Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.
Habemus Bernd Storck
Bernd Storck is dus onze Paus geworden voor het ultieme afvoerputduel tegen Patro. De zoveelste capriool van het sportief bewind dat al een jaar het noorden kwijt is. Van een bestuur dat de kwaliteit van de kern uitholde – met de beste bedoelingen, dat zou er nog maar aan ontbreken – om de financiële rekening weer in balans te brengen. Van een directie die het spelsysteem niet aanpaste aan de gewijzigde eigenschappen van de ploeg. Wat baat het om dan vanuit Monaco te komen roepen en tieren als je zelf afgeroomde groep niet meer geschikt is voor 95 minuten koersen en vliegen.
Uitgerekend Storck wilde in december niet terugkeren omdat hij niet geloofde in de verplichte opdracht van dát systeem met díe spelers. Dit gebrek aan aanpassingsvermogen leidde tot het huidige drama. Wat baten kaars en bril, als de uil niet zien wil? De eenheidsworst onder Feldhofer bracht geen ommekeer. Uiteindelijk werd de loyale Jimmy De Wulf geslachtofferd voor een ondankbare rol die zijn kwaliteit geweld aandoet. Eeuwig respect voor Jimmy.
Motivatiespeech van Kuyt
Het is cynisch dat Jimmy en Herr Bernd ons zondag bijna al gered hadden. Tot aan de rust heerste een goede luim bij de vierhonderd meegereisde supporters. De krappe 0-1-marge leek verdedigbaar. Want een lusteloos Beerschot trapte geen bal tussen de palen en onze aanvallers zouden in de tweede helft toch niet opnieuw vijf open kansen onbenut laten?
“Tegen Patro kennen we de opdracht: een coach met een plan en de daadkracht om aan te passen”
Niet dus: de Mannekes stormden onherkenbaar uit de kleedkamer. Volgens een kennis die zondag in de catacomben van het Kiel vertoefde, hield coach Kuyt een furieuze motivatiespeech voor hun laatste drie kwartier in eerste klasse. Tien minuten later waren we ijskoud gedoucht met drie knullig toegestane goals. In minder tijd dan een paternoster van de hemel naar de hel: daar hadden zelfs de twee als Paus verkleedde supporters geen remedie tegen. We zagen onze spelers wel lopen en springen, maar opnieuw zonder schijnbaar plan van de zijlijn en patron op het veld.
Cercle heeft ons nog twee keer nodig
Ging het bestuur overstag in een ultieme overlevingsdrang? Is de voetballes van Vikingur eindelijk doorgedrongen? Het is van moeten, want ons schip koerst recht naar de rotsen. Of commandant Storck nu wel of niet slaagt in zijn tweede mirakel, wordt het na volgende week sowieso tijd voor een grondige bezinning. Wij verwachten een nieuwe en duidelijke strategie die aan de realiteit beantwoordt.
De eerste realiteit is een lijf-aan-lijfgevecht met Patro. Als zelfs supporters van andere ploegen ons bellen met de wens om alstublieft dat zootje anti-voetbal een halt toe te roepen, dan kennen we de opdracht: een coach met een plan en de daadkracht om aan te passen wanneer de omstandigheden veranderen. Dáár kunnen we als supporters voluit achter staan. Cercle heeft ons dit seizoen nog twee keer nodig. En 126 jaar Cercle dat zijn wij, de supporters.
The post Tackle: “Of commandant Storck nu wel of niet slaagt, het wordt na volgende week sowieso tijd voor een grondige bezinning” is provided by KW.be.
