Op de markt in Wielsbeke tref je nog één café. Maar eentje met een vaste waarde achter de toog. “Ik hou al 20 jaar het Christen Volkshuis open en wil er nog negen jaar bij doen. Dan heb ik het record hier gebroken”, zegt Donacienne Craeynest die door haar klanten kortweg Donna wordt genoemd.
Als we ’s morgens even voor 9 uur in het Christen Volkshuis binnen stappen, druppelen de eerste klanten al binnen. Ze begeven zich meteen naar de rookruimte. “Als we straks helemaal niet meer mogen roken, binnen noch buiten, dan vrees ik het ergste voor de volkscafés. Ze verdwijnen nu al bij bosjes.”
“Geloof het of niet, vroeger was ik echt een beschaamd meisje”
Donacienne blijkt een spraakwaterval, maar ze verrast toch. “Toen ik hier startte, was ik echt een beschaamd meisje. Als ze me aanspraken, werd ik letterlijk rood en trok ik me terug in de keuken. Maar dat is met de jaren veel veranderd”, trapt ze een open deur in.
Donna (44) groeide op in Wielsbeke en woont nu nog in de Spaanderstraat in Wielsbeke. Haar wel unieke voornaam gebruiken weinig mensen. “Ik weet niet waar mijn ouders mijn naam vandaan haalden. Mijn mama heet Pierrette, ook al ongewoon, mijn pa Oswald. En mijn broers Donovan en Dolan.”
Zwembadcafetaria
Donna studeerde handel en haar ouders spoorden haar op haar 18de aan om te gaan werken. “Dat deed ik als arbeidster, maar veel verdiende ik daar niet mee. In 2005 kreeg in de kans om het Christen Volkshuis over te nemen. Ervaring in de horeca had ik al, ik had immers van mijn 14de geholpen in de cafetaria van het zwembad, dat toen nog open gehouden werd door Katty Descheemaeker.”
Het Christen Volkshuis was toen eigendom van het ACW en de eerste drie jaar werkte Donna als bediende. “Ik had een vaste wedde, ook als ik gesloten was, en een percentage op de omzet die ik draaide. Zij hadden dat zo voorgesteld, maar na drie jaar werd ik bij hen geroepen. Ik moest zelfstandig worden. Uiteindelijk heeft het ACW het pand ook verkocht, het is nu van het OCMW. De eerste jaren woonde ik hier ook bij, met drie kleine kinderen. Ik ben begonnen net toen mijn jongste geboren is, ik heb toen wel mijn peren gezien. Ik had de handen vol. Met mijn jong gezin, maar ook om de zaak op de rails te krijgen. Na een half jaar had ik al goesting om te stoppen, ik verkocht nauwelijks iets. Maar dat is geleidelijk aan beter geworden.”
De 14 billekes
Ook Donna’s kinderen hebben aparte namen: Dieudonné (22), Devon (21) en Heavenly (20). “Ik ben nu ondertussen al elf jaar hertrouwd met Jan Gevaert”, zegt ze. “Mijn kinderen zullen me zeker niet opvolgen, maar ze helpen wel als het druk is of wij er eens op uit zijn. Samen met mijn mama Pierrette Van Hauwaert. Mijn grootmoeder stamt overigens ook uit een café, De Sportwereld in Meulebeke. Maar dat was toen beter bekend onder de 14 billekes omdat er daar zeven dochters waren.”
(lees verder onder de foto)
Het café is dagelijks open vanaf 9 uur tot 13.30 uur en in de namiddag vanaf 16 uur tot sluitingstijd. Op zaterdag en zondag is dat in de namiddag een half uurtje later. Donderdag is de sluitingsdag. “Ik moet hier inderdaad heel wat uurtjes kloppen, maar als je je boterham wil verdienen…”
Een vink tekenen…
Donna kon in een ander café een spaarkas op de kop tikken en heeft nu ook een spaarclub. Verder zijn er nog twee verenigingen die er hun lokaal hebben: De Promillevissers en vinkenvereniging Klein maar Moedig. Die laatste zijn net aan hun seizoen begonnen. “En daar hangt eigenlijk nog een leuke anekdote aan vast. Toen ik hier begon, vroegen ze mij om ‘een vink te tekenen’. Wist ik veel dat het ging om het optekenen van de liedjes die het vogeltje zong. Dus nam ik een blad, tekende ik een vink, maar naar verluidt trok ze meer op een duif”, lacht Donna.
