de gewone mensen. Zelf heeft hij het woord ‘paus’ nooit in de mond genomen, hij aanzag zichzelf eerder als de bisschop van Rome, die voorgaat in de liefde.”
“Ik moest geregeld delegaties uit het Midden Oosten begeleiden naar het Vaticaan. Wat ik enorm bewonderde aan paus Franciscus was zijn grote dossierkennis. Hij had een paardengeheugen. Maar hij was ook zeer levendig, attent, integer, vriendelijk en joviaal. Geen man van het protocol. Een bruggenbouwer, de pontifex maximus!”
Speeches
“Drie keer heb ik een persoonlijk gesprek gehad met de paus. Toen ik de Armeense patriarch vergezelde, noemde de paus mij zelfs bij mijn voornaam Gabriël!”, aldus de kapelaan van de paus, die heel wat speeches en ‘common declarations’ voor Franciscus mocht schrijven.
In 2018 werd Gaby Quicke benoemd tot professor aan de KU Leuven en verhuisde hij naar ons land. Sedert september 2021 woont hij opnieuw in Rome, waar hij rector is van de Belgische Kerk en van de Sint-Juliaankerk. “De dood van de hartverwarmende paus Franciscus stemt mij zeer droevig. Je zag hem de voorbije jaren aftakelen. Zelfs toen ik nog in het Vaticaan werkte, kreeg hij het moeilijk met stappen.”
Pijn
“Op Witte Donderdag, toen hij een Romeinse gevangenis bezocht, zag hij er erg broos uit. Hij had beademing nodig. Toen ik hem met Pasen op het Sint-Pietersplein zag, had hij pijn. Zijn aangezicht was verkrampt, hij voelde dat zijn krachten afnamen. Als man van het volk heeft hij het laatste van zichzelf gegeven, in plaats van te luisteren naar zijn artsen.”
“Of ik zaterdag naar de begrafenis van paus Franciscus ga? Wellicht wel, ik heb als kapelaan een speciale toegangskaart. ‘t Zal zaterdag erg warm zijn in Rome op een bomvol Sint-Pietersplein. Ik wacht af hoe de omstandigheden zijn en hoe ik mij voel”, besluit Gabriël Quicke.
The post Bruggeling Gabriël Quicke heeft in het Vaticaan vijf jaar voor de paus gewerkt: “Hij noemde mij bij mijn voornaam” is provided by KW.be.
