Op 1 augustus 1973 begon voor Mieke Lietaer (75) een hoofdstuk waarvan ze dacht dat het slechts een paar bladzijden zou tellen. Haar man Urbain -Benny- Terrijn stelde toen voor om tijdelijk café In ’t Park in Tiegem over te nemen. “We gaan dat maar drie jaar doen, en we zullen dan wel zien”, zei hij. Tweeënvijftig jaar later staat Mieke nog steeds achter de toog, met evenveel kracht en karakter als toen ze als 23-jarige begon.
Op haar zestiende stopte Mieke met school. Ze werkte als nanny in Kortrijk om haar Frans te leren, op aanraden van haar vader. “Ik was de enige dochter tussen zeven broers”, vertelt ze. “Toen ons huis in Otegem verbouwd werd, konden we dankzij de pastoor naar Banneux. Twee jaar heb ik daar gezeten met drie van mijn broers. We kwamen niet naar huis.” Haar jeugd leerde haar aanpassen, inschikken, doorzetten. Ze leerde Benny kennen in het Lindenhof via een vriendin. Hij werkte daar en de vonk sloeg over. In het weekend hielp ze hem geregeld, zo kwam de vraag of ze café In het Park in Tiegem wilden overnemen. “Ik was verliefd hé”, glimlacht ze. “En dus zeiden we ja.”
“Als ze me zouden vragen of ik het opnieuw zou doen, zeg ik neen”
Vanaf 1974 begon het café goed te draaien, vooral met trouwfeesten in het kleine zaaltje. In 1982 kochten ze De Rembrandt in Vichte, een prachtige feestzaal met binnentuin en hotelaccommodatie. “We wilden eindelijk iets van onszelf”, zegt Mieke. “Het café huren we nog altijd.” De Rembrandt floreerde jaren, tot corona in 2020 een abrupt einde maakte aan het feestverhaal. “We hebben het verkocht. Daar hebben we nu een appartement, maar ik wil nog niet tussen vier muren gaan zitten. Daar heb ik geen zin in.”
Opofferingen
Mieke blikt terug op de momenten waarop ze zich afvroeg of dit haar toekomst was. “Ik had twee kleine kinderen toen ik dacht: is dit het? Maar ik heb de knop omgedraaid. Je regelt alles zelf, je doet gewoon verder. En dat heb ik gedaan, mijn hele leven lang.” Ze werkte met passie, met karakter, met overgave. “Ik heb veel moeten opofferen. Altijd werken, nooit zomaar weg. Op vakantie ging ik alleen met de kinderen, want De Rembrandt moest open blijven. En toch, spijt? Neen. Maar nu, als ze me vragen of ik het opnieuw zou doen, zeg ik neen.”
“Over een paar jaar zal ik terugblikken en zeggen dat het goed geweest is”
Het café is veranderd. De voorgevel werd herschilderd, het interieur van de zaal aangepast. “Maar het cliënteel veranderde ook doorheen de jaren. Vroeger zaten we vol op feestdagen, met ouders die voor hun kinderen betaalden. Nu gaan mensen op reis, geven hun geld aan andere dingen uit. Er vallen klanten weg, maar er komen weinig nieuwe bij.” Toch houdt Mieke vol. “Ik doe dit zolang ik kan. Ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Als ik wil stoppen, dan stop ik. Maar voorlopig is dat niet aan de orde.”
Tot in living
Mieke was er altijd, voor iedereen. Voor feestjes, koffietafels, begrafenissen. “Je zou moeten weten hoeveel begrafenissen we gedaan hebben. Ik zei altijd ja. Benny zag dat minder als volzet dan ik”, lacht ze. “Als ik zei dat het vol zat, vond hij nog plaats. Op een bepaald moment zat het volk zelfs in onze living. Trap op, met de borden omhoog. Chance dat hij ze niet in de slaapkamer zette.”
Ze lacht, maar haar ogen verraden trots. En misschien ook een beetje weemoed. “Je moet veel opofferen als cafébazin. En de tijden zijn veranderd. Mensen zijn meer op zichzelf, op hun scherm, altijd met die telefoon bezig. Vroeger was er meer samenhorigheid.”
Vaste waarde
De vrouw die zichzelf nooit caféhoudster heeft genoemd, groeide uit tot een vaste waarde in het dorpsleven. “Altijd mijn mannetje gestaan, me altijd moeten weren tussen mijn broers. Dat heeft mij gemaakt tot wie ik ben.”
Nog altijd zijn er klanten van het eerste uur. Die blijven komen voor haar luisterend oor en haar trouwe aanwezigheid. “Binnen een paar jaar zal ik terugblikken en zeggen: het is goed geweest.”
En dat ís het. Goed geweest. Groots geweest. En nog altijd niet helemaal voorbij.
The post “En zeggen dat we dit maar drie jaar zouden doen”: Mieke (75) baat al 52 jaar (!) café In ‘t Park uit is provided by KW.be.
