Vanaf zondag vindt in Zuid-Afrika de Cape Epic plaats, een prestigieuze mountainbikerace in duo waarover ene Mathieu van der Poel onlangs zei dat hij er ooit wil winnen. Ook Wout Alleman (29) droomt van de Cape Epic. De Wielsbekenaar won al vier etappes en gidst ons in tien delen door de 21ste ‘Tour voor mountainbikers’. “De Cape Epic is de reden waarom wij gesponsord worden.”
“Voor ons als (marathon)mountainbiker is het de belangrijkste wedstrijd van het jaar. De Cape Epic staat zeker op gelijke hoogte met het WK, vandaar de vergelijking met de Tour de France. Veel renners uit de crosscountry (de discipline waarin Tom Pidcock al twee keer olympisch kampioen werd, red.) staan aan de start, zodat het niveau zelfs hoger ligt dan op het wereldkampioenschap. De Cape Epic krijgt veel media-aandacht en is de reden waarom bedrijven teams sponsoren. Men voorziet speciale kledij in speciale kleuren. Voor andere wedstrijden wordt dat niet gedaan.”
“Ik vond de Cape Epic als tiener al een magische koers. De Zwitser Nino Schürter was mijn idool: tienvoudig wereldkampioen crosscountry, olympisch kampioen, 35 Wereldbekermanches gewonnen… Tien jaar geleden keek ik naar hem op en nu rijd ik naast hem. Tijdens de Cape Epic van vorig jaar hebben we enkele mooie duels uitgevochten en sprintte ik met hem voor een ritzege. Ook in deze editie is Schürter erbij. Ik kijk nog altijd naar hem op. Het doet me dus wel iets om naast hem te rijden. Nino is een legende in mijn sport.”
“In 2022 nam ik voor de eerste keer aan de Cape Epic deel (met Fabian Rabensteiner als duopartner, red.), toen zonder verwachtingen en zonder ervaring. Ik kende heel wat moeilijke momenten, maar kon wel meteen een rit winnen. In 2023 kon ik, opnieuw met Rabensteiner, tot over de helft meedoen voor de podiumplaatsen en won ik opnieuw een etappe. Dankzij de opgedane ervaring van 2022 liep alles net dat tikkeltje vlotter. Vorig jaar won ik – met de Nederlander Hans Becking – twee etappes, reed ik drie dagen in de gele leiderstrui en kon ik tot het einde van de week voor de eindzege meestrijden. Elk jaar voel ik dat ik dichter en dichter kom. In deze wedstrijd is ervaring zo cruciaal. Ik hoop vroeg of laat de Cape Epic te kunnen winnen.”
“Ik bereid me niet voor op dezelfde manier als vele andere renners, want ik reageer niet zo goed op hoogtestages. Nadat ik begin februari een wedstrijd in Spanje had gereden (Alleman won drie ritten en het eindklassement in de Mediterranean Epic, red.), ben ik meteen erna voor twee weken op stage naar Zuid-Afrika getrokken. Het doel? Me zo goed mogelijk aanpassen aan de warmte en het terrein. Ik heb een belangrijk deel van het parcours van de Cape Epic gezien. Dat verandert elk jaar, maar we blijven altijd in de regio rond Kaapstad hangen. Het is de eerste keer dat ik dit doe. Onze grootste concurrent, Matthew Beers, is een Zuid-Afrikaan die de voorbije twee edities van de Cape Epic heeft gewonnen. Hij kent het parcours van binnen en van buiten. Dankzij die twee weken in Zuid-Afrika heb ik voor de eerste keer het gevoel dat ik echt goed voorbereid ben.”
“Bij warmtetraining mag je gerust wilde verhalen bedenken, want ze kloppen”
“Daarnaast werkte ik een lange periode met specifieke warmtetraining af, omdat ik de voorbije edities niet zo goed op de hitte heb gereageerd. Je mag gerust de meest wilde verhalen bij die warmtetrainingen bedenken, want ze kloppen. Hoe ik dat doe? Thuis op de rollen, liefst in een zo klein mogelijke kamer, de verwarming op haar maximum en veel lagen kledij. Ik moet zorgen dat mijn lichaam koorts maakt, tot boven de 38 graden, en op die manier een tijdje blijf rijden. Het nadeel van warmtetraining is dat je het minstens drie tot vier weken bijna dagelijks moet doen om er effect van te hebben. Mentaal is dat best lastig. Toen het vorige week in België enorm mooi weer was, moet ik na mijn training op de weg nog een uur op de rollen fietsen. Zoiets vraagt veel opofferingen, maar het werkt wel. In Zuid-Afrika nam ik deel aan een wedstrijd bij 38 graden, maar ik had amper last van de warmte.”