Naast de verenigingen kan het Christen Volkshuis ook rekenen op heel wat vaste klanten. “Niet enkel uit Wielsbeke, maar ook Oostrozebeke, Wakken, Waregem… Vroeger hadden we hier ook ‘Het Parlement’, dat waren een groep klanten die over de zaken des levens hun mening gaven. Maar er schieten er bijna geen meer over. Heel wat klanten zijn al gestorven. Ik heb hier nog heel wat jongeren die komen, van de jeugdbeweging. Maar vaste klanten die wegvallen, die hun plaats wordt niet ingenomen. Toen ik hier open ging, moest ik niets anders doen dan naar huwelijksfeesten en babyborrels gaan, nu zijn het jubilea en begrafenissen…”
“Ik ben hier nog het enige café dat overschiet. Voor mij hebben hier veel bazen een korte periode de plak gezwaaid, maar de Verbrugghes deden het 26 jaar. Als ik het nog negen jaar vol hou, dan heb ik het record verbroken. En dat ben ik vast van plan. Want na mij gaat er niemand meer komen. Ik mag hier blijven zolang mijn contract loopt, maar daarna gaat het gebouw allicht tegen de vlakte. Dat is hier een grote hoek, er zullen hier allicht dan woongelegenheden verrijzen.”
Dromen van een bistro
Parking is er voldoende in de buurt. “En voor de deur heb ik hier ook mijn terras en binnen het café heb ik een toogpubliek, maar ook mensen die liever aan een tafeltje zitten. En iedereen kent hier iedereen. Als hier eens een passant binnen stapt, dan vraagt iedereen zich af wie dat zou kunnen zijn.”
Even droomde Donna er van ook een bistro te openen. “Maar dan kwam corona en borg ik dat idee op. Maar als ik eerlijk moet zijn: ik zou mijn mensen veel te veel missen. Het is veel werken en je hoort wel eens wat gezaag, maar er zijn natuurlijk ook de vele leuke momenten.” En voor de ambiance, daar zorgt Donna zelf voor mee. “De radio staat hier steevast op JOE FM afgestemd en ik zing voortdurend mee. Of mijn klanten me nog niet inschreven voor The Voice? Nee, maar als ze het doen, moeten ze zelf een bus inleggen”, gaat Donna onverdroten verder.
Naar WK in Rwanda
Naast het zingen heeft Donna nog één grote passie: koers. “Ik heb zo ook mijn man leren kennen. We komen goed overeen, maar als het op koers aankomt, durven we wel eens van mening te verschillen en te kibbelen. Ik ga al heel mijn leven naar de koers, vroeger ook met mijn vader. Mijn pa reisde de wereld rond naar de koers met Noël Demeulenaere. De Ronde van Vlaanderen doe ik niet meer, dat is meer een voetbalpubliek geworden. Ze beginnen nadien te vechten… Maar jaarlijks gaan we naar het WK wielrennen.”
Ook dit jaar wanneer het in Rwanda wordt georganiseerd? “Zeker, onze reis ligt al vast. We logeren in Kigali te midden van de plaatselijke ronde, we zullen er 15 dagen verblijven. Het is een week lang WK. Hopelijk stabiliseert de situatie daar nu wat, ons land staat momenteel niet op goede voet met Rwanda. We duimen dus dat de reis kan doorgaan.”
Volgende week: sfeercafé Godjes in Ledegem.
The post “Ze noemen me Donna, de zingende cafébazin”: Donacienne (44) al 20 jaar op post in café Christen Volkshuis in Wielsbeke is provided by KW.be.
