Eerst 3-0 in Lissabon en dan 0-1-thuisverlies tegen Antwerp, op twee na laatste en in volle crisis. Meteen al de vierde competitienederlaag: dat is 1 match op 4. En nauwelijks 22 keer gescoord, in de laatste vier matchen zelfs maar één keer. En dus waaide het na vorige zondag langs alle kanten ‘er loert bij Club Brugge een crisisje om de hoek.’ Zaterdag moet Club naar revelatie Sint-Truiden, vierde in de stand. En woensdag komt Arsenal op bezoek – de sterkste ploeg van Europa momenteel, met 15 op 15 ongenaakbaar aan de leiding in de Champions League.
Maar wat scheelt er dan bij Club? In eerste instantie een gebrek aan efficiëntie, de wedstrijd tegen Antwerp was daar een voorbeeld van. Terwijl Hayen zelfs meteen zijn beide spitsen, Vermant en Tresoldi, in de spits had gegooid. Die hij, toen de nood hoog was, dan maar verving door Furo en Campbell. Allemaal jong volk, net zoals ook nog Seys, Spileers, Ordóñez, Tzolis, Forbs. Ja, we kunnen Hayen wel volgen toen hij zondag wees op een gebrek aan maturiteit.
Moet Club het sportief model geen voorrang geven op het businessmodel?
Waar wij Hayen niet kunnen in volgen: ook zondag bleef Gustaf Nilsson op de bank. De Zweed, in de zomer van 2024 voor bijna 7 miljoen weggeplukt bij Union, komt daarmee aan… 1 procent van de speelminuten. Hij is 28, dat lijkt zeer matuur. Profiel: met zijn 1,96 meter een pinchhitter, eentje die blijft knokken, een spits die wel weg kan met hoge ballen in de 16 meter. In het seizoen 2023-2024 was hij bij Union goed voor 17 goals en 7 assists.
Oké, hij sukkelde vorig seizoen danig met zijn achillespees, maar kwam alles samen toch nog aan elf goals. Daar zitten Vermant en Tresoldi, samen zes goals, nog vér vanaf. In de voorbereiding van dit seizoen speelde Nilssons achillespees weer op, maar sinds september is hij wel weer fit – anders zat hij niet op de bank. Waar hij drie keer mocht afkomen: 32 minuten tegen Rangers, 13 minuten tegen STVV en 27 minuten in de bekermatch tegen Aalst. Waren die 72 minuten dan zo ondermaats? In de zomer klonk al dat hij weg mocht – niet zo simpel met een dik contract tot 2028. En nu zou Club hem deze winter weer het liefst van de hand doen?
Zolang de resultaten oké zijn, zolang er vlot gescoord wordt, kan daar niets van gezegd worden. Gebeurde ook niet. Maar de resultaten zíjn niet (meer) goed en er wordt bijna niet meer gescoord. Waarom hem dan toch niet nog eens proberen? Want heus niet zo gek hoor, die Zweden. De tijd van de jonge talentvolle aanvallers van Club komt nog wel. Even het sportief model voorrang geven op het businessmodel?
The post OPINIE – Waarom Gustaf Nilsson niet nog eens proberen? is provided by KW.be.
