Geboren en getogen in Oostende en na omzwervingen in Kortrijk, Roeselare en Poperinge deed de decanatenfusie Miguel Dehondt in Ieper aanspoelen. Hoewel hij zegt dat hij liever tot zijn pensioen aalmoezenier in het Jan Yperman Ziekenhuis was gebleven, kon hij zich gemakkelijk verzoenen met een rol als kerkleider.
Miguel Dehondt (61) kwam in de Westhoek terecht door in 2003 aalmoezenier te worden in het Jan Yperman Ziekenhuis. “Ik woonde in Poperinge en werkte in Ieper. Ondertussen deed ik in het weekend parochiewerk, want onze soort ligt niet meer dik bezaaid, voornamelijk in Heuvelland. Ik zag natuurlijk de bui al hangen. In 2018 ging deken Jos Gheysens van Poperinge met pensioen, dus hebben ze mij gevraagd om hem op te volgen, ook met het idee om Roland Hemeryck op te volgen in Ieper. Ik wist dus al in 2018 dat ik vroeg of laat in Ieper zou terechtkomen.”
(Lees verder onder het kaderstukje)
Privé
Miguel Dehondt werd geboren op 6 maart 1964 in Oostende. Hij woont in de dekenij in de Janseniusstraat in Ieper.
Loopbaan
Na zijn priesterwijding in 1989 was hij van 1993 tot 2000 medepastoor in een parochie in Kortrijk en daarna tweeënhalf jaar pastoor in Roeselare. In 2003 werd hij aalmoezenier in het Jan Yperman Ziekenhuis. In 2018 volgde hij deken Jos Gheysens van Poperinge op. Na het pensioen van de Ieperse deken Roland Hemeryck fusioneerden de twee decanaten en werd Miguel deken van het decanaat Ieper-Poperinge.
Vrije tijd
Wandelen, muziek en modeltreinen.
Was het niet je ambitie om deken te worden?
“Wel nee, omdat ik het werk in het ziekenhuis ongelofelijk graag deed. Ik had dat graag willen blijven doen tot aan mijn pensioen, maar dat zat er niet in. Dat is mijn loyauteit naar de Kerk toe. Ik zie ook waar de noden zijn. Onze soort is niet meer dik bezaaid. Het is wat het is. Nu kan ik mijn talenten en mogelijkheden ook hier ten dienste stellen, wat niet wegneemt dat ik een goede band blijf hebben met het ziekenhuis.”
Zie je nog altijd een leegloop van de kerken?
“We hebben nog een relatief grote groep die kiest voor een eerste communie. Ik stel vast dat er ondanks alles toch nog gevraagd wordt om te dopen. Enkel bij uitvaarten zien we dat mensen vaker voor een aula kiezen, maar toch bereiken we zeker nog een derde. Op dat vlak mogen we niet klagen, maar de tijd van vroeger komt niet meer terug. Wat ik ook zie is dat de kathedraal een magneet is voor toeristen, ook de vieringen. Dat is altijd een heel kleurrijk gebeuren. Je zou verbaasd zijn hoeveel nationaliteiten er daar samenzitten op zondagmorgen. Onze kerken zijn ook stilteplaatsen. We proberen ze dan ook open te houden. Ze taxeren ons soms op het aantal missen dat er nog is, maar dat is maar een deeltje van het verhaal. Als ik zie hoeveel kaarsjes er gebrand worden in de kerken…”
Zijn er in Ieper nog meer gelovigen dan elders?
“Als je dat vergelijkt met de kust, dan is de streek toch nog iets religieuzer, of toch meer betrokken bij de Kerk. Een verklaring daarvoor heb ik niet. Wel is het zo dat je hier veel landbouw hebt en landbouwers zijn toch iets honkvaster. Dat kan ook meespelen. Nog een belangrijk aspect voor Ieper is dat we hier verschillende kerken hebben: de Protestantse Kerk met dominee Chris Bultinck, de Anglicaanse Kerk met Richard Clement en de Evangelische Kerk met Patrick Couchement. We zijn bijna tegelijk begonnen in Ieper en zo hebben we elkaar kunnen vinden. We zijn geen concurrenten. De middeleeuwen zijn gepasseerd, ook in Ieper. De Passietocht op de vestingen op Goede Vrijdag is zo’n mooi oecumenisch initiatief.”
“Onze kathedraal is een magneet voor toeristen”
We staan voor Pasen. Hoe leef je daarnaartoe?
“De Goede Week bestaat voor mij niet zonder de vastentijd. Vroeger was vasten voor de mensen iets negatiefs. Je mag dit niet doen en dat niet doen… Ik probeer dat positief in te vullen. Vasten is een tijd om te kijken: waar hang je aan vast? We kijken dan naar verslavingen. Niet dat ik hier als een junkie rondloop. Er zijn wel dingen – koffie bijvoorbeeld – waar ik niet zonder kan, waardoor je je kan afvragen: ben ik wel zo vrij? Voor mij is vasten dan ook een oefening in vrijheid. Ik ben een mens die staat op zijn vrijheid. Ik ben van Oostende, een stad met de blik open op zee. We willen vrij zijn. We willen kunnen varen. In mijn geloofsbeleving is dat ook zo.”
Sinds begin 2023 woon je in de dekenij. Hoe bevalt het?
“Heel goed. Het is hier ook mooi. Het is een werkhuis, dat wel, met een secretariaat en zo. Maar het is een huis met karakter en zo’n huis dat mij ook welkom heet. Ik ben blij dat ik hier mag wonen. Voor mij is het een reden om dankbaar te zijn. Ook een reden om te zorgen, want een huis heeft zorg nodig en daartoe proberen we ons steentje bij te dragen. Dat vind ik logisch, maar het zit ook in mij. Ik kom dan ook uit de zorgsector. Zorgen voor elkaar, maar ook zorgen voor materiële dingen: jouw huis, jouw kerken… Zorg voor schoonheid. Schoonheid vind ik ook heel belangrijk. Vandaar dat ik kan genieten van schoonheid, van een liturgie, muziek, een mooi gebouw… Schoonheid leidt je ook naar God.”
Voel je je al Ieperling?
“Ja, ik ben ook een stadsmens. Ik heb al op veel plaatsen gewoond, dus ik probeer me ook zo rap mogelijk ergens thuis te voelen. Dat lukt wel. Ik vind Ieper gezellig. Er gebeurt wel veel, maar de stad heeft ook nog een menselijk gelaat. Wat ik ook apprecieer in Ieper is zijn gastronomie. Er zijn veel plekken waar je lekker kan eten, heel dichtbij en betaalbaar. Dat vind ik ook een deeltje van de ziel van Ieper.”
The post Miguel Dehondt (61) woont twee jaar in de dekenij: “Ik woon in een huis dat me welkom heet” is provided by KW.be.
