Zondag is Leo Vercauteren uit Ieper na een tocht van maar liefst 5.000 kilometer, door 571 steden en gemeenten, aangekomen in eindstation Oostende. Hij wou daarmee de strijd tegen armoede steunen. “Wat ik morgen ga doen? Rusten”, zegt Leo na zijn aankomst in Oostende.
Leo vertrok op 13 juni 2024 in Tienen en kwam iets meer dan een jaar later aan op zijn eindbestemming. Leo doorkruiste zo het oosten van België in de zomer en het najaar van 2024. Tijdens de winter haalde hij de riem er even af. Hij hernam uiteindelijk zijn tocht op 22 februari van dit jaar. Zo stapte hij richting kust om vervolgens zondag aan te komen in Oostende. Zijn laatste etappe – van Nieuwpoort naar Oostende – legde hij af in het bijzijn van familie en vrienden.
Veel armoede
Met zijn tocht riep Leo burgers, bedrijven en organisaties op om enerzijds het Netwerk tegen Armoede en 61 lokale verenigingen in Vlaanderen en Brussel te steunen. “Ik ben verwonderd dat er in ons land nog zoveel armoede is”, vertelt Leo. “Ik wou met mijn tocht die armoede onder de aandacht brengen en zo respect vragen voor de vele verenigingen die zich inzetten in de strijd tegen armoede. Zo hebben we toch 6.500 euro ingezameld.”
“Ik heb acht maanden gewandeld, goed voor 206 stapdagen. Maar het was het meer dan waard”
Onderweg hield Leo dan ook regelmatig halt bij verenigingen. In Oostende werken twee verenigingen waar mensen in armoede het woord nemen, Beweging van Mensen met Laag Inkomen en Kinderen (BMLIKO) en Samen Divers, nauw samen met de stad om het lokaal armoedebeleid mee vorm te geven. Dat is nodig als je weet dat 28,1 procent van de Oostendenaars kans heeft op armoede of sociale uitsluiting, en dat tegenover gemiddeld 12,1 procent in Vlaanderen. Dat Oostende het eindpunt is van de tocht van Leo is dan ook geen verrassing.
Geen obstakels
“Het was niet van de poes, het was een uitdaging”, vertelt Leo na afloop. “Ik heb acht maanden gewandeld, goed voor 206 stapdagen. Maar het was het meer dan waard. Weet je: mensen doen over armoede zowel negatief als positief. Daarom dacht ik: laat ik de strijd tegen armoede eens in de spotlights zetten. Ik ben zo samen gaan werken met verenigingen die vechten tegen armoede en een Waalse organisatie. De obstakels tijdens mijn tocht? Vorig jaar zat het weer wat minder mee, maar dit voorseizoen was het weer prachtig. Ik heb geen echte obstakels gekend, met uitzondering dan van het weer vorig jaar.”
“Dit was echt wel zwaar, ik zou het niet meteen opnieuw doen”
Leo denkt nu vooral aan rusten. “Morgen ga ik inderdaad rusten, want het is een zware beproeving geweest. Het was fantastisch. Ik kreeg slaapplaatsen aangeboden, sliep in het wild, sliep op campings. De mooiste streek? Dat is allemaal specifiek. Je hebt door alle steden en gemeenten en door alle mogelijke terreinen gewandeld. Schoonheid is overal aanwezig. Of ik het opnieuw zou doen? Ik denk van niet. Ik heb in het verleden nog wel van dit soort dingen gedaan, maar als ik het nog eens zou doen, dan zou het maximaal 14 dagen zijn of zo. Want dit was echt zwaar. Ook niet meer alleen, en niet meer met zo’n zware rugzak. Die woog bij vertrek achttien kilogram. Ik word 72 jaar, ik moet daar een beetje rekening mee houden.”
In Oostende werd Leo ter hoogte van het Kursaal opgewacht door een warm ontvangstcomité. Zijn groot applaus van de aanwezigen had hij na een tocht van ruim 5.000 kilometer wel verdiend.
The post Leo (71) komt jaar na start wandeltocht van 5.000 kilometer aan in Oostende: “Ik wou zo armoede onder de aandacht brengen” is provided by KW.be.
