Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week richt hij zich tot… de boerenzwaluw. Reageren kan op [email protected].
Beste boerenzwaluw,
Mijn vriendin Tine kirde maandag dat ze je had gezien: de zwaluwen zijn terug, de zwaluwen zijn terug. Ik keek naar de kalender: 17 maart. Misschien wel twee weken te vroeg. Ik lachte haar net niet uit en mompelde iets tussen mijn tanden. Maar ik hoopte vooral dat ze gelijk had en je niet had verward met een aantrekkelijke staartmees. Ik weet niet of je de verwarring als een belediging zou ervaren, beste boerenzwaluw, maar weet dat jouw aanwezigheid me van binnen warmer maakt dan die van een staartmees. Ik zette me de volgende ochtend dan ook met een dampende koffie aan de ontbijttafel, het gezicht richting tuin, de ogen op de hemel gericht. Bereid om desnoods een paar uur naar het lichtblauwe zwerk met roze gloed te turen. Mijn geduld werd na amper achttien minuten beloond.
“Geen enkele radiopresentator is in staat een betere ochtendshow aan te bieden dan jij dat doet”
Tine heeft gelijk. Je bent er opnieuw. Sierlijker dan ooit. Wereldkampioen in de virtuositeit van de vlucht. De luchtacrobaat van het erf als voorbode van de warme zuidwestenwind die de lente aankondigt. De innerlijke gloed die met jouw komst gepaard gaat, is nauwelijks onder woorden te brengen. Jij, producent van kleine gelukjes. Terwijl de aromatische geur van koffie in mijn neus dampt, bewonder ik je nog eens in al je pracht. Donkerblauw, zwart, wit, rood. Kleuren en schakeringen samengebracht in een combinatie waar een graficus nooit aan had kunnen denken. Vanachter de nok van het dak van de stal eis je met een verrassende doch elegante vlucht over de binnenkoer alle aandacht op.
Geen enkele radiopresentator is in staat een betere ochtendshow aan te bieden dan jij dat doet. Je stijgt en je daalt, je glijdt op warme luchtstromen en je neemt bochten waarvan de curve met de grootste precisie op een ingebouwde printplaat moet zijn berekend. Over een paar weken duik je door een kleine stalopening om geduldig met klei een nest op een houten balk te plamuren. Metselkunst waarin Gaudí zonder twijfel inspiratie voor zijn Sagrada Familia heeft gevonden. Dat jij en je jongen straks drie fietszadels met een klein mestlaagje zullen bedekken, zal niet eens voor ergernis zorgen. Geen enkele andere vogel doet het je na, beste boerenzwaluw.
Eén zwaluw maakt de lente niet. Ik weet het. Maar je zaait zoveel hoop en enthousiasme dat mijn dag al niet meer stuk kan. Gedreven door de vrijgekomen endorfines kijk ik de afspraken van vandaag tegemoet. Kom straks nog maar eens terug. Als de kinderen thuis zijn van school zal ik ze vertellen dat je opnieuw in het land bent en wat dat betekent. Profileer je dan nog maar eens in al je schoonheid, als fijnzinnige vliegenier.
De lente is nakend. De mooiste tijd van het jaar. Samen terrassen afstomen, groenten zaaien en planten, het plezier van gras maaien met de daarmee gepaard gaande voldoening van een kortgeschoren gazon. Ik deed vanmorgen om kwart voor zeven mijn ronde buiten en genoot van alle prikkels die op me afkwamen. Een mekkerend schaap, dartele konijntjes, twee eenden die de oever van de vijver verlaten. En dan moet jij je opwachting nog maken. Een ochtend die perfectie benadert.
“Ook al zijn er op de wereld te veel plaatsen waar bij het kijken naar de hemel angst en niet de hoop om jou te zien regeert, blijf jij gelukkig vliegen en terugkomen”
Tot aan het radionieuws van negen uur. Ik schaam me bijna voor het geluk dat je me net hebt bezorgd, beste boerenzwaluw. Israël heeft een einde gemaakt aan het staakt-het-vuren in de Gazastrook. De balans van een nacht luchtaanvallen is niet te vatten. Meer dan vierhonderd doden. Allemaal iemands dochter of zoon, vader of moeder, opa of oma.
Terwijl wij ’s morgens genieten van een simpele kop koffie en jouw vluchten in ons opnemen, staat een deel van de wereld in brand. Lang niet alleen de Gazastrook. Wereldleiders rollen over elkaar heen in hun drang om het ego te profileren. Landen worden ordinair tegen elkaar opgezet met macht en geld als inzet. Ook al zijn er op de wereld te veel plaatsen waar bij het kijken naar de hemel angst en niet de hoop om jou te zien regeert, blijf jij gelukkig vliegen en terugkomen, beste boerenzwaluw. Je leert ons nog meer te genieten van kleine dingen. En dat zullen we blijven doen.
Warme groet,
The post Karl Vannieuwkerke schrijft een brief naar… de boerenzwaluw: “Je zaait zoveel hoop en enthousiasme dat mijn dag al niet meer stuk kan” is provided by KW.be.