“Dat komt volgens mij in eerste instantie door de locatie. In Zuid-Afrika vind je een erg speciaal terrein, met enorm veel trails, dat gemaakt is om te mountainbiken. Daarnaast blijft het gegeven van een duowedstrijd voor mij iets speciaals en aparts.”
“Helaas zal ik in de Cape Epic van dit jaar niet met Hans Becking kunnen rijden, want hij heeft een erg slechte winter achter de rug. Na zijn hoogtestage in Colombia is hij ziek teruggekomen en heeft hij veel trainingen gemist. Gelukkig voor mij zitten er veel goeie renners in mijn team (Buff-Megamo, red.) en kan ik opnieuw rekenen op een sterke partner: Martin Stošek, een Tsjech die nieuw is bij de ploeg, vorig jaar Europees kampioen gravel werd, al een paar keer op het WK-podium stond en drie jaar geleden in de Cape Epic pas op de laatste dag zijn leiderstrui moest afstaan. Ik heb er veel vertrouwen in. Dit was niet het originele plan, maar als Martin en ik elkaar goed begrijpen, is dit zeker geen plan B.”
“Dit jaar krijgen we een speciale editie, want naast de traditionele proloog over 26 kilometer staat er twee dagen later ook een tijdrit van 63 km op het programma. Dat wordt een heel belangrijke dag voor het klassement, maar daarna volgen nog enkele serieuze etappes. De koninginnenrit volgt op vrijdag: 100 km met 3.000 hoogtemeters. Dat wordt een etappe van minstens vijf uur. Zo laat op de week zal dat beslissend zijn, denk ik.”
“Na twee dagen in de Cape Epic ben je zo moe dat je altijd snel in slaap valt”
“Heel wat deelnemers aan de Cape Epic slapen in tentjes, maar dat is voor ons, de professionele deelnemers, gelukkig niet het geval. Wij verblijven in huisjes die de ploeg afhuurt, altijd in de buurt van de aankomstplaats. De etappes starten telkens vroeg en finishen tegen de middag. Daarna proberen we zo goed mogelijk te herstellen, met onder meer een massage en de juiste voeding. We kruipen ook vroeg in bed, want elke rit start om zeven uur ’s ochtends. Om half vijf sta ik op. Door het tijdsverschil met België is dat om half vier, maar daar ondervind ik weinig last van. Na twee dagen in de Cape Epic ben je zo moe dat je telkens snel in slaap valt. Op een bepaald moment zit iedereen met slaaptekort.”
“Uittredend winnaar Matthew Beers rijdt dit jaar samen met Keegan Swenson, ex-winnaar van de Unbound Gravel in de VS. Nino Schürter start aan de zijde van Filippo Colombo. Die twee duo’s worden onze voornaamste concurrenten. De proloog en tijdrit zijn twee kortere inspanningen die ons net iets minder goed liggen, maar rekening houdend met de lastigheidsgraad van het parcours hoop ik tegen het einde van de week zo dicht mogelijk te eindigen. Ik heb er vertrouwen in, want het parcours van de laatste etappes is ook het favoriete terrein van Martin.”
“In 2023 werd ik al eens Europees mountainbikekampioen op de marathonafstand. De Cape Epic en het WK zijn mijn twee resterende carrièredoelen. Het wereldkampioenschap in de Zwitserse bergen wordt dit jaar heel moeilijk, want dat is niet mijn favoriete type parcours. De focus ligt in 2025 echt op de Cape Epic. Ik ben het seizoen goed gestart en voel dat alles in zijn plooi valt.”
The post West-Vlaamse hoop op eindwinst in ‘Tour de France voor mountainbikers’: “Mijn voorbereiding? Thuis, op de rollen, koorts maken” is provided by KW.be.
