Alexandra Bouckhuyt (26) uit Eernegem verloor 14 jaar geleden haar mama Monique Decoster toen hun auto op terugweg van reis aangereden werd door een spookrijder. Als 11-jarige kroop ze door het oog van de naald en overleefde ze het zware ongeval samen met haar vader Eddy. “Bij ons is de spookrijder ter plaatse overleden, waardoor wij met nog veel vragen achterbleven. Ik hoop dat het gezin dat in Ieper geraakt werd door een spookrijder wel antwoorden krijgt. Het leven zonder mijn mama is hard, maar ik ben dankbaar dat mijn papa mijn steun en toeverlaat is.”
Veertien jaar geleden gebeurde het ondenkbare voor de familie Bouckhuyt-Decoster uit Oostende. Op terugweg van een mooie reis werd het gezin midden in de nacht in april 2010 frontaal aangereden door een spookrijder op de E403 in Izegem. Mama Monique Decoster, die aan het stuur zat, overleefde de klap helaas niet. Vader Eddy Bouckhuyt raakte zwaargewond en hun dochter Alexandra, die toen slechts 11 jaar oud was, werd met haar zetel uit de wagen geslingerd.
Ondertussen is Alexandra Bouckhuyt uit Eernegem, een deelgemeente van Ichtegem 26 jaar. Het is voor haar nog iedere keer slikken als ze hoort over een spookrijder. “Wanneer ik zo’n melding hoor op de radio of over zo’n ongeval in het verkeer flitst dat ongeval onmiddellijk door mijn hoofd. Ongevallen met spookrijders gebeuren niet veel, maar toch komt het telkens opnieuw naar boven e, ben ik ermee bezig”
“Dat is iets waar je mee moet leren omgaan. Het is heel hard om dat te lezen, want je wordt herinnerd aan jouw eigen pijn en verlies”, vertelt Alexandra open. “Ik begrijp heel goed hoe die mensen zich nu voelen. Een spookrijder maakt je leven kapot. Ik heb het meegemaakt en moet dit ook nog altijd dragen. Na het ongeval heb ik lang in het ziekenhuis gelegen en moeten revalideren. Het heeft lang geduurd voor ik terug naar school kon gaan, want ik moest opnieuw leren stappen.”
Zwaar verlies
Twee jaar voor het ongeval verloor Alexandra haar oudere broer Christophe. “Hij raakte met zijn motor betrokken bij een ongeval en belandde in een coma. Na enkele maanden was het duidelijk dat hij nooit zou herstellen van het ongeval. Ik kreeg dus al op jonge leeftijd te maken met verlies en heb moeten leren hoe ik dat een plaats kon geven. Met mijn mama had ik altijd een heel goede band. Papa was toen veel weg voor werk en mijn andere broers waren ook wat ouder, dus dan waren mama en ik veel bij elkaar. Papa viel plots alleen en moest voor mij zorgen.”
“Vlak na het afscheid van mama werd er niet veel over gepraat, maar nu durven we vlugger onze gevoelens en gedachten uitspreken”, gaat Alexandra verder. “Het leven zonder mijn mama is heel hard. Ik ben blij en dankbaar dat mijn papa mijn steun en toeverlaat is in elke stap die ik zet als jonge vrouw. Ondertussen ben ik zelf ook mama geworden van een dochter en een zoontje. Maar twee jaar geleden verloren mijn man James en ik ons zoontje Omélie van 8 maanden, dus ik begrijp hoeveel moeite mijn papa heeft gedaan voor mij.”
Alexandra probeert iedere dag te zien als een nieuwe start. “Het is niet voor iedereen weggelegd om positief te blijven. Ik denk dat ik sterk ben, net omdat ik op jonge leeftijd zoveel heb meegemaakt. Daardoor heb ik geleerd om nog meer te genieten van alles. Ik hoor regelmatig van mensen dat het bewonderenswaardig is dat ik zo positief blijf. Maar dat is niet altijd zo eenvoudig. Mijn man en ik proberen verder te gaan en trekken ons iedere dag op aan ons dochtertje Eléonore, die nu vier is.”
The post Alexandra verloor haar mama 14 jaar geleden bij ongeval met spookrijder: “Hopelijk krijgt de familie nu duidelijkheid van de bestuurster” is provided by KW.be.
