Het einde van een tijdperk. Sammy Bossut (39) hangt eind dit seizoen de voetbalschoenen definitief aan de haak. De Dentergemnaar heeft er een ronduit indrukwekkende carrière opzitten: liefst zeventien jaar stond hij in doel bij SV Zulte Waregem, de voorbije twee seizoenen verdedigde hij de kleuren van KRC Harelbeke. Hoog tijd voor een terugblik in tien etappes.
1. De weg naar Essevee
Sammy Bossut ziet op 11 augustus 1985 het levenslicht in het Tieltse Sint-Andriesziekenhuis. Hij groeit op in Oostrozebeke, waar hij in het gehucht De Ginste met zijn broers Benny en Tommy een drieling vormt. In 1993 proeft hij voor het eerst van voetbal bij het lokale SC Oostrozebeke, waarna hij in 1997 naar het toenmalige SV Waregem overstapt.
Er volgen nog vier jeugdjaren bij KSV Ingelmunster, van 2003 tot 2006 behoort hij bij SWI Harelbeke (samensmelting van KRC Harelbeke en KSV Ingelmunster, red.) voor het eerst tot de A-kern. In drie seizoenen keept Bossut acht officiële wedstrijden voor de fusieclub, na het seizoen 2005-2006 volgt de transfer naar Essevee. En is de rest geschiedenis.
2. Debuut bij SV Zulte Waregem
Bij Zulte Waregem wordt Bossut aanvankelijk de doublure van Geert De Vlieger, toen de onbetwiste nummer één aan de Gaverbeek. Maar in december 2006 krijgt de dan 21-jarige goalie zijn kans in de Supercup tegen RSC Anderlecht. De match tussen de landskampioen en bekerwinnaar stond aanvankelijk voor juli gepland. “Ik zat toen nog op de bank, maar het regende zo hard dat ze de wedstrijd hebben moeten stilleggen”, blikte Sammy Bossut in deze krant op zijn debuut terug.
“In december werd de partij opnieuw gespeeld en mocht ik starten. Trainer Francky Dury vond de competitie op dat moment belangrijker en zo kreeg ik mijn kans.” Essevee gaat uiteindelijk met 3-1 de boot in. “Die wedstrijd zal altijd speciaal blijven voor mij”, geeft Bossut toe. “Zelf zag ik het op dat moment als een beloning voor het harde werk dat ik in mijn eerste zes maanden bij Zulte Waregem geleverd had.”
3. Newcastle away
Amper enkele maanden nadat Bossut zich een eerste keer aan het grote publiek kan tonen, krijgt hij opnieuw een kans. In de terugwedstrijd van de 1/16de finale van de toenmalige UEFA Cup in St. James’ Park, het indrukwekkende stadion van Newcastle United, mag Bossut de wei in. “Ik deelde tijdens die Europese verplaatsing een kamer met Geert De Vlieger en ging ervan uit dat hij wel zou spelen. Tot Dury me daags voor de match zei dat ik zou starten. We hadden de heenwedstrijd, in het Gentse Ottenstadion, met 1-3 verloren, dus wilde hij enkele jongeren wat kansen geven.”
Het bezorgde de jonge keeper best wat stress. “Want ik wilde echt niet met 6-0 of 7-0 verliezen”, glimlacht hij. Uiteindelijk bleef het bij 1-0, een doelpunt van de Nigeriaanse international Obefemi Martins in de 68ste minuut. “Ik heb enorm genoten. Er waren meer dan 30.000 toeschouwers en ik speelde een degelijke partij. Ik heb toen mijn truitje niet gewisseld, ik wilde het als aandenken bijhouden. Wist ik toen veel dat ik uiteindelijk bijna 500 wedstrijden voor Essevee zou afwerken. Het was de start van een heel mooi verhaal.”
4. Twee minuten kampioen
De bijnaam van Essevee? De Boeren. En hun absolute boerenjaar beleefden ze in het seizoen 2012-2013. Het kleine Zulte Waregem legt een seizoen lang het vuur aan de schenen van alle topclubs en rijgt de ene straffe zege na de andere aan elkaar. De kern was er eentje om duimen en vingers van af te likken. Mbaye Leye, Franck Berrier, Junior Malanda, een jonge Thorgan Hazard… En uiteraard ook Sammy Bossut. Op de slotspeeldag trekken Sammy en co naar Anderlecht om er in een onderling duel uit te maken wie de titel op de schouw mag zetten. Essevee moet winnen en na een kopbaldoelpunt van Jens Naessens is de provincieclub het delirium nabij: Essevee kampioen.
Twee minuten lang is de landstitel virtueel binnen, maar een afgeweken vrije trap van Lucas Biglia brengt de bordjes weer in evenwicht. “Jammer dat we het toen niet over de streep hebben kunnen trekken. We hadden het geluk niet aan onze zijde.” Toch kijkt Bossut met veel trots terug op dat seizoen. “Het zal altijd wel een beetje een gemiste kans blijven, maar uiteindelijk overheerst de fierheid, want we hebben het allerbeste Zulte Waregem naar boven gebracht.” Het feest dat nadien op de Grote Markt van Waregem losbarst, zindert nog steeds na. Datzelfde seizoen wordt Bossut ook tweede in trofee van Keeper van het Jaar, na Silvio Proto.
5. Champions League
De kater na het missen van de landstitel maakt al snel plaats voor een nieuwe realiteit: Essevee mag zich opmaken voor de laatste ronde van de Champions League. PSV Eindhoven is daarin de tegenstander, maar een stunt zit er evenwel niet in. Zulte Waregem verliest zowel de heen- als de terugmatch. “Mijn enige twee wedstrijden in de Champions League”, glimlacht Bossut.
