Sint-Maarten is weer vertrokken en Sinterklaas meert binnenkort aan, de Black Friday-deals vliegen ons rond de oren en sfeervolle lichtjes verfraaien ons straatbeeld. Het valt niet te ontkennen: de drukste feestmaand van het jaar staat binnenkort voor de deur.
December is de maand waarin families traditiegetrouw meermaals samen aan tafel schuiven. De gezelligste periode van het jaar, scanderen de reclamespots massaal, en al zeker voor de allerkleinsten. Gevulde schoentjes, pakjes onder de kerstboom en een lange vakantie in het vooruitzicht: de oude mannen met de witte baarden hebben dat goed geregeld. Maar wat met al die kinderen zonder warme thuis?
De kindjes wiens schoentjes leeg blijven, de tieners die niemand hebben om mee te klinken op het nieuwe jaar, de broers en zussen zonder ouders om een kalkoen op tafel te toveren. De 430 namen die momenteel op de wachtlijst van Pleegzorg West-Vlaanderen staan.
Ik sprak de afgelopen jaren met verschillende pleegouders, en stuk voor stuk inspireren ze mij enorm hard. Ik probeer al jaren mijn lief te overtuigen om ooit – in een verre toekomst wanneer ons huis er niet meer als een werf uitziet – een warme thuis te bieden aan kinderen die daar om gelijk welke reden nood aan hebben. Want hoe schoon de dochter van de Brugse pleegmama Lies Noë het in onze krant verwoordt, hoe schrijnend het eigenlijk is: “Triest dat niet elk kindje in een gezin als het onze kan opgroeien.”
“Er zijn 430 kindjes voor wie de eindejaarsperiode helemaal niet zo magisch zal zijn”
We storen ons aan respectloze jeugd, aan drugsproblematiek en generationele armoede. Maar doen we wel genoeg om te proberen voorkomen dat kinderen op dat pad terecht komen? Zijn we ons voldoende bewust van onze eigen geprivilegieerde situatie? Onze provincie telt 1.700 prachtige pleeggezinnen, maar dat zijn er helaas lang niet genoeg. Staan er niet nog ergens een paar kamers leeg, waar die kindjes zonder thuis even op adem kunnen komen? Waar ze terecht kunnen met al hun vragen, gevoelens en wensen? Of gewoon eens zonder zorgen kunnen leven?
Pas op, nu wordt het melig. Maar ik weet alvast wat ik dit jaar op mijn verlanglijstje zal schrijven: een veilige haven voor elk kind, in welke vorm dan ook.
Reageren? [email protected]
The post OPINIE – Bij veel kinderen blijft het schoentje leeg: “Zijn we ons voldoende bewust van ons eigen privilege?” is provided by KW.be.
