Jan Devriese leeft tussen deadlines. De Brugse stukjesschrijver maakte 45 jaar geleden zijn allereerste artikel, toevallig (of niet?) voor deze krant. Na een lange omzwerving is de cirkel rond en de pen weer thuis. Elke twee weken zal Jan hier wat woorden in een meer dan aanvaardbare volgorde zetten. Hij wisselt af met Laura Schuyesmans, die leeft met een deadline.
Twee jongemannen kijken vrijpostig naar binnen. Ze houden hun blik star op mijn raam gericht, en knipperen niet eens met de ogen wanneer ik naar buiten stap. Er komt zelfs geen beleefdheidsknikje.
Al enkele weken houden ze mijn huis ongegeneerd in de gaten. Plots waren ze daar, van de ene op de andere dag. Ineens met z’n tweeën. Waarom? Zijn ze een beetje bang? (Mijn huis staat niet in een gore buurt. Al kakt er wel eens een hond op het trottoir.) Zijn ze familie van elkaar? Zijn ze vrienden? Zijn ze een koppel? Zijn ze mormonen? Getuigen van Jehova met drempelvrees? Geen idee. Ik ken ze niet.
Ik weet wel hoe ze heten — Cedric en Bart — en dat ze socialisten zijn. Althans, dat laatste leid ik af uit het feit dat er naast hun hoofd ‘Vooruit’ staat. Misschien zitten er bij Vooruit ook mensen die geen socialisten zijn. Het valt niet uit te sluiten. Zo vertrouwde een namens de socialisten verkozen gemeenteraadslid me ooit toe dat hij op de lijst van de socialisten was gaan staan omdat die partij het hem als eerste had gevraagd, “maar ik had evengoed bij de liberalen kunnen zitten, hoor.” Misschien zitten de echte socialisten tegenwoordig vooral bij de PVDA. En waar zijn de echte liberalen plots gebleven? Het is allemaal zo verwarrend. Zelfs de buitenspelregel uitleggen aan een voetballeek is tegenwoordig gemakkelijker dan begrijpen wie waarom bij welke partij zit en waarvoor die partij eigenlijk staat.
“Misschien zitten de echte socialisten tegenwoordig vooral bij de PVDA. En waar zijn de echte liberalen plots gebleven? Het is allemaal zo verwarrend”
Er zijn veel te veel partijen en ze hebben soms bedrieglijke, ja zelfs onnozele namen. Neem nu ‘Voor Kruisbekegem’. Welke Kruisbekegemnaar kan nu tégen Kruisbekegem zijn? ‘Voor Kruisbekegem’ betekent dus niks. Of hooguit dat de leiders van Voor Kruisbekegem ofwel platte opportunisten zijn, ofwel regelrechte domoren, ofwel een combinatie daarvan, wat beslist het allergevaarlijkst is. Nog zo’n holle kreet is ‘hashtag postcode’. Zegt weinig meer dan: kijk eens hoe hip wij zouden zijn, mochten we vijftien jaar geleden zijn opgekomen. Zulke partijen moet men wantrouwen, want het valt te vrezen dat zij voor problemen van vandaag zullen teruggrijpen naar oplossingen van vijftien jaar geleden, oplossingen die al te vaak de oorzaak vormen van de problemen van vandaag.
Kortom: laat je niet in de luren leggen, volgende week zondag in het stemhokje. Ga stemmen, het is een voorrecht. Maar mijd de roepers, de woordenkramers, de gifmengers, de valse profeten. En beloon de doeners.
The post Leven tussen de deadlines: “Laat je niet in de luren leggen in het stemhokje” is provided by KW.be.
