In een auditorium bij crematorium Blauwe Toren in Brugge werd zaterdag afscheid genomen van Stefaan Lycke, de 39-jarige douanier en fervente motard die op 7 september verongelukte tijdens een rit op de E40. “Mijn hart is gebroken. Elke vezel van van mijn lichaam doet zo’n pijn door het grote gemis”, liet zijn moeder verstaan.
Het auditorium bi j de Blauwe Toren in Brugge was te klein om iedereen die afscheid wilde nemen van de op 7 september op zijn motorfiets verongelukte Stefaan Lycke een plaatsje te geven. Er werd dan ook een bijkomende zaal opengesteld waar de afscheidsdienst op een tv-scherm kon gevolgd worden. Naast uiteraard de familie en naaste vrienden waren er ook heel wat collega’s van bij de douane, waar hij bijna tien jaar werkte, aanwezig op de uitvaart, net als de collega’s van de horecazaak Oud Gemeentehuis in Varsenare waar hij bij kluste als barman en kelner. En opmerkelijk: de lijkwagen werd begeleid door een groot aantal motards van de motorbrigade van de douane, de afdeling waar hij zelf bij actief was. Ook heel wat motards van buiten de douane waren ingegaan op de oproep van de familie en kwamen massaal met hun motoren afgezakt naar het crematorium.
Harde werker
Tijdens de afscheidsplechtigheid werd levensloop van Stefaan nog eens meegegeven. Van zijn geboorte in 1984 en hoe hij opgroeide in een gezin met ook nog een broer en zus. Over zijn opleiding automechanica, zijn eerste job bij een autogarage in Brugge en zijn latere tewerkstelling als garagist en later chauffeur bij De Lijn. Stefaan had ook een grote passie voor de horeca en runde zelfs tweeënhalf jaar zijn eigen restaurant De Waterfront in Knokke-Heist. Hij stopte met die horecazaak, en ging terug aan de slag bij De Lijn, om meer tijd vrij te kunnen maken voor zijn zoon Gabriel, die volgens de vele getuigenissen op de dienst alles voor hem betekende. In 2014 ging Stefaan aan de slag bij de douane, eerst op de luchthaven van Zaventem en later bij de afdeling Oostende. Als harde werker kluste Stefaan ook nog bij als kelner bij Oud Gemeentehuis in Varsenare. In bijberoep installeerde hij ook nog eens zonnepanelen. Ambitieus als hij was en als grote motorliefhebber wilde de man binnen de douane doorstoten naar de motorbrigade, een ambitie die hij na de nodige opleidingen ook realiseerde. Het is tijdens die laatste job, meer bepaald tijdens een oefenrit met een rijinstructeur op de E40 in de richting van Duitsland, dat Stefaan verongelukte toen hij een bocht mistte en op het vak voor tegenliggers met een smak tegen een vrachtwagen terecht kwam.
In de vele getuigenissen werd Stefaan herinnerd als een pleziermaker en een echte familieman die de familie ook vaak en graag samenbracht. “Niets zal nog hetzelfde zijn. Geen carnaval samen of etentjes met de twee broers”, klonk het bij zijn zus Nathalie.
Toffe gast
De collega’s bij de douane herinnerden zich hem als een ‘toffe gast’ waar je goed mee kon lachen maar die ook wel eens graag een ernstig gesprek voerde. Iemand ook die alles zou doen voor zijn vrienden, wat vele van zijn collega’s ook geworden waren. Er wordt ook op gewezen hoe trots hij was op zijn werk en op zijn uniform, dat steeds piekfijn in orde was. “Je was ook wel een speurneus die graag nieuwe opdrachten aannam. We zullen ons ook herinneren hoe je geen onrecht kon verdragen en dat duidelijk liet blijken”, klonk het namens de collega’s bij de douane.
Ook de goede, ijzersterke band tussen Stefaan en zijn zoon Gabriel werd meermaals benadrukt. Stefaans moeder liet ook een boodschap voorlezen. “Je was de fijnste papa voor Gabriël. Jullie deden alles samen en je deed alles voor hem. Fietsen, piano spelen, zelfs samenwerken aan de verbouwing van het huis…Laatst nog plaatste je een springkasteel voor zijn verjaardag”, klonk het. “Samen maakte jullie hamburgers bij feestjes…Steeds vroeg ik je om voorzichtig te zijn op baan met de motor…Maar het ergste is gebeurd. Mijn hart is gebroken. Elke vezel van mijn lichaam doet zo’n pijn door het grote gemis.”
The post Emotioneel afscheid van douanier en motard Stefaan Lycke is provided by KW.be.