Bij PSV liep toen ene Zakaria Bakkali rond, een 17-jarig Belgisch toptalent. “Hij maakte het ons verschrikkelijk moeilijk. We hebben nooit echt aanspraak kunnen maken op de kwalificatie. Al blijf ik die dubbele ontmoeting koesteren. Als je Champions League kunt spelen, ook al is het voorronde, is dat fantastisch. Mijn vrienden en familie waren ook allemaal aanwezig in Eindhoven en dat maakt het altijd nog mooier.”
6. WK in Brazilië
Het einde van het seizoen 2013-2014 heeft een dramatische, maar voor Bossut tegelijk positieve ontknoping. Essevee werkt de slotspeeldag op Club Brugge af, Anderlecht speelt tegen Lokeren. Niks bijzonders, zou je denken, tot de Brugse fans de Waregemse keeper beginnen toe te roepen. “Ze zeiden me dat Proto zich had geblesseerd en dat ik naar het WK zou mogen.” Proto was toen derde keeper bij de Rode Duivels.
“Tijdens de rust bevestigde onze derde keeper het nieuws, maar ik was pas zeker toen ik na de wedstrijd een voicemail van bondscoach Marc Wilmots hoorde. Hij vroeg me of ik me op maandag wilde melden bij het nationale elftal. Ik verving Proto en trok mee naar het WK in Brazilië. Ik heb toen wel eerst nog mijn huwelijk voor de wet moeten verplaatsen. Dat stond een week later gepland, maar daar had mijn vrouw gelukkig geen problemen mee”, glimlacht hij.
“Ik beschouw het WK als de bekroning van mijn carrière.” In aanloop naar het WK werkte Bossut ook één oefenmatch af: tegen Luxemburg, in het stadion van KRC Genk. Maar omdat Wilmots zeven wissels in de plaats van de toegestane zes had doorgevoerd, werd de wedstrijd door de FIFA niet officieel erkend. En heeft Bossut dus officieel geen cap.
7. Penaltyheld in bekerwinst
In Sammy Bossuts trofeekast prijkt één Beker van België. Op 18 maart 2017 beleeft de doelman een zinderende finale tegen KV Oostende. Na verlengingen staat het 3-3, strafschoppen moeten uitmaken wie de Cup mee naar huis mag nemen. Daarin pareert de doelman liefst twee penalty’s en ontpopt hij zich tot de grote bekerheld. Na de beslissende treffer van Brian Hamalainen wordt hij door ploegmaats en coach in volle euforie bedolven.
Wanneer hij net na de finale door Sporza-reporter Sammy Neirynck als held wordt omschreven, repliceert Bossut op geheel eigen wijze. “Er is maar één held: het team.” Het typeert de West-Vlaamse bescheidenheid en nuchterheid die met zijn DNA verweven is.
8. De schedelfractuur
Tijdens de voorbereiding op het seizoen 2020-2021 botst Bossut tijdens een oefenpot tegen AA Gent stevig met Jordan Botaka. Die laatste ging iets te fanatiek door, met een schedelfractuur en een half jaar revalidatie tot gevolg. In een bekermatch tegen Olympic Charleroi maakt Sammy zijn rentree, met helm. Die zal hij de rest van zijn carrière blijven dragen. “We verloren, maar voor mij was die wedstrijd een persoonlijke overwinning.”
Begrijpelijk, want de gevolgen konden veel groter geweest zijn. “Ik heb toen veel geluk gehad. Mijn gehoor heeft aan de linkerkant wat schade opgelopen en ik heb af en toe last van spanningshoofdpijn, maar het hele verhaal had geen impact op mijn prestaties als keeper.” Sindsdien staat Bossut ook bekend als de Belgische Petr Cech – de legendarische Tsjechische ex-keeper van Chelsea en Arsenal die eveneens met een helm speelde.
9. De laatste voor Essevee
Na zeventien seizoenen neemt Bossut op 12 maart 2023 afscheid van Essevee. Tegen AA Gent gaat hij met 2-6 zwaar de boot in, het is de laatste van zijn 473 wedstrijden onder de lat. “Jammer dat het zo moest eindigen. Ik had me er al op voorbereid dat het een van mijn laatste matchen voor Essevee zou kunnen zijn, want nadat coach Mbaye Leye ontslagen was, wist ik dat het voor mij na dat seizoen ook gedaan zou zijn.”
En dat blijkt zo te zijn: zijn contract wordt na de degradatie niet verlengd. “De manier waarop alles gelopen is, doet me wel pijn. Ik was graag aan boord gebleven”, aldus Bossut. “Ik heb me ook aangeboden als keepertrainer, maar daar zijn ze niet op ingegaan. Zulte Waregem is de ploeg van mijn hart en dat zal altijd zo blijven.”
10. Einde bij KRC Harelbeke
Stoppen doet Sammy evenwel niet. Hij vindt onderdak bij de buren van KRC Harelbeke, dat in tweede nationale acteert, het vierde niveau in België. Eind dit seizoen houdt hij er definitief mee op, maar tot de laatste match zal hij alles blijven geven.
“Laten we samen genieten van de rest van dit seizoen”, zegt hij. “Ik wil iedereen bedanken die mijn reis zo onvergetelijk gemaakt heeft, niet in het minst mijn echtgenote Annelore en onze dochters Nina en Lilou voor hun onvoorwaardelijke steun. Dank je wel voor alles.”
The post Clublegende bij Essevee, maar vooral warme familieman: de tien mijlpalen van (bijna oud-)doelman Sammy Bossut is provided by KW.be.
